We zijn vertrokken / Weggebracht door een familielid van Max Verstappen.

Goedemorgen, het is nu 29 July 2022 om 07.00 uur. Na een nacht fantastisch te hebben geslapen hier onze eerste reisbelevenissen. 
Woensdagmiddag de 20ste kwamen Paula, Johan, Lynde, Veere en Fiene naar Pesse. Jody en Fiene begonnen, zoals verwacht, meteen al leuk te spelen en wisten natuurlijk niet wat hen boven het hoofd hing.

Na nog even wat dingen doorgesproken te hebben, begon onze afscheids BBQ. Het was gezellig met toch wel een vleugje weemoed, want het tijdelijke afscheid van Jody en Fiene was aanstaande. Rond half zeven was het dan zover, de dames hadden het er wel een beetje zwaar mee maar Johan en ik vertrokken met twee zakken voer en de beide honden naar Zuidwolde. Bij dogsday aangekomen waren Jody en Fiene wild enthousiast, hetgeen even later toch iets temperde toen ze samen in een kennel moesten achterblijven. De andere 5 aanwezige honden blaften blij en plezierig en hadden er zo te zien wel zin.

Goed Johan en ik ook weg en zoals echte mannen dat doen onder stoer gepraat natuurlijk. Thuis de meiden op tijd naar bed en de volwassenen nog even wat gedronken en vroeg de bedden opgezocht.

Om 02.30 uur een heel vervelend geluid, :"Wie doet dat?, Bah, het is de wekker". Ik als eerste eruit en direct daarop kwam ik Veere op de overloop tegen. Het lieve kind had, in tegenstelling tot de rest, geen oog dicht gedaan (de bikkel is daarna ruim 24 uur wakker gebleven).Snel iedereen even wassen, gedoucht waren we al, en de kleren aan. Nog even hapje naar binnen proberen te werken en de koffers in de hal gezet. Om 03.15 uur een SMS van Doorenbos Schipholtaxi: " De chauffeur is over enkele minuten bij u aanwezig".En dat was ook zo, Leo was nog druk aan het ongedierte bestrijdingsmiddel aan het spuiten toen de taxi al voor de deur stond. De anderen laden snel de koffers in en daar ging de reis. Nog even wat wetens waardigheden m.b.t. de boeren uitgewisseld en we draaien vlot de A28 op. 'Hó chauffeur, ik ben de IPad vergeten", kon niet meer gekeerd of wat dan ook worden. Bij Fluitenberg er weer af om de IPad, van wie anders dan Leo, op te halen. Kortom we begonnen zoals verwacht met een schoonheidsfoutje.  
Na een uitzonderlijk vlotte, zeg maar een bijzonder snelle rit dankzij de neef van Max Verstappen die nog nooit van snelheidsbeperkingen had gehoord, arriveerden wij, na ook nog enkele boeren obstakels te hebben omzeild, rond 05.15 uur op Schiphol. We waren op zijn vroegst om 06.00 uur welkom maar niemand zei iets dus wij sloten achteraan in de rij en gingen vlot met de menigte mee naar voren.  Onderweg kwamen we nog een teamleider van de Schiphol begeleiding tegen, die ons wist te vertellen, sloeg gelukkig niet op ons, dat zodra passagiers op de luchthaven aankomen gaan alle zintuigen uit, lopen ze als een kip zonder kop rond, luisteren nergens naar en hebben alleen nog poep in de oren en poep in de ogenen (waarvan akte).

Na niet al te lange tijd mooi vlot door de incheckbalie. Iedereen kreeg zijn of haar boardingpass, zo ook Margien ondanks dat zij extra bewijzen voor COVID-19 vaccinaties had moeten meenemen, werd daar niet naar gevraagd. Bij de security ging het bij de meesten super vlot behalve bij Paula en Paula zij stonden in de rij bij een baan waarbij de X-ray kapot was en de bagage en het lichaam handmatig werd gechecked. 
Margien ging na te zijn gefouilleerd ook zeer vlot door de controle.

Zo we zijn al achter de douane, blijkt dat die is geïntegreerd bij de incheck en security. Lekker wat rond gelopen en van alles bekeken, een broodje gebakken ei (of meerdere) gegeten en naar de gate om te boarden voor de Lufthansa vlucht naar Frankfurt am Main.Ook hier ging alles vlot en we zaten zo op onze plekken, de meiden bij een raampje en daar gingen we dan. Na iets meer dan een uurtje vliegen en bij Frankfurt am Main nog gezwaaid te hebben naar Martin, Rosanne, Sam en Teun, die over de autobahn onderweg waren naar Wertheim (echt waar, ze waren tegelijkertijd bij Frankfurt dan ons), geland en op het prachtige vliegveld twee uurtjes gewacht.

Bij het boarden van onze vlucht naar Washington D.C.  werd onze Margien uit de rij gehaald omdat ze een aantekening SSSS  (Sehr Swehre Sigherheits Standarht) op haar boardingpass had staan. Ze moest mee naar een aparte ruimte, Leo ging natuurlijk, zuinig dat hij op Margien is, mee. In de ruimte werd Margje Klaasje en haar bagage extra gecontroleerd en toch al betrouwbaar werd bevonden. 
Instappen in de super grote Boeïng 747 (Jumbo) en dan eindelijk richting de USA. Na een enerverende en ietwat langdurige vlucht kwamen we aan in Washington DC en mogen de andere het nu ook over de States hebben aldus Johan. 
wat een drukte bij de security. Dat kwam natuurlijk door de Lufthansa staken van afgelopen woensdag, vandaag moesten alle gestrande passagiers toch ook mee.  Na dit lange en vervelende oponthoud, wat werd afgesloten bij een officer van de US-bordersecurity, inclusief vingerafdrukken en een extra foto, naar de bagageband. En wat dacht je wat, onze bagage allemaal aanwezig. De chauffeur Vincent had al gebeld en gezegd dat hij ietsje later was maar onderweg was naar poort 2.  Na twee minuten was Vincent aanwezig en werd de bagage ingeladen.  Oh ja, wat is het hier benauwd warm zeg. Ze hadden een halfuurtje tevoren noodweer gehad aldus Vincent. Nu alles weer droog en een stralend blauwe lucht. Vincent vertelde ons al van alles over Washington en liet ons alvast wat hoogtepunten zien. Ons Engels, vooral dat van mij Leo, is nog ietwat roestig. Dus toen we het hadden over de drukte en dan vooral in New York dacht Leo dat hij iets moest vertellen over hun eerdere ervaringen daar. Volgens hem reden de "taxidrivers with their lefthand on 'de toeter' and with the righthand the stinky finger". Vincent lag dubbel van het lachen en beloofde "de toeter" erin te houden.

Het Yotel-hotel is een heel modern en gerenoveerd hotel en ligt vlak achter het Capitool.  Snel inschrijven naar de kamer en nog even een snelle hap en drankje op het terras. Dat werd al snel in de bar want brak weer een noodweer los. Het noodweer verdween net zo snel als de hapjes en drankjes. Met een zak vol ervaringen en na een forse rekening te hebben betaald naar onze kamers. Douchen en slapen.

Tot dan 😀