Dag 14 Bezoek aan  Monument Valley

Vandaag hoeven we slechts 210 km te rijden. Daarom nemen we ’s morgens ruimschoots de tijd voor het ontbijt en ga ik proberen of ik muziek kan downloden vanaf Spotify op een usb stick. Die kan ik dan weer in de autoradio pluggen. Ik heb daarvoor een beeldverbinding via Whatsapp met Sylvia in Portugal en samen proberen we de klus te klaren. Helaas heb ik het moeten opgeven. Downloaden is wel gelukt, maar omzetten naar MP3 helaas niet. Onze reis verloopt voorspoedig. De eerste 80 km is een minder drukke weg, waarbij we slechts één klein gehuchtje passeren. Van de omgeving valt weinig te vertellen. Veel zand afgewisseld met een beetje groen. Een week geleden zagen we cactussen uit de stripboeken van Lucky Luck. We dachten die overal tegen te komen, dus hebben we die toen niet op foto vastgelegd. Nu speuren we constant naar deze cactus, maar zien hem nergens meer.  Ook vandaag dus niet.

De resterende 130 km gaan snel en om 15.00 uur zijn we in Monument Valley. Weer een bijzondere gewaarwording. Het landschap is vlak. Maar om de paar km zien we hoge rotsformaties steil omhoogsteken. In dit gebied worden al sinds de 30-er jaren cowboyfilms opgenomen. Maar ook nieuwere films zijn hier gedraaid. Wat denk je van Easy Rider, Back to the Future III, Forest Gump en Mission Impossible II.

De camperplaats is een ruig vlak terrein, wat meer weg heeft van een parkeerplaats. Maar om ons heen wel een mooi uitzicht op de rotsformaties. We hebben lekker de tijd voor ons zelf. Hannie leest een spannende detective, die zich ook nog eens toevallig in Amerika afspeelt  (“Het kwaad en de rivier” van R.J. Ellory) Ik heb me gestort op “De geschiedenis van de Verenigde Staten” van historicus Frans Verhagen. Mijn boek is werkelijk een openbaring. Wat we de afgelopen jaren hebben meegemaakt met Trump speelt eigenlijk al langer dan 200 jaar. Het is echt een tot op het bot verdeeld land. Ook het spel met het benoemen van rechters is al 200 jaar aan de gang.

Vanavond hebben we nog een wandeling gemaakt van circa 3 km over een onverharde weg en hebben we nog foto’s gemaakt van de ondergaande zon. Bij dit wandelingtje valt me nog iets op. Op deze camping staan werkelijk de grootste campers die we ooit gezien hebben. Ze zijn langer dan een grote touringcarbus, kunnen aan beide zijden worden uitgeschoven en slepen ook nog een 4-wheel drive achter zich aan. Wat een gevaartes. Daar hebben we natuurlijk ook een paar foto's van gemaakt.

Daarna ben ik aan de slag gegaan met mijn camera van de telefoon om te proberen een foto van de sterrenhemel te maken. Het moet nog beter kunnen maar het is me gelukt om vast te leggen hoeveel sterren er aan de hemel staan. Het zijn er duizenden.