Dag 17: Van Mesa Verde naar Moab bij de entree van Arches National Park

Vannacht om half 2 is het dan toch gelukt 2 verhalen te versturen. Dat lukt op het invalidentoilet waar ik een stopcontact heb ontdekt voor mijn notebook. De sterrenhemel is minder uitbundig dan in Monument Valley, maar ik blijf ervan genieten.

Om kwart over acht zijn we op zoek gegaan naar de archeologische vondsten in deze omgeving. De indianen hebben vanaf het jaar 1000 diverse nederzettingen gebouwd. Ze bouwden huizen onder de grond en in de rotsen en hadden ook ruimtes voor hun rituelen. We krijgen een heel ander beeld dan ons in cowboyfilms wordt voorgeschoteld. Het komt veel dichter bij de Germanen. Één plek heeft ons het meest geïmponeerd. Op een bijna onbereikbare plaats hebben ze in een grot huizen gebouwd van wel 4 etages hoog. Pas 100 jaar geleden zijn de resten door Europese en Amerikaanse archeologen gevonden. Wij hebben deze huizen kunnen bekijken en kunnen fotograferen vanaf de andere zijde van de kloof. De Amerikanen zijn erg trots op dit erfgoed en ze hebben gezorgd voor een goede ontsluiting. Dus prachtige wegen er naartoe en goede toelichtingen en overkappingen.

Om 10 uur hebben we in het park op een hoge plek met mooi uitzicht ontbeten. Toch mooi dat we een generator aan boord hebben waardoor we het koffiezetapparaat en de broodrooster kunnen gebruiken. Om weer uit het park te komen moeten we eerst 32 km haarspeldbochten nemen. Dat gaat goed maar is wel vermoeiend. In het eerste plaatsje buiten het park stoppen we voor een wandeling. Zo’n plaatsje stelt niet veel voor. Het bestaat nog geen 100 jaar en de meeste gebouwen zijn nog geen 50 jaar oud. Ze hebben wel een cultureel centrum en daar zijn ze blij met ons bezoek. Ze hebben een hele verzameling aan Indiaanse kunst dat ze ontvangen hebben van verzamelaars uit de omgeving. Wel mooi dat mensen hun vondsten op de oude dag afstaan aan zo’n centrum zodat iedereen ervan kan genieten. Ik begin zelf ook al wel eens te denken wat er met al mijn spullen moet gebeuren, maar of ik daar een cultureel centrum gelukkig maak, vraag ik me af.

We hebben nog 240 km af te leggen en na 120 km vind ik een stop noodzakelijk. Ik merk gewoon dat ik krampachtiger ga rijden als ik vermoeid wordt. Ik wil niet langzamer rijden dan de toegestane snelheid want dan zie ik direct in de spiegel een sliert auto’s achter me aan. Bij de driebaanswegen is de middenbaan wisselend inhaalstrook en daar wordt je dan ogenblikkelijk ingehaald. Door de maximale snelheid aan te houden blijf je gewoon in de rij. Maar zoals gezegd, wel inspannend.
Het fijne van zo’n rijdend huis is wel dat er altijd een bed voor je klaar staat. En dus heb ik heerlijk een uur geslapen.

De resterende kilometers verlopen weer soepel en om 5 uur zijn we op de camping in Moab. Hij ligt midden in het stadje. Alles super netjes en alle voorzieningen zijn aanwezig zoals wifi, wateraansluiting, afvoer en elektriciteit. We besluiten eerst het stadje te verkennen. Het is een toeristisch centrum wat zich uit in heel veel motels. Maar geen leuke winkels of voorzieningen zoals in Volendam of Valkenburg.  Nee gewoon een zesbaans autoweg met links en rechts bebouwing. Op enkele plaatsen kun je die weg oversteken. Maar daarvoor moet je wel eerst 5 minuten wachten en daarna heel snel oversteken.

Hannie kookt weer een voortreffelijke maaltijd met vis als hoofdschotel. Mijn rol beperkt zich tot de afwas. We merken nu wel dat het bloedje heet wordt. Gelukkig hebben we airco in onze RV en daarmee lukt het de temperatuur binnen aangenaam te houden. Door de warmte gaan we pas om 12 uur naar bed. Zonder airco, want die maakt behoorlijk lawaai. Maar alle ramen open want die zijn allemaal voorzien van horren. Morgen gaan we in het nationale park grote boogvormige rotsen bekijken (Arches). We hebben alle tijd want we blijven hier 2 nachten.