Dag 6. De eerste dag in Los Angeles

Woensdagmorgen worden we gewekt door opstijgende vliegtuigen. Het is half 9, dus er moeten al een heleboel vliegtuigen zijn overgekomen. We hebben dus heel goed geslapen. We beginnen met een ontbijt aan de buitentafel die bij de camperplaats hoort. Stel je van de camperplaats trouwens niet te veel voor. De campers staan als op een parkeerplaats zij aan zij met een tussenruimte van circa 3 meter breed en 10 meter lang. In mijn tussenruimte voor de deur van de camper staat een tafel met vaste banken en een paar meter daarvandaan het aansluitpunt voor elektriciteit, water en afvoer van de buurman.

Vandaag hebben we Los Angeles Downtown op het programma staan. Dit is de oude binnenstad. Maar eerst wil ik nog een technisch klusje klaren. De camper heeft een aansluiting om het afvalwater te lozen en dat wil ik uitproberen. Ik zoek de slang waarmee ik dat moet doen maar die is nergens te vinden. Ik bel met het verhuurbedrijf en die zeggen dat ik er maar eentje moet gaan kopen en dat ik de rekening betaald krijg. Dit leidt toch tot een beetje spanning want waar heel je zo’n flexibele slang van circa 4 meter lang en 12 cm dik. Ik besluit het probleem de volgende dag op te pakken.

We moeten nu het openbaar vervoer leren kennen. Voor het eerst doen we dat met behulp van Google Maps. Onze telefoon dicteert wat we moeten doen. Dus beginnen we met aan wandeling van een half uur naar het stadje El Segunda. Het valt ons op dat alle berichten op alle borden zowel in het Engels en Spaans worden weergegeven. Onze reisgids leert ons dat pas in 1846 Californië is overgegaan van Mexico naar de Verenigde Staten en dat in 1850 Californië is uitgeroepen tot de 31e staat.

We wachten op de bus en houden onze bedenkingen of Google het wel bij het rechte eind heeft. Tot onze grote verbazing lezen we op de app dat bus 2 minuten vertraging heeft. Hij moet dus onderweg zijn. Ja hoor de voorspelling van Google komt op de seconde uit.

We moeten 3 keer overstappen en af en toe een stukje lopen. Hoe we moeten lopen wordt weer door Google precies aangegeven. Eerst vraagt hij: “Maak een fotootje op de plek waar je nu staat” Op basis daar van krijgen we precies te zien en te horen wat we hebben te doen. In Nederland zal het ook wel zo werken, maar hebben wij het nog nooit uitgeprobeerd. Je bent ook zeker van de juiste info want in het scherm zie je steeds mededelingen hoeveel seconden geleden de busmaatschappij de laatste gegevens over de rijdende bus heeft doorgegeven. Nog iets verwarrends: In Los Angeles heet het grootste bus en metrobedrijf “Metro”, Daarmee stap je bij een lang traject steeds over van trein, naar metro of naar de bus. Het blijft dus verrassen.

Na anderhalf uur stappen we uit op het centraal Station van Los Angeles. Het stamt uit 1930 en heeft vele Spaanse en Mexicaanse trekjes. Kolossaal groot en toch niet de hectiek die we bijvoorbeeld in Amsterdam zien.

We wandelen in het centrum maar het is toch heel anders als San Francisco. Hier is geen sprake van een mooi oud centrum met daarom heen de nieuwbouw. Nee: Tussen de wolkenkrabbers zie je opeens een oud laag gebouw staan dat de vernieuwingsdrang heeft overleefd. We zijn eigenlijk niet zo enthousiast. Waar dan nog wat ouds bij elkaar staat is dit een toeristische attractie geworden alla Volendam. Moeten we eerlijk zijn, dan moeten we zeggen dat het ons niet kan bekoren.

We hebben een dagkaart voor het OV gekocht. Waarom weten we niet maar die zijn vandaag in de aanbieding voor de helft van de prijs. $ 3,50. Daarmee kun je de hele dag gebruik maken van het openbaar vervoer in Los Angeles. Een gebied zo groot als de provincie Utrecht. Hollanders als we zijn, besluiten we dan ook daar alles uit te halen en naar Santa Monica Bay te gaan. Een rit van een uur met de Metro en circa 25 stops.

In die metro krijg ik het (volgens Hannie zotte) idee om daar voor 24 uur fietsen te huren en terug te fietsen langs het strand naar de camping en de tweede dag Los Angeles op de fiets te doen. Het zelfde bedrijf als in San Francisco heeft ook in Santa Monica Bay een vestiging dus dat komt vertrouwd over. Wat een afknapper. Het zal me 100 dollar per fiets gaan kosten voor die 24 uur. Dus toch maar terug met het OV.

Daar laat Google ons voor het eerst in de steek. Ergens op een kruispunt staan we te wachten op de bus en zien we hem niet. Het scherm vermeldt steeds dat de bus is aangekomen en vertrokken is, maar niet bij ons. Tweede probleem: Door het vele kijken op de telefoon is hij bijna leeg.

We besluiten iets nieuw uit te proberen. Uber. De app stond al jaren op mijn telefoon maar nog nooit gebruikt. Ik geef in waar Uber om vraagt en ja wel hoor meteen een berichtje dat een zekere Willy onderweg is en over 5 minuten met een blauwe Nissan met kenteken 7Z0A65A ons oppikt. Ik kan hem ook nog een persoonlijke berichtje sturen. Dit heb ik gedaan: “Hello Willy…. My telephone is empty” Dat was het laatste berichtje want hij gaf daarna de geest. Niet erg trouwens want even later stopte de Nissan om ons op te pikken. En Google? Net voor we instapten kwam een mevrouw naar ons toe die gezien had dat we al zo lang stonden te wachten. Zij wist te vertellen dat de halte een paar honderd meter, buiten ons zicht was verplaatst en dat de bus dus wel degelijk gereden had.

Wat hebben we weer een hoop geleerd en wat zijn we positief over al die moderne snufjes. Dat Rutte ons land regeert en dat doet met een oude Nokia verbaast ons zeer en bevestigt onze twijfels over zijn capaciteiten.

Bij thuis komst is het al bijna donker en eten we pizza uit onze super combi-magnetron. Doodmoe, maar toch voldaan zoeken we de bedstee op.