12 Juni - Een spannende ochtend!

Pas om 10 uur gaan we met de jetboat op stap, dus we hebben de tijd en doen het rustig aan. Gisteren nog een mailtje gekregen van de maatschappij, waar we om moeten denken. Zij zorgen voor de reddingsvesten (opwekkend) soort regenjasjes, drinken, goed humeur en een onvergetelijke beleving. Wij moeten om het volgende denken, touwtjes aan de bril, als het koud is laagjes kleding, (gezien de temperatuur hoeft dat echt niet) en vooraf goed insmeren met zonnebrand. Een half uur van tevoren moeten wij ons melden dus even over negenen vertrekken we. Als we er zijn moeten we gelijk een papier ondertekenen dat zij nergens verantwoordelijk voor zijn en wij op eigen risico mee gaan. In het kantoortje krijgen we nog wat instructies. Autosleutels en tassen bewaren zij. Er zijn zip bags voor je fototoestel of telefoon. Als je foto’s wilt nemen dan gewoon door het plastic heen. Er zijn 3 boten en wij zijn een groepje van 8 en Jay is onze schipper. Nog even naar het toilet en dan gaan we. Justin is onze chauffeur en brengt ons naar de trailerhelling waar de boten liggen. Reddingsvesten aan en dan aan boord. Jay vraagt waar we wegkomen en de Hollanders mogen achterin. Ik zeg tegen Jay het gewicht achterin? Nee zegt hij het gewicht moet voorin dus dat is een compliment aan ons. Dan gaan we, geen riemen alleen een stang voor ons waaraan we ons goed vast moeten houden. We krijgen nog wat instructies en een daarvan is; als hij met zijn hand een rondje maakt draait de boot ook een rondje, spannend. Jay vertelt verder wat we gaan doen en dat we erg nat zullen worden,       ….   nou we zien wel.

Dan geeft hij gas en raast onder een brug door draait met zijn hand en dan draaien wij een compleet rondje van 360 graden. Man je schrikt je lam en het hart zakt in je schoenen maar het is ook kicken.

Dan razen we over de Colorado Rivier met een vaart dat je bang bent dat je bril van je hoofd afwaait. Wat maakt deze boot een vaart. Later horen we dat ze 35 tot 40 mile per uur gaan en soms nog iets harder. Dit is echt een adrenaline kick. Met het oude fototoestel probeer ik foto’s en filmpjes te maken maar het gaat zo hard dat het heel moeilijk is. Het is digitaal dus wat niet goed is, delete. Jay draait met zijn hand en we maken weer een rondje van 360 graden. Dan vertelt hij wat over de omgeving en wat er te beleven is. Bij een grote rotswand is een paar jaar geleden een heel stuk losgeraakt en in de rivier gestort. Rotsblokken lagen tot halverwege de rivier en modder en grond op de weg naast de rivier. Ja tegen de natuur begin je niks. De andere boten komen er ook aan en dan wordt het even racen en botsen met hun hekgolven zodat we regelmatig een douche krijgen. Dan raast hij tussen twee rotsblokken en zandbanken door.

Deze knapen durven wel maar ja ze doen ook niet anders. Ze kennen de rivier op hun duimpje. Bij elk rondje worden we natter en stopt Jay even om wat te vertellen. In het verleden stroomde er veel meer water door de Colorado River en stroomden de strandjes en soms ook de weg naast de rivier regelmatig over. Dit jaar is het strandje waar wij op uitkijken maar voor de helft ondergestroomd. Een zorgelijke toekomst voor de water power station (waterkracht  centrales), water voorziening en irrigatie. Dan gaat het weer hurry op en razen we weer verder. We gaan stroomopwaarts en de rafters en kano’s komen van de andere kant. Als die in de buurt komen neem Jay gas terug. Bij de strandjes, waar campings en recreanten zijn, geeft hij vaak een spectaculair rondje. Leuk voor ons en de toeschouwers en reclame voor het bedrijf. Bij stroomversnellingen hobbelt de boot en klapt die soms behoorlijk op het water maar we voelen ons geen moment onveilig. Het is kicken in de hoogste versnelling. Een boot voor ons zien we door het water duiken, de mensen aan boord krijgen ladingen water over zich heen. De pompen aan boord zijn een hele tijd bezig om de boot weer droog te krijgen. Jay vraagt of wij dat ook willen, ach je kunt wel nee zeggen maar hij doet het toch, dus daar gaan we. Hij maakt eerst grote hekgolven door zig zag over de rivier te varen dan draait hij met de stroom mee en duikt in de door hemzelf gemaakt golven. Het water kletst in de boot. Niet een keer maar een flink aantal keren. Het is niet een emmer vol maar bakken en bakken water. We hebben geen droge draad meer aan ons lijf. Door de temperatuur en de snelheid van de boot zijn we na een tijdje ook weer snel droog. Dan pauzeren we even en laat Jay de boot op de stroming drijven. We krijgen drinken en ondanks al het vocht over ons heen is dit heerlijk. Alle drie boten liggen bij elkaar in de buurt en op alle gezichten een big smile.

Dan gaan we terug en is er geen houden meer aan …..de schippers zijn nu helemaal door het dolle heen. We varen niet maar we vliegen bijna, het is onvoorstelbaar hoe hard we gaan. Tussentijds de befaamde rondjes en omdat het schijnbaar weer te warm worden weer de duik stunt. Het lijkt wel of zitten we op een oceaan we krijgen vloedgolven water over ons heen, eerst wel koud maar dan heerlijk. De schippers doen even een wedstrijdje en we scheuren naar het beginpunt. Met een grijns van oor tot oor komen we bij de landingsplaats en stappen we uit. Zwemvesten in de box en in het busje. Nat of niet nat maakt niets uit. Jay waarschuwt ons dat als Justin met zijn hand gaat draaien maakt hij met de busje ook een draai van 360 graden. Nou we zijn nu wel wat gewend.

De camper hadden we in een zijstraat onder een boom geparkeerd maar als we instappen is die toch behoorlijk warm. Ook vandaag is het over de 105 Fahrenheit, dus we houden ons gemak. Het plan was de Potash Road te rijden en om dino sporen te bekijken en de trail naar de Corona Arch te lopen. Gezien de warmte is het niet verstandig dus blijven we waar we zijn, op het gras onder de bomen. Het is een soort park en verderop is een zwembad. Meer mensen zoeken de schaduw op van de bomen. Er staat een flinke wind maar warme wind maar het geeft onder de bomen wel verkoeling. Heerlijk relaxen en misschien even de oogjes dicht. Achter onze camper staat een auto met pech en we horen van de jongelui dat de airco het niet doet. Een monteur is druk bezig om het te repareren maar het zit niet mee. Op een gegeven moment horen we belletjes en beginnen ze te roepen. Het is een ijscokarretje en de ijscoman trapt zich in het zweet maar komt onze kant uit, klanten. Allemaal zoeken we een verkoeling uit, heerlijk.

Omdat we dicht in het centrum van Maob staan gaan we nog een paar ansichtkaarten kopen. Ondanks de hitte lopen we naar Main Street en blijven daar in de schaduw lopen. De restaurants sproeien nevel over de terassen voor verkoeling. Gewone winkels zien we niet veel, veel eetgelegenheden en souvenirwinkels. Waar de inwoners hun boodschappen halen is ons een raadsel. Als we de kaarten hebben, schrijven we ze direct en postzegels hebben we al dus ze kunnen gelijk op de bus.   

Morgen huren we een 4 x 4 (wrangler jeep) en maken een tocht door the Needles. Dat is een gedeelte van Canyonsland National Park waar we gisteren geweest zijn. Omdat het veel dirt roads zijn, durven we het met de camper niet aan. De jeep hebben we in Moab gehuurd en even kijken waar we morgen moeten zijn en waar we de camper kunnen parkeren. Het is maar een klein stukje rijden naar een woonwijk met een paar kleine bedrijfjes. Als we de straat inrijden zien we een deer doodgemoedereerd de straat oversteken, net of woont die hier ook. Steekt het voetpad over en loopt zo de naar de achtertuin van een huis. I’am home!

Dan gaan we naar de camping, sluiten de stroom aan en zetten de airco aan. Die hebben we wel nodig. In de schaduw van de camper is het nog wel vol te houden en nemen een hapje en een drankje. Het was een enerverende dag die we beslist niet hadden willen missen. Met een jetboat over de Colorado River kunnen we iedereen aanbevelen.

De foto’s zijn niet al te scherp. Dat komt omdat er een zip bag om het toestel zit. Alles wordt nat en zo hou je het toestel droog. You can’t have it all. Daarom een link naar een filmpje. Kijk en huiver. https://www.moabjett.com/video

K&N