Dag 18 Arches National Park

Nu ik over deze dag begin te schrijven denk ik opeens aan het liedje dat Leen Jongewaard ooit zong. “Op een mooie Pinksterdag”, maar hoe de tekst verder gaat weet ik niet meer. Dus in Amerika maar even Googlen. Wat een mooie tekst!!!! Zeker voor een vader met drie dochters. Maar ook een tekst voor mijn drie schoonzonen. Nieuwsgierig. De tekst staat onder dit bericht en is van André van den Heuvel uit…… Tegelen (bij Venlo).

Wij hebben vandaag zo’n mooie Pinksterdag. Zon en een licht briesje. Temperatuur vanochtend zo’n 28 graden. Wij gaan het Arches National park in. Een park dat beroemd is vanwege rotsformaties die er uit zien als grote bogen. Het is een erg populair park en daarom hebben ze met ingang van dit jaar een toegangsregeling gemaakt. Je moet dus van te voren boeken. Daarom spring ik nu toch even terug naar de dag van gisteren.
Na aankomst op de camping midden in het plaatsje Moab zijn we gisteren meteen naar het VVV kantoor gegaan. Daar horen we van het nieuwe reserveringssysteem. De dame achter de balie geeft ons meteen de brochure over het reserveren en wij buiten op de bank aan de slag. Wat ik ook probeer, de site werkt niet. Ik baal behoorlijk en probeer of de juf van het VVV kantoor wil helpen. Nou dus niet, zo heeft het nog nooit gedaan en vindt dat ik maar moet bellen. Ook leuk. Zo’n snelle tante aan de telefoon die een keuzemenu noemt waardoor ik wanhopig mijn bij iedereen wel bekende 3 letterig scheldwoord roep. Dat helpt natuurlijk ook niet. Dan maar weer proberen en de lijst opgevraagd met meest gestelde vragen. Een van de antwoorden luidt: “Hebt u misschien al eerder een reservering gemaakt?”, zo ja, dan kunt u geen tweede maken. Plotseling herinner ik me een mailtje van het reisbureau enkele weken geleden waarin ik geattendeerd werd op dit reserveringssysteem. Ja …. En natuurlijk had ik een reservering. Wel voor ’s middags om 3 uur.
Maar nu werkte alles voortreffelijk en ik kon omboeken naar 9 uur in de ochtend. Dat wil zeggen tussen 9 en 10 naar binnen. Wat is het toch fijn, dat internet met die mooie reserveringssystemen.  

Zo en dan ga ik nu verder met die mooie pinksterdag.
We beginnen met een heerlijk ontbijt met eieren met spek. Die bodem zullen we nodig hebben. Om 9.30 uur vertrekken we met de camper naar het park. Het is 20 km rijden en net voor tienen staan we voor de poort. Maar wel 20 wachtenden voor ons. Anderen zullen dat voorzien hebben, maar wij natuurlijk niet. Wij kunnen gelukkig toch gewoon naar binnen. Maar auto’s en campers in de rij zonder reservering komen het park niet in.
Het park is werkelijk fantastisch. We hebben al zoveel gezien maar toch blijven we ons verbazen over die gigantische natuur. Ieder keer is het weer anders. We beginnen in het bezoekerscentrum en zien daar een film over hoe men denkt hoe deze rotsformaties zijn ontstaan. Alles in tijdbestekken van honderden miljoenen jaren dus wij met onze 70 jaren doen in dit spel helemaal niet mee. Waar we wel trots op zijn is dat we met die 70 jaar wel alle hoogtepunten kunnen bezoeken. We vragen ons af of er veel zullen zijn die dat zo doen. We hebben een kaart waarop alle hoogtepunten staan en wij bezoeken ze allemaal. Voor de meeste moet je nog een stukje trail lopen en dat doen we dan gewoon. Vandaag in totaal 14 km volgens de super horloge van Hannie, maar wel over hobbelige rotspaadjes. (Hannie roept nu: “Schrijf er ook bij dat het 34 graden is….”, waarvan akte. Met één paadje vergissen we ons. We zien dat heel veel mensen dit pad lopen, dus we gaan gewoon met de stroom mee. Maar het blijkt uiteindelijk 2,4 km enkele reis en voornamelijk klauteren te zijn. Werkelijk een uitdaging. En waarom zoveel mensen dit doen? Dit is de tocht die heel veel mensen op hun To do lijst en bucketlijst hebben staan. De boog die je te zien krijgt is de beroemdste en siert daarom de kentekenplaten van de auto's in de staat Utah. Dit moet je gewoon eenmaal in je leven doen. Van heinde en verre komen zo hier naar toe om deze trail, na een goede voorbereiding,  te doen. Hannie haakt helaas na 2/3 van de tocht af en gaat terug. Daar hoort ze van mensen hoe ze zich hebben voorbereid en natuurlijk hoe belachelijk het is dat ik, als haar man, haar alleen heb gelaten en doorgelopen heb. Zonder water en zonder hoofdbedekking…….. Het is uiteindelijk allemaal goed gekomen en ik heb voor Hannie een paar prachtige foto’s gemaakt.

Om zes uur verlaten we het park en om half 8 dineren we in een Mexicaans restaurant. Lang kunnen we niet blijven zitten want om negen uur sluit de horeca. Wel hebben we nog een wandeling gemaakt langs alle souvenierswinkels. Want zoals eerder gezegd is deze plaats wel een beetje Valkenburg. Morgen gaan we weer 240 km verder.

Op een mooie Pinksterdag
Als 't even kon
Liep ik met m'n dochter aan het handje in het parrekie te kuieren in de
zon
Gingen madeliefjes plukken, eendjes voeren, eindeloos
Kijk nou toch je jurk wordt nat, je handjes vuil en papa boos

Vader was een mooie held, vader was de baas
Vader was een duidelijke mengeling van onze lieve Heer en Sinterklaas
Ben je bang voor 't hondje, hondje bijt niet
Papa zegt dat hij niet bijt
Op een mooie Pinksterdag, met de kleine meid

Als het kindje groter wordt, roossie in de knop
Zou je tegen alle grote jongens willen zeggen "handen thuis en lazer op"
Heb u dat nou ook meneer, jawel meneer
Precies als iedereen
Op een mooie Pinksterdag
Laat ze je alleen............