Dag 4. Van Monterey naar Morro Bay

Vanmorgen zijn we een beetje hardhandig gewekt. Wat blijkt? We slapen op 500 m afstand van een autorace circuit. Wat is dat een pokkenherrie. Gelukkig zijn we er alleen voor de nacht en het ontbijt, dus veel last hebben we er niet van. We hebben een tocht van 160 km op ons programma. Circa 120 km is een tweebaans weg langs de Stille oceaan. Een weg met veel bochten, hellingen en afdalingen en veel natuurschoon. We willen dus op tijd weg. We hebben een tussenstop na circa 5 km. Het plaatsje Montery. Een oud vissersplaatsje dat vroeger bekend stond om zijn vele fabrieken om sardientjes te verwerken. In de 19 eeuw waren er Italianen neergestreken die dat werk eerder in Italië hadden gedaan. Cannerey Row is de straat waaraan die fabrieken lagen en nu is het een toeristisch uitgaansgebied. Een beetje Volendam maar toch leuk om er doorheen te wandelen. Ook bijzonder waren de zeeleeuwen die heerlijk in de zon lagen te bakken. Het toeristenwinkeltje had nog een leuk souvenir. Een roestige wandplaat met de tekst "Grandfather's Repairshop" en een afbeelding van een oude man met oud gereedschap. Ik vond het wel wat voor op de deur van mijn hobbykamer. Maar ja... Me toch maar ingehouden. Kosten 12 dollar. Terug bij de camper hadden we een kleine tegenvaller. Ik had netjes geparkeerd en de parkeermeter met 2,5 dollar gevuld voor 2 uur parkeren. Niets mis mee!!!!! Maar de parkeerwachter dacht er anders over. Die vond dat ik met zo'n grote schuit 2 parkeermeters had moeten vullen. Resultaat: Een prent van 58 dollar. Een beetje zuur maar wel aardig voor in het plakboek. Ja ik had zo maar 4 borden "Grandfather's Repairshop" kunnen kopen……….

De route naar Morro Bay was verder fantastisch. Wat een prachtige vergezichten en wat een prachtige natuur. Het had veel weg van de Pyreneeën. Heel bijzonder was Pierdras Blancas. Daar lagen honderden zee-olifanten te bakken in de zon. Onvoorstelbaar. Ze zijn elk zeker anderhalf tot 2 meter lang. Morro Bay was minder. We sliepen op een industrieterrein onder de rook van een elektriciteitscentrale. Voor mij toch wel een beetje een thuisgevoel. Hannie heeft het koken al helemaal onder de knie dus we hebben voortreffelijk gegeten.
Een klein beetje pech hadden we nog wel want we hadden geen internet. Ik had een voordelige sim kaart gekocht van een Amerikaanse provider en me laten leiden door  goede beoordelingen op het internet. Maar in Morro Bay werkt het niet. Wat is het dan saai. Geen telefoon, geen internet geen what’app. Kortom een soort leven van 15 jaar geleden. Wat is dat balen. Besloten om morgen, als het in Los Angeles ook niet werkt, een echte te kopen.