Dag 8: Op weg naar Joshua Tree

Vandaag moeten we Los Angeles uit zien te komen en 270 km afleggen. Maar niet alleen dat. Er moeten ook boodschappen worden gedaan en de afvoerslang moet worden gekocht in een camperwinkel. Ik heb al eerder een winkelcentrum gevonden dat om 7 uur opent. Het heeft een toepasselijke naam: Bunkerhill.  Ook heb ik een campershop gevonden in San Bernardino. Die ligt op de route pal langs de snelweg, circa 100 km van Los Angeles.

We staan om half 6 op zodat we om half 7 kunnen vertrekken. Dat vertrekken stelt eigenlijk niets voor. We hebben steeds hetzelfde ritueel. Hannie zorgt voor een heerlijk ontbijt, dit keer met een gekookt eitje en ik schuif ondertussen de camper in elkaar en ontkoppel water en elektriciteit.

Dan begint het avontuur. We doen precies wat Google beveelt. Alleen….. Google beveelt alleen naar het adres wat we zelf hebben ingegeven. En daar gaat het dus mis. Ik heb per abuis een supermarkt ingegeven die midden in het oude centrum van Los Angeles ligt, maar wel om 7 uur opent. Dit in tegenstelling tot alle shoppingmalls die pas om 10 uur hun deuren openen. We crossen dus door Downtown, hartje Los Angeles, waar we de eerste dag gewandeld hebben en we ons verbaasd hebben over het drukke voortrazende verkeer. Hoe heb ik die fout toch kunnen maken? We vinden gelukkig een plekje waar we even kunnen stoppen om Google een nieuwe opdracht te geven. Gewoon rechtstreeks naar de camperwinkel. Buiten Los Angeles kunnen we dan kijken of er ergens een winkel open is. De vergissing kost ons helaas een uur.

We hebben echter nog een probleem. Onze camper slurpt benzine. Circa 1 liter per 2,5 km. Een vriend met veel camperervaring heeft ons het advies gegeven om de tank weer bij te vullen als hij half leeg is. Zo wordt je nooit verrast als er 200 km geen tankstation is. Wij zitten nu op ¼. Dus buiten Los Angeles moeten we zo snel mogelijk van de snelweg af om de dorst van de camper te lessen. Dat lukt gelukkig goed. Er is zelf een supermarkt vlakbij zodat we ook onze boodschappen kunnen doen.

Rond 2 uur bereiken ons doel, het Nationale park Joshua Tree. Door de airconditioning hebben we niet in de gaten dat het buiten bloedje heet is. We denken wel zo’n 35 graden. Alleen dankzij de wind is het vol te houden. We schaffen een pas aan die ons recht geeft een jaar lang in alle Nationale Parken van Amerika rond te rijden en gaan het park in.

Wat een verrassing!!! Overal stapels met keien. Niet van die kleintjes maar keien van meer dan 10 meter doorsnee. Het ziet heel bijzonder uit. Verder vallen de Joshua trees op. Vreemd gevormde bomen die nergens op de wereld voorkomen behalve hier. We maken een trail van een paar kilometer rond een plek waar veedieven in de 19e eeuw hun gestolen vee konden verbergen. Rondom 10-tallen meters hoge stapels keien zodat je het vee niet kon zien. In 1930 heeft iemand een grote opening gemaakt zodat de open plek beter toegankelijk werd en ook wij er konden rondsnuffelen. Helaas geen vee gevonden wel een konijn, een eekhoorn en een salamander.

We wilden daarna niet terugrijden om bij de camping te komen maar namen het alternatief. Doorrijden naar de westelijke ingang en dan terugrijden via de grote weg. Achteraf geen goed idee want het was een ommetje van circa 60 km en ook nog eens door het minder mooie gebied van het National Park.

De camping was fraai. Maar geen luxe voorzieningen. Dus geen elektra, geen internet en geen aansluiting op het water. We hebben dus lekker primitief gedaan. Wat heet: We hebben wel een accu voor licht en de koelkast en heet water met gasboiler. We hebben dus heerlijk gedineerd, gelezen en gewassen. Aan niets een gebrek. Hier kunnen we ook voor de eerste keer genieten van de sterrenhemel. Het hier aardedonker en het sikkeltje van de maan is maar een dun lijntje. Het is zoeken naar de grote beer. In Nederland en Portugal staat hij in zijn eentje aan de hemel maar hier weet hij zich vergezeld van zo’n 25 voor mij onbekende vriendjes. Het lukt me nog niet om een mooie foto van te maken. Als ik weer internet heb moet ik eens uitzoeken hoe ik dat precies moet doen.
Hannie is om 10 uur naar bed en ik een kwartier later vanwege het typen van dit verhaaltje. Het kan echter pas gepost worden als we weer internet hebben.