Dag 21: wo 26 juli 2017 (Waynsboro - Washington DC)

De Beats Studio koptelefoon die we nog geen jaar geleden kochten blijkt spoorloos! Hij is de laatste dagen nochtans door niemand gebruikt en zat altijd bij in een zak waar al onze kabels samen in zitten. Iets vergeten op een hotelkamer is bijna onmogelijk vanwege de grootte van de box waarin hij zat en dus blijven er volgens ons 3 opties over:
1) Gestolen tijdens een wandeling in Toronto uit de rugzak, maar op dat moment zat hij daar bijna zeker niet in. Annick vond het het op een bepaald moment wel vreemd dat er 3 gasten het op een lopen zetten en toen bleek de rugzak een beetje open te staan. 
2) Gestolen uit onze hotelkamer in Toronto of Niagara Falls maar dan zou men kunnen nagaan wie dit geweest is dus is onwaarschijnlijk
3) Onze bagage heeft heel wat uren achter de balie (maar zeker niet afgesloten) van ons hotel in Niagara Falls gestaan omdat we daar 's morgens al gearriveerd waren en dus nog niet in onze kamer konden inchecken. Iedereen kan toen in onze bagage aan het neuzen geweest zijn.
Telefoontjes naar de 2 vorige hotels leverden niets op. Het hotel van Toronto heeft wel teruggemaild dat ze alles nagezien hebben, van Niagara Falls nooit meer iets gehoord hoewel ze beloofden terug te bellen. De sfeer was hierdoor wel even heel wat minder want het ding had toch wel heel wat geld gekost.

We besloten toch nog even de omweg langs het park van Gettysburg te maken. Even gestopt bij het visitor center om dan in sneltempo de autoroute te doen die je langs 16 historische punten rondom dit dorpje leidt waar de burgeroorlog zowat zijn keerpunt kende met de meest bloedige veldslag die hier gedurende een aantal dagen plaatsvond tussen Noord en Zuid. Veel standbeelden, gedenktekens en rangers die je allerlei tactische verhalen willen vertellen op diverse stops, maar ons heeft het niet echt geboeid, hoewel het wel weer allemaal zeer goed georganiseerd en onderhouden was. Toch weer eentje voor onze bucketlist.

Na een tussenstop in een wegrestaurant dat op elke tafel een amerikaanse vlag had staan en vol met bejaarden leek te zitten en waar we een soepje en een "sandwich" aten, ging het verder naar Washington DC en ons hotel "Georgetown Suites" in Georgetown, een leuke historische buurt met winkeltjes en een gezellige eet- en wandelbuurt langs de Potamac. We waren nog maar net ingecheckt op onze zeer ruime studio met aparte slaapkamer en keuken toen er aan ons raam plotseling een heleboel zwaantjes, zwarte beveiligde wagens en politiewagens met luide sirenes arriveerden. We wisten niet wat er gebeurde en bleven een hele tijd voor het raam postvatten om te zien wat er zou gaan gebeuren. Maar er gebeurde niets meer en Luca en ik moesten de auto nog terugbrengen voor 4pm bij het Alamo-verhuurbedrijf aan de luchthaven. Dat verliep goed na een tankbeurt midden in de drukke stad. Aan de stand van Alamo beweerden ze dat die EZ-Pass die ons zo lang in de steek liet, geen probleem zou veroorzaken. Ik ga dit wel moeten nakijken op mijn creditcard. De Uberstopplaats vinden voor de terugrit met de taxi bleek wel wat problematisch want we werden steeds de verkeerde kant uitgestuurd. Onze taxichauffeur was wel geen "heer in het verkeer" om het zachtjes uit te drukken maar we waren daardoor allicht wel minstens een kwartier sneller op onze bestemming dan wanneer hij dat wel was geweest. 

Bij aankomst bleek Annick nog altijd voor het raam geposteerd te zijn. Ze had slechts een glimp kunnen opvangen van de hoog beveiligde figuur omdat ze bij zijn buitenkomst haar telefoon wou nemen om een foto te nemen maar die net op dat moment liet vallen. We konden echter niet blijven wachten en besloten dan toch maar de buurt even te gaan verkennen met een wandeling langs de Potamac en de winkelstraat van Georgetown. Op de terugweg de beste pizza van deze vakantie gegeten met een biertje in de "Paradiso" en nog even wat proviand ingeslagen in de CVS aan ons hotel vooraleer onze bedje op te zoeken.