3 Juli - In de wolken,

Ook vanochtend staan we vroeg op. Het is weekend en druk in het park dus we verwachten veel verkeer op de route die wij willen rijden. Vandaag doen we de Trail Ridge Road. Dat is de hoogste park weg van Amerika maar hij moet goed te doen zijn. Nou we zullen het zien. De weg gaat in het begin geleidelijk omhoog maar dan wordt het steiler en moeten we mee trappen. De eerste stop is Many Parks Curve. In de diepte zien we Moraine Park waar we vanochtend vanaf de camping doorheen zijn gereden. Aan de andere kant kijken we neer op Sheep Lake waar we vrijdag zijn geweest. Op de achtergrond de bergen, prachtig.

We doen het rustig aan we hebben de hele dag dus met een beker koffie in de hand genieten wij. Er zijn nog een paar die willen genieten maar dan van wat lekkers. De chipmunks weten dat hier mensen stoppen en hen soms ook wat voeren. Ik had de beker met koffie op de rand gezet een eentje kijkt in de beker of er wat eetbaars in zit. De ander kijkt Nanda haar broekzakken na en knabbelt dan aan het touwtje van de rits. Ja verlegen zijn ze niet. Het is hier fris maar dat is ook wel logisch want we zitten hoog.

De weg gaat nog steeds omhoog en we komen boven de boomgrens. Hier beginnen de alpine weides met planten die vergelijkbaar met die in de Europese Alpen. Bij elke pull out stoppen we even en we zijn in de wolken van wat we zien. Wat is dit mooi. Bij elke stop worden natuurlijk de nodige foto’s en filmpjes gemaakt. Bij een van de pull outs kunnen we ook een trail lopen, de Ute trail. Dat is een pad waar heel vroeger de Indianen ook over trokken. Het is een prachtige trail met aan weerskanten allemaal bloeiende planten. Hele lage planten en dat moet ook wel want ze hebben hier veel te verduren. Van een Amerikaans echtpaar horen we dat we het treffen. Deze planten bloeien maar een paar weken en nu is het hoogtepunt. De man hoort aan ons dat we uit Nederland komen. Zijn over-overgrootouders zijn Postuma’s en komen uit Dokkum. We hebben het fleecejack aan getrokken maar bij de volgende stop kan ook de lange broek wel aan. Voor we helemaal verkleumd zijn, gaan we weer terug naar de camper. Eerst de lange broeken aan en dan gaan verder.

Bij Forest Canyon hebben we een prachtig uitzicht op de vallei onder ons en de bergen daarachter. Omdat we zo hoog zitten ligt hier en daar ook nog sneeuw. We zien dat de sneeuw op de hellingen smelt want onder de sneeuw zien we stroompjes met water naar beneden stromen. Op sommige plekken zien we ook kleine bergmeertjes en lager wat grotere meren. Goh, wat genieten wij van deze rit en we zijn in de wolken met al die prachtige uitzichten. Bij de lookout liggen grote bulten met rotsblokken en daar zien we een marmot omscharrelen. Het beest is de drukte wel gewend en laat alles rustig over zich heen gaan. Af en toen gaat ie mooi zitten voor een foto. Deze weet hoe het moet. Ook nu verbazen we ons over de Aziaten en vooral over de mensen uit Pakistan en/of India. Op elke foto die ze nemen staan ze zelf ook op, of via een selfie of door een familielid. Volgens mij willen ze bewijzen dat ze hier echt geweest zijn en niet een foto van internet hebben gehaald. Ach ieder zijn ding.

Door naar Rock Cut en die naam is goed gekozen. Ze hebben een hap uit de bergrug gehaald om de weg er doorheen aan te leggen. Hier willen we ook een korte trail lopen, the Tundra Communities. De naam zegt het al het, het gebied komt overeen met de toendra’s in het hoge noorden. Als de sneeuw gesmolten is komen gelijk planten tevoorschijn die alleen hier kunnen groeien. Jammer genoeg staat de hele parkeerplaats vol en kunnen we de camper niet kwijt. Ja dat is het nadeel van een camper. Trouwens, we hebben nog geen andere camper gezien, terwijl de weg best te rijden is. Kan zijn dat sommigen het niet aandurven.

Bij Lava Cliffs zien we nog veel sneeuw op de hellingen. De ene kant van de berg is vlak en je kunt goed zien dat de berg door afgekoelde lava ontstaan is. In de diepte meertjes en poelen van het smeltwater. Een chinees echtpaar heeft te weinig kleren aan en staat te rillen van de kou. Vlug uit de auto, foto maken en hup weer verder. Het is hier koud en het waait stevig waardoor het nog kouder aanvoelt vooral als de zon even weg is.  Met lange broek, trui, fleecejack en sjaal houden wij het wel vol. Het weer verandert een beetje, er komt meer bewolking en het lijkt of we straks wat regen krijgen. De bergen zijn zo hoog en de vochtige lucht moet er overheen. Omdat de lucht moet stijgen ontstaan er waterdruppeltjes, wolken. Wij komen steeds dichter bij de wolken. Na nog een kort ritje hebben we het hoogste punt, 3712 meter, van de weg bereikt en dalen we weer langzaam af en gaan naar het Visitor Center.

Het parkeerterrein van het Visitor Center staat barstens vol maar nu hebben we geluk. Er zijn aparte parkeerplaatsen voor bussen en campers en omdat er bijna geen campers zijn hebben we een plek. Ach soms heb je geluk als je big bent. Eerst gaan we een trail lopen naar een lookout. Op het eind zien we de dirtroad (one way) eindigen van Old Fall River Road. Daar kun je niet met een camper overheen en daar zijn we ook niet rouwig om, het is daar filerijden. Ook hier weer alpenweides met prachtige bloemen en we genieten er met volle teugen van. De afgelopen dagen hadden we geen wifi en we hopen dat in het Visitor Center een wifi netwerk is. Jammer genoeg is dat niet het geval. Dan maar verder want de tijd gaat wel door. Bij het wegrijden zien we twee hele grote elks met een groot gewei op de berghelling liggen, schitterend. De weg daalt nu behoorlijk en we krijgen een stukje met een aantal haarspeldbochten maar die zijn goed te doen. Omdat we nu in een dal komen zien we minder, ja veel bomen en af en toe een bergweide en stroompjes met water. Dit stuk is saaier dan het eerste gedeelte tot het Alpine Visitor Center. Af en toe stoppen we nog even, zo ook bij Holzwarth Historic Site. Dat is een plek waar een homesteader het geprobeerd heeft. Later heeft iemand het overgenomen en zijn er lodges gebouwd en verhuurd aan toeristen. Er staan nog een paar oude gebouwen en we gaan even kijken. Een ranger maakt het gebouw open en we mogen erdoorheen stappen. Alle spullen staan er nog, een hele groot fornuis en andere keukenspullen. In de kamer een hele grote kachel, maar dat moest ook wel als het hier winter is. In een andere kamer staan twee bedden. Om hier in de winter te overleven moest je zelf ook hard en wilskrachtig zijn. Als we naar buiten lopen zien we een vrouw ergens naar kijken. There is a moose (eland) zegt ze. In de verte zien we het beest lopen. Het is een jong mannetje maar nu al een flink uit de kluiten gewassen dier. De ranger vertelt dat hier genoeg eten en water is en het ver van de weg ligt waar alle drukte is. Hebben we toch een moose gezien.

Het laatste stuk is niet zo mooi. Hier is niet zo lang geleden een enorme bosbrand geweest. Heel stukken bos zijn verbrand en het is een verschrikkelijk gezicht al die dode bomen. Tussen de bomen komt weer nieuw groen dat is dan weer een lichtpuntje maar het zal verschrikkelijk lang duren voordat hier weer mooie bomen staan. Niet veel later rijden we het park uit en gaan we nog even naar het Kawuneeche Visitor Center. Zij hebben gelukkig wel wifi. Nanda doet haar appjes en de mail en ik zet de laatste twee dagen op het blog en lees de reacties. Heel leuk die te lezen als ook de tips. De volgende keer niet per camper maar per huifkar te reizen. Is een stuk rustiger en zien we ook meer. Het begint de regenen en we zoeken de camping op. Ook dit is een natuurcamping dus geen stroom en geen wifi. De camping ligt aan een groot meer en als het droog is gaan we even kijken.

Nog anderhalve dag met de camper en dan is de camper reis ten einde. Woensdagmiddag moeten we ons rijdend hotel inleveren en hebben we nog een paar dagen in Denver. Zaterdag vliegen we terug naar Nederland. Vakantie vieren, en vooral zo’n reis, is prachtig maar het is ook weer heerlijk om straks weer thuis te zijn. Nagenieten van de reis en genieten van je eigen huis en tuin.

K&N