Dag 20 en 21: Reis naar en verblijf in en bezoek aan Bryce Canyon National Park.

220 km, daar draaien we ons hand niet meer voor om. We ontbijten eerst op de camping en ruimen alles rustig op.  Ik heb alleen nog een probleem met de watervoorziening. Er komt geen water meer uit de kranen. Dit gaat een beetje lastig worden voor het toilet. Ik besluit het probleem op de volgende camping onderhanden te nemen. Maar hoe? Ik weet het nog steeds niet.
We rijden over een beetje saaie weg. Er staan wel meer huizen en we komen ook door kleine plaatsjes. We krijgen daardoor een beeld van het plattelandsleven. We zien wel dat er veel kerken zijn. Door mijn boek, De geschiedenis van de Verenigde Staten, begrijp ik het nu ook wel een beetje. Katholiek zijn wil zeggen dat je luistert naar Rome en daar komt de waarheid vandaan. De protestant is anders. De enige leidraad die hij heeft is de bijbel en hij probeert daarin de waarheid te vinden. Hij wil zich nog wel laten leiden door een dominee maar zo gauw die mening niet meer strookt, zoekt hij een andere groep op. Dat verklaart het grote aantal kerken. Ik heb dat nooit eerder geweten.
In Koosharem, een dorpje van niets met wel wat nieuwbouw maakt de plaatselijke cafetaria langs de weg op grote borden reclame voor zijn hamburgers. Daar zijn we wel aan toe.

Op de menukaart prijken alle hamburgers van de Burgerking, maar wel met de opmerking dat hier de kwaliteit vele malen beter is. Dat blijkt niet overdreven te zijn. Hij smaakt supergoed. Maar wat ook goed is, ze hebben wifi. We draaien op de hotspot van de serveerster en die werkt perfect. Eindelijk kunnen we weer wat berichtjes de wereld in sturen. Ik maak nog een leuke foto van drie dames aan een ander tafeltje. Ze komen uit dat dorpje en maken er samen een gezellige boel van. Ze doen me denken aan mijn drie zussen, die ook een goede band met elkaar hebben en ook regelmatig samen gezellig op stap gaan. Deze dames zijn alleen wat volumineuzer…….Die foto gaat natuurlijk direct naar de andere kant van de wereld en ik krijg ogenblikkelijk reacties terug. Ja ….. mijn zussen herkennen zich wel.

Rond drie uur zijn we op de camping, net buiten het National Park. Nazaten van de familie Ruby, die in 1918 begonnen met een uitspanning hebben nu een imperium van enkele kilometers, zo nep als maar mogelijk. We zien het als een voorproefje van Las Vegas.
Het weer is nog steeds perfect. We hebben een mooie plek onder de bomen. Alleen is de camper wat aan de grote kant voor die plek. Ik heb achter de achterwielen nog circa 3 meter oversteek en om niet op de weg te staan met de neus van de voorkant moet ik de auto zover naar achteren rijden dat de wielen nog net op een talud staan, maar de bumper staat anderhalve meter boven het maaiveld. We slapen deze nacht dus heel hoog. Hannie vindt het maar niets maar voor mij is het ideaal. Ik kan eindelijk eens goed onder de auto kijken en bekijken hoe dat zit met de waterleidingen. Ik kom er achter dat we niet twee, maar slechts een watertank hebben. Ik heb wel twee wateraansluitingen. Een voor drinkwater en een stadswater. Die voor drinkwater heb ik nog nooit bijgevuld en die is helemaal leeg.

Ik heb alles nog een keer nagevraagd bij een andere camperbezitter en nu is alles duidelijk. De vrouw van de andere camperbezitter zei het nog op een leuke manier: “Zo is het camperen met zo’n grote camper met al zijn luxe toch nog een beetje avontuurlijk…..”
De avond hebben besteed aan lezen. We zijn fully relaxed.

Ons bezoek aan het Bryce Canyon National Park.
We hebben de hele dag om dit park te verkennen. Er rijdt ieder kwartier een shuttlebus vanaf de camping en daar kunnen we gebruik van maken. We willen een trail lopen en het wordt aangeraden dit vroeg te doen. Het advies is om minimaal 4 liter water mee te nemen. Dat zegt genoeg. Om 10 uur starten we met de trail. Hij is heftig. We beginnen met een flinke afdaling en daarna een wandeling door het bos en langs de bijzondere rotsformaties, de zogenaamde hoodoo’s. Het blijft omhoog en omlaag gaan. Op de open plekken is het bloedje heet. Hannie’s horloge geeft regelmatig hartslagen boven de 130 en dat zorgt dat we regelmatig pauzes inlassen. Maar wat we zien is adembenemend. Geen wonder dat dit park op nummer 1 staat van de reisorganisatie waarbij wij de camper en vliegreis geboekt hebben.  Het park is beroemd om zijn hoodoo’s. Dit zijn vrijstaande pilaren van zachte rode rotssteen, die door erosie prachtige vormen hebben gekregen. ER staan er hier duizenden. Op de hoge plekken kunnen we tientallen kilometers ver kijken. De trail is in totaal een kleine 10 km lang. Na de trail bezoeken we het bezoekerscentrum en daar krijgen we een mooie film voorgeschoteld over het ontstaan en de natuur. We kunnen het beamen. Het is werkelijk schitterend. Dankzij de shuttle bus kun je alle bezienswaardigheden bereiken. We hebben daar de rest van de middag aan besteed.
Vanavond heeft Hannie de laundry bezocht. Alle was is weer schoon voor de rest van de reis. Het gaat nu wel opschieten. Nog anderhalve week en we zijn weer thuis.