19 Juni - Van regenwater naar waterval,

Gisteravond hebben we een wandeling over de camping gemaakt en de campers bewonderd. Er zaten bijzondere exemplaren bij van maxi- tot minicamper, van stahoogte, tot kruiphoogte en lighoogte. Wij hebben meer de voorkeur voor onze eigen Big Betty.

De camping ligt langs een rivier en het plan was ook even naar de rivier te lopen alleen wij zagen geen paadjes dus hebben we het maar niet gedaan. Dan zien we een paar mensen terugkomen van de rivier en vragen of dat wel mag. Ja hoor geen probleem. Ze vertellen ook dat de vorige dag een moose (eland) over de camping kuierde. Een eland is een chagrijnig beest en vaak gevaarlijker dan een beer.  Dus wij om ons heen kijken of de moose ook ergens te zien is maar helaas of blij toe geen moose.

Vannacht heeft het een paar keer geregend. Als we opstaan is het bewolkt maar droog. De bergtoppen hangen in de wolken. Wassen aankleden en op weg. Als eerste gaan we naar het Visitor Center. Daar willen we vragen of er al iets meer bekend is of de wegen in Yellowstone opengaan. Als we daar aankomen begint het te regenen en snel gaan we naar binnen. Er hangt een bord met informatie en de zuidelijke helft van Yellowstone gaat woensdag 22 juni onder voorwaarden weer open. Je nummerplaat is bepalend of je die dag het park in mag. Als je nummerplaat eindigt op een even nummer mag je op de 22steof de 24ste erin. Eindigt je nummerplaat op een oneven nummer, dan mag je op de oneven dagen Yellowstone in. Een slim en simpel systeem. Omdat maar de helft van het park beschikbaar is voorkomen ze dat er te veel bezoekers komen. De helft kan dus het park maar in. We moeten onze planning omgooien want we hadden erop gerekend dat morgen, maandag 20 juni, het park al open zou zijn en dan zou het voor ons goed komen. Nu moeten we onze plannen aanpassen.

We rijden een stukje verder om te overleggen. Er moeten een paar campings afgezegd worden en een paar bij geboekt worden. Anders moeten we honderden mijlen omrijden omdat we niet door het park kunnen. Als we alles op een rijtje hebben gezet, rijden we terug naar het Visitor Center want daar hebben ze wifi. Komt goed uit want het begint weer te regenen en zelfs te onweren. Net voor de bui zijn we binnen. Laptop aan en kijken waar nog campings vrij zijn. Het is nog een heel gepuzzel om in de buurt vrije camperplekken te vinden maar het lukt. West Yellowstone ruilen we voor Jackson en Colter Bay voor Cody. Daar zijn we dan wel een dag te vroeg maar omdat we dan door Yellowstone heen kunnen rijden scheelt het 363 miles en dus ook heel veel tijd. De andere campings gaan we annuleren. Al met al heeft het toch veel tijd gekost om alles ter regelen want het is inmiddels al 12 uur geweest en tijd voor een broodje. Gelukkig is het nu droog, zelfs de zon komt er een beetje bij als we verder het park ingaan richting Jenny Lake. Daar zetten we de camper op een parkeerplaats en het is er verschrikkelijk druk. Ja wat wil je ook, het is nu droog en iedereen is nu op stap.

Verderop is een shuttle boat naar de overkant van het meer en we kijken of we mee kunnen. Gelukkig is het daar nog niet zo druk en wij kopen een paar kaartjes voor een retourtje. Het is maar 10 minuten varen dan zijn we aan de overkant. Het was een leuk tochtje en je hebt op het meer vrij uitzicht op de bergen voor je, met de smeltende sneeuw en de waterstroompjes van de bergen. Aan de overkant kun je een groot aantal trails doen maar wij doen maar een korte omdat we het weer niet vertrouwen. Het wordt de Hidden Falls Trail van ongeveer 2 kilometer heen en terug. We zijn nog maar net aan onze klim begonnen of we horen de rivier al stromen. Het water kolkt er doorheen en maakt daardoor veel lawaai. Een paar keer moeten we een brug oversteken en hebben we een prachtig uitzicht op de woeste en kolkende waterstroom onder ons. We voelen de brug trillen van de kracht van het water.

We blijven klimmen en de rivier volgen tot we verderop het gebulder horen van de waterval. We kunnen hem nog niet zien en draaien een bocht om en zien de waterval in volle glorie, het is echt Hidden Falls. Het water buldert naar beneden en ondanks de afstand worden we een beetje vochtig van het stuifwater.

Na een tijdje van het natuurgeweld te hebben genoten gaan we terug naar de shuttle boat. Als we daar aankomen moeten we even wachten omdat heel veel mensen ook terug willen. Het is maar goed dat we een korte trail hebben gedaan want het begint een beetje te miezeren. De overtocht is zo voorbij en we zoeken de camper op om de camping op te zoeken. Onderweg stoppen we nog bij Jenny Lake Overlook. De zon begint net weer even te schijnen en dat treffen we. Aan de overkant van het meer zien we weer de imposante bergen met de wolken, sneeuw en bomen. Het blijft fascinerend.

Dan is het echt tijd om de camping op te zoeken en dat is in Colter Bay. Het is nog een stuk rijden en als we daar aan komen kunnen we gelijk doorrijden omdat we al gereserveerd hadden. We staan in het bos met zijwegen een one way loop. Aan de ene kant rij je erin en aan de andere kant rij je er weer uit. Onze loop is L plek 154. Het is een primitieve camping en als je geen camper hebt moet je wel echt een diehard zijn om hier te staan. Vanuit onze camper zien we een stel die ondanks de regen buiten gaat barbecueën. Met de paraplu boven hun hoofd staan ze bij de barbecue en zitten in hun klapstoeltje. Na het eten is het droog en maken we even een rondje over de camping. Overal zijn ze met brandoffers aan de gang, want het bos ziet blauw van de rook. Tussen en onder de dennenbomen staan tentjes en het heeft geregend en het is modderig. We zijn heel benieuw hoe die kampeerders morgen uit hun tentjes komen, vast als zwarte beren.

K&N