Dag 4: zo 9 juli 2017 (New York - Cape Cod)

Vanmorgen gaan we onze huurwagen ophalen en hiervoor moeten we terug uit centrum Manhattan naar Newark Airport. Het plan was om opnieuw de trein te nemen (zoals we gekomen zijn) maar bij het gebruik van Google Maps bleek via het gebruik van de app "Lyft" ook maar zowat $60 betaald te moeten worden, dus slechts zowat $20 meer dan de trein en op die manier moesten we onze valiezen niet meer naar het station zeulen en ook geen overstap meer maken naar de airtrain op de luchthaven zelf. We twijfelden eerst nog wat aan deze voor ons onbekende app, maar achteraf bleek de werking exact hetzelfde als Uber. De bestuurder van onze wagen bleek zelfs voor beiden te werken.

Zoals steeds bij Tioga verloopt de verhuring via Alamo. We zijn inmiddels al vertrouwd met de procedure. Luca vond de beide wagens waaruit we konden kiezen (Standard SUV's) lelijk, maar we verkozen uiteindelijk toch de witte Dodge boven een Nissan. Alle valiezen pasten netjes in de koffer, dus ruimte zat. 

Na een korte stop net voorbij NYC bij een Popeye's ging het richting Cape Cod. In totaal zou deze trip zowat 450 km zijn en meer dan 4 uur duren en daarom had ik enkele mogelijke tussenstops voorzien waarvan we er uiteindelijk ook 2 gemaakt hebben: Mystic en Newport.

Mystic is een klein dorpje waar een historisch haventje werd gereconstrueerd. Toen we er arriveerden bleek dat dit echter een soort pretpark was waarvoor je redelijk wat entreegeld diende te betalen. We zagen wel van over de hekken het een en ander maar hebben dan uiteindelijk alleen maar een Aziatisch restaurant wat verderop bezocht dat goed werd gewaardeerd op Tripadvisor (The Pink Basil) waar we inderdaad ook echt lekker gegeten hebben met vriendelijke bediening. 

Newport ligt op Rhode Island en alleen de omweg ernaartoe is al de moeite over enkele lange bruggen. Het stadje zelf oogt zeer mondain met grote zeilboten en yachten in de haven. Maar ons was het vooral te doen om de zeer luxueuze miljonairshuizen die er te vinden zijn van enkele rijke industriëlen die hier een goede eeuw geleden hun villa's hebben gebouwd waarvan "The Breakers" van de Nederlandse spoorwegmagnaat Vanderbilt de grootste en bekendste is. Deze hebben we dan ook via een audiotour bezocht. Luca bleef liever even in de auto zitten. We moeten bekennen dat je als Europeaan al wel wat gewoon bent als je wat gereisd hebt en bijvoorbeeld de Franse paleizen hebt bezocht. Maar toch bleef dit een interessant bezoek dankzij de schitterende ligging aan zee en de inzage in het exuberante leven van deze familie.

De hele rit naar Cape Cod was het echt wel zeer druk op de weg met zelfs enkele keren sterk vertraagd verkeer waardoor we veel later dan eigenlijk voorzien pas arriveerden aan ons motelletje voor 2 dagen, de "Starlight Lodge" in Dennis. Hoewel het hier echt over een soort Roadmovie-motelletje gaat met echt maar basisvoorzieningen (hoewel er wel een buitenzwembad is dat goed onderhouden werd) betalen we hier toch zowat $175 per nacht. Maar in onze voorafgaande speurtocht naar hotels op Cape Cod, bleek dit nog een van de goedkoopste te zijn. Op de weg hiernaartoe bleek ook wel een beetje dat deze kaap niet meteen de goedkoopste hoek van de USA is met vooral langs de historische weg A6 hiernaartoe een heleboel grote woningen.

We hadden niet meer de fut om nog naar een restaurant te gaan, dus werd vanavond besloten een pizza te laten leveren in onze hotelkamer. We lagen er alweer vrij vroeg in.