Dag 9: Zion NP - Bryce Canyon National Park - Vrijdag 19 juli

Vandaag worden we wakker met appjes over - en een prachtige foto van (schoon)mama/Oma Mieke, die vandaag jarig geweest zou zijn. We denken en praten nog heel vaak aan en over haar, en vandaag helemaal! Ook nog leuke foto's van Oma Mien's Sonsbeekpark-uitje met Wies en Martin en Onna - altijd leuk om even vrolijke familiefoto's te zien nu we zo ver weg zijn! We staan rustig op, en ontbijten lekker buiten op het terras met het prachtige uitzicht (met de plastic bordjes en bestek etc., dat dan weer wel...). We laden alles weer in de auto, en hebben gisteravond bedacht dat we het park via een mooie "Scenic Byway" gaan verlaten - dit was één van de mogelijkheden die ik in mijn roadbook had opgenomen, maar ter plaatse zie je dan vaak pas wat er handig uitkomt. Aan deze weg, die het zuiden naar het oosten in de richting van Bryce loopt, ligt nog een mooi uitzichtpunt, waar je in een round trip van 1,6 km naar toe en weer terug kunt lopen, met een hoogteverschil van 50 m. Hier doen we dan ongeveer een uur over. Dit kunnen de mannen nog wel opbrengen - ze zullen wel moeten:-)! Zo zien we dan mooi nog een ander deel van het park. 

De route gaat meteen flink omhoog, en is meteen al prachtig: we rijden tussen enorme bergtoppen door, en de weg maakt veel bochten zodat er steeds weer heel iets anders te zien is. We stoppen regelmatig om flink wat foto's te maken. Tijn en Sjoerd laten dit meestal aan zich voorbijgaan, maar Noud huppelt en fotografeert gezellig mee. Geheel volgens plan bereiken we rond half 11 de parkeerplaats waar onze "Canyon overlook trail" start. We persen onze Dodge erbij, want er waren meer mensen die dit wandelplan hadden blijkbaar. In het inmiddels al lekker warme zonnetje starten we de wandeling, die ons meteen een flink stuk omhoog voert. Het is een prima pad, maar wel wat avontuurlijker dan bijvoorbeeld de Riverside walk. Het is met name nogal een smal pad vlak langs flinke afgronden, soms afgehekt, soms niet (whaaaa!). Gelukkig verloopt alles prima: we zijn we na een minuut of 20 bij het inderdaad erg indrukwekkende uitzichtpunt over de Spring Creek canyon, met in de verte nog zicht op de Zion canyon. Onze ervaring is inmiddels dat we meestal maar 40 min. doen over wandelingen die als een uur staan aangegeven - zo houden de jongens de moed er ook in. Gelukkig mopperen ze alleen vantevoren als we "weer" gaan wandelen - als we eenmaal onderweg zijn vinden ze het altijd de moeite waard, en wordt er vrolijk gebabbeld.  We genieten (samen met heel wat Chinezen en natuurlijk de nodige medelanders - Nederlanders zijn echt overal) van het mooie uitzicht, klauteren wat rond op de rotsen daar in de buurt, maken natuurlijk weer lekker veel foto's, en dan is het tijd voor de terugtocht. Dat gaat bergaf, dus lekker vlot. Rond kwart voor 12 zitten we weer in de auto, zeer tevreden over dit mooie programma-onderdeel. 

Nu verder door naar Bryce! Als het goed is zijn we daar over een uurtje of 2. We blijven er één nacht, en het is onze bedoeling vanmiddag nog wat van Bryce NP te bekijken, en dan morgenochtend nog iets. Ik heb een paar mogelijke wandelingen opgenomen in mijn roadbook, en een combi van 2 trails van in totaal 4,6 km. zouden we precies vanmiddag nog kunnen doen, als het niet meer zo warm is. De jongens mopperen een beetje dat we vandaag nog een keer gaan wandelen, maar we komen mooi op tijd in Bryce aan, rond 14:00, dus we hoeven niet meteen weer te gaan. We gaan eerst snel iets lunchen bij het lunchbuffet van Ruby's Inn in Bryce (hilariteit alom bij de jongens, over wat er zoal te krijgen is - Wouter en ik zijn met name klant bij het saladebuffet:-)). Daarna checken we rond 15:00 u in bij het hotel, dus er is nog tijd genoeg om even te zwemmen en te chillen voor we er dan weer op uit zouden moeten voor de namiddagwandeling. 

Zo gezegd, zo gedaan: om 16:15 beginnen we iedereen op te trommelen, en om iets over half 5 zitten we in de shuttlebus die we gelukkig vanaf ons hotel kunnen nemen. Bij Sunset Point stappen we een klein half uurtje later uit, en wandelen we naar het uitzichtpunt - waaaauw, wat ziet dit Bryce Amphitheater er sprookjesachtig mooi uit in de avondzon! Wat een kleuren! Het komt erg mooi uit dat we hier in de namiddag zijn, want nu is het licht veel minder fel, en zijn de kleuren dus mooier. We zien de wandelaars beneden ons al afdalen in de canyon, en wij beginnen ook aan de Navajo Loop trail, die we zullen verlengen met de Queens Garden trail, waar de eerste op uitkomt. Het is een flink steile afdaling naar beneden, maar het pad is mooi vlak en goed begaanbaar. Als we de wandeling in deze volgorde doen hoeven we straks niet zo steil omhoog bij Sunrise point, waar we uit zullen komen. Andersom is veel zwaarder volgens het AllesAmerika-forum. Het uitzicht van boven was al mooi, maar als je tussen die "hoodoos". zoals de versteende zandduin-rotspunten heten, doorloopt is het nog veel mooier en indrukwekkender. We genieten volop, en het pad is lekker afwisselend, dus de jongens houden het ook goed vol. Naarmate we verder lopen zijn er steeds minder andere toeristen om ons heen - wel zo lekker rustig. Rond half 7 komen we weer aan bij Sunrise point, na een flinke laatste klim. Dit was een prachtige kennismaking met Bryce Canyon NP! We nemen de shuttlebus terug naar ons hotel, waar we allemaal niet zo'n zin meer hebben om er nog op uit te gaan om te eten. We besluiten het lekker rustig aan te doen, en alleen nog een snackje te nemen in plaats van avondeten - onze Walmart-voorraad bied nog genoeg keuze gelukkig:-). 

Eigenlijk wilden we misschien de zonsopgang gaan bekijken morgenochtend bij Sunrise Point, maar dan zouden we al rond 06:00 het park in moeten met de shuttlebus. En morgen hebben we de Lower Antelope Canyon tour geboekt staan in Page - daar moeten we ook al om 06:45 aanwezig zijn.... het moet wel leuk blijven, dus die zonsopgang laten we dan maar aan ons voorbij gaan. In plaats daarvan kiezen we ervoor morgen het park helemaal door te rijden naar het noorden, zodat we de weg van 29 km waarlangs alle uitzichtpunten zijn gelegen een keer helemaal hebben gereden. Aan het einde van het park doen we dan nog een korte wandeling van 1 uurtje, de Bristlecone Loop trail, bij Rainbow Point, van waaruit je een zeer weids uitzicht hebt van zuidelijk Utah tot aan het Kaibab Plateau in Arizona, en soms zelfs tot in New Mexico. Klinkt goed:-)! Maar eerst lekker slapen, met z'n allen op een rijtje in onze 2 double queens en de slaapbank. Als ik m'n verslag af heb, 2 zelfs vandaag, kruipen we er lekker in (pffff, heerlijk idee dat we niet om 06:00 op hoeven morgen....)!