Dag 3: Yosemite National Park - Zaterdag 13 juli

Ondanks de late avonturen van gisteravond bij Glacier Point was iedereen toch weer vroeg (rond 06:00) wakker in onze gezellige éénkamerlodge. Na een snel ontbijtje met onze in de koelbox vanuit de Walmart meegebrachte goodies konden we om 08:00 vertrekken naar Yosemite NP. Het plan is om vandaag zoveel mogelijk watervallen te bezoeken, vanuit Yosemite Valley - het meest bezochte gedeelte van het park. Onderweg gooien we de tank nog even vol, en dan op naar Arch Roch-ingang. Er was ons al aangeraden om te zorgen dat we vóór 09:00 in het park zijn, omdat het dan rap drukker wordt, en de parkeerplaatsen schaars worden. Yosemite NP wordt jaarlijks bezocht door tegen de 4 miljoen bezoekers.... en we zijn hier in een weekend, dan stroomt het hier naartoe. Het lukt ons nog net om aan het einde van Yosemite Valley, bij Happy Isles een plekje te bemachtigen. Hier sart onze wandel"trail" naar de Vernal-waterval.Tsjonge wat is het hier al druk! In kolonnes wandelen we de goed begaanbare paden op naar de Vernal-fall - dit is een wandeling van 4,6 km - niet ver dus, maar wel met een flinke stijging erin. Gelukkig zijn de uitzichten onderweg zeer veelbelovend, en is het lekker koel wandelen langs de Merced-rivier. We hebben geluk - van de rangers hoorden we gisteravond al dat het een uitzonderlijk sneeuwrijke winter was geweest, en dat het smeltwater nog altijd zorgt dat de Merced-rivier zo'n 2,5 meer water bevat dan normaal. Volop actie dus nog bij de watervallen - aan het einde van de zomer is van sommigen weinig meer van over dan een piezelstroompje, maar nu zijn ze geweldig om te zien. De tocht naar boven gaat voorspoedig, dus we gaan door tot aan de top: dat betekent dat we ook de laatste 600 uit de rotsen uitgehakte treden gaan nemen, onderweg voortdurend natgespetterd door het geraas van de Vernal-waterval. Maar wat een geweldig gezicht! We worden getrakteerd op regenbogen en prachtige uitzichten, en komen kletsnat boven aan. Daar hebben we tijd om lekker in de zon op te drogen op het ruime uitzichtpunt bij de start van de waterval. We peuzelen onze snackjes op, en bekijken de menigte medeklimmers die de tocht hebben gewaagd. Als je van mensen kijken houdt zit je hier goed:-). En dan gaan we weer naar beneden, rustig aan, want glad natuurlijk, al die stenen in die contstante douche. Het is nu al flink drukker dan toen wij naar boven klommen. Gelukkig komen we allemaal heelhuids weer beneden, maar wel moe, en toe aan iets te eten. We nemen de shuttlebus naar Yosemite Village, en bij Degnans House vinden we ieder iets naar onze smaak. We verbazen ons nog eens over de ladingen beleg waar de Amerikanen de hongerige eter op menen te moeten trakteren: van wat op één broodje pastrami zit kan Noud een week brood voor mee naar school mee beleggen:-)!

Na de lunch bekijken we onze plannen opnieuw, want we voelen de hoogtemeters allemaal in onze benen, en Wouter voelt ze in zijn knie. We besluiten naar nog één goed bereikbare waterval toe te wandelen: de Yosemite lower fall, die als niet te missen werd aangemerkt in de blogjes die ik gelezen had. We nemen eerst de gratis shuttlebus tot aan de halte van deze waterval, die wat meer aan het begin van Yosemite Valley ligt. Dit is een gemakkelijke, zeer geleidelijk omhoog verlopende wandeling over een goed geplaveid pad  - er lopen dus heel wat minder "sportbillies" in ons gezelschap, maar meer de wat slechter ter been zijnde medemensen, en hele families met wandelwagens en rugdragers. De wandeling gaat tot aan een brug van waaruit je een prachtig uitzicht hebt op de waterval, en daarna nemen we dezelfde weg terug om de protesterende knieën en benen te sparen. Weer prachtige foto's gemaakt, vooral ook bij de plek waar één van de pleitbezorgers voor bescherming van dit bijzondere gebied, John Muir, 2 jaar in een cabin gewoond heeft - die had het heel goed bekeken om hier neer te strijken, recht aan de voet van de Yosemeti Falls. Rond 15:00 nemen we de shuttlebus naar onze parking, en stappen in de Dodge voor de terugtocht naar Cedar Lodge. De jongens verheugen zich op een lekkere duik in het zwembad, Wouter wil nog even met ze naar het riviertje aan de overkant van onze lodge, en ik kan dan mooi offline alvast aan een verslagje werken - als ik dat niet meteen doe vergeet ik de helft, zoveel gebeurt er op één dag! Onderweg terug zegt Tijn dat het wel lijkt alsof we al meer dan een week weg zijn, zoveel indrukken hebben we al verzameld. En hij bedankt ons nog een keer dat we dit met hen ondernemen, want het is NU al zijn favoriete vakantie ever, met al deze prachtige natuur, en dan ook nog coole steden ter afwisseling:-) - alweer een tevreden klant dus, hahaha!

Na het verslagje schuiven Wouter en ik aan de bar van de Cedar Lodge bij Michael, en vrolijke van verre origine Schotse Amerikaan, voor een lekkere cocktail en een lokaal tapbiertje, 805 genaamd, naar de plaatselijke postcode. Michael is een goede entertainer, dus we besluiten bij hem in het bargedeelte te eten - dan kunnen we zowel van de dining room kaart als van de barkaart eten, die de jongens wat meer bevalt. We eten onverwachts lekker, en kruipen moe maar zeer voldaan rond 22:00 onze bedjes in. Wat een prachtige derde dag! Morgen een lange rit voor de boeg naar Death Valley: 6 uur rijtijd, nog afgezien van de stoptijd bij mooie uitkijkpunten en evt. rustpauzes onderweg. Een groter contrast met Yosemite kun je je nauwelijkse voorstellen denk ik - we zijn benieuwd!