Dag 2: San Francisco - Yosemite National Park - Vrijdag 12 juli

Geen wifi, noch bereik op wat voor een netwerk dan ook in Yosemite, dus jullie hebben even moeten wachten op het vervolg van onze avonturen😊. Gelukkig was er wel heeeeel veel ander moois! Daarover later meer. Ik heb nog een stukje aangevuld bij dag 1, voor wie dat leuk vind om nog te lezen!

Ik was om kwart voor 5 wakker, en ook Wouter en de jongens maakten het niet veel later dan 06:00 – nog niet helemaal in het juiste tijdritme dus. Alleen Noud knorde nog lekker door tot kwart voor 8. Toen had Wouter al uitgezocht hoe hij op Union Square kon komen om onze huurauto op te halen. Maar eerst leek het ons tijd voor een heerlijk Amerikaans ontbijt(JE). Onze vrolijke receptioniste Rae had een goed tip: Dottie’s, weer maar één blok vanaf ons hotel, dus een prima ochtendwandelingetje. Dit was een wat meer aangekleed bruin tentje, vol families en vriendengroepjes die al lekker zaten te eten. We hebben ons (natuurlijk😊) eerst uitgebreid verbaasd over de mogelijkheden, en toen onze keuze gemaakt. Ook weer heerlijk gegeten, al is het wel wat veel zo in de ochtend. Maar we hebben het er uiteindelijk tot een uur of 4 op gedaan, dus dat valt dan wel weer mee😊. Wouter ging iets eerder weg om de auto op te halen, ik ging nog even een espresso-macchiato drinken onderweg, en de jongens gingen de kamers alvast checken of er niets meer achter was gebleven. Samen alle koffers naar beneden verhuisd, uitgecheckt en toen kwam Wouter al aanrijden – met een zo goed als “fonkelnagelneue” witte Dodge 7-per.minivan. Heerlijk, zo’n riante bak waar alle koffers moeiteloos ingaan! (Wouter en ik hebben 1 grote koffer mee, de jongens samen ook 1 grote koffer, en daarnaast hebben we een lege weekendtas en 3 handbagagekoffertjes meegenomen – dit kwam prachtig uit qua handzaamheid en gewicht per koffer. (Wie ons wel eens op autovakantie heeft zien vertrekken weet dat dit een enorme reductie is op onze normale hoeveelheid bagage😊) Inmiddels is alles omgepakt naar een koffer per persoon en een losse wandelschoenentas, dat “graaft” wat makkelijker ter plaatse.)

Even na half 11 reden we met alles en iedereen aan boord deze coole stad weer uit, op naar Yosemite! Daar zouden we volgens de navigatie die Wouter zekerheidshalve toch maar had bijgehuurd ongeveer 3 uur later moeten aankomen.

Helaas was er wel wat file de stad uit, maar na een poosje reed het lekker door, en konden we ons vermaken met de prachtige auto’s die we zagen langskomen. Dit was ook al een favoriet tijdverdrijf in SF zelf voor onze jongens, daar reed ook heel wat moois rond – van de klassieke openbaar-vervoervehikels tot de nieuwste modellen dure auto’s – en veel gewone tamelijk lelijke Amerikaanse natuurlijk.

Het plan was om eerst een Walmart te bezoeken, voor wat handige zaken voor onderweg, zoals een koelbox, bordjes/bestek/bekertjes en broodjes en beleg en drinken, en véél water. Het duurde even voor we er één op de route hadden, maar dat lag aan ons  – navigeren is ons niet zo op het lijf geschreven. Maar de Walmart die we uiteindelijk wat verderop vonden voldeed uitstekend, en ook daar hebben we weer veel plezier gehad om alles wat er te zien en te koop is….

Na ons uitgebreide ontbijt had niemand behoefte aan een echte lunch, dus onderweg alleen wat hartigs bij een tankstation gekocht, en rond 16:00 naderden we Cedar Lodge al, ons hotel voor de komende 2 dagen bij Yosemite NP. Bij het tankstation was ons de smorende hitte al opgevallen, en die was er ook nog in El Portal, ons overnachtingsplaats. Gelukkig is er een zwembad, waar de jongens na het uitladen al snel inlagen. De planning gaf ons nog een uurtje voordat we het park in zouden gaan voor een tocht naar een uitzichtpunt dat volgens de leden van het AllesAmerika-forum vooral ’s avonds erg mooi zou moeten zijn: Glacier Point.

Ik haalde snel nog een salade to go van het buffet in het Cedar Lodge Restaurant, de anderen hadden geen honger na hun kipsnack (ja echt, dat was het hartigs😊) onderweg, dus we konden mooi op tijd vertrekken naar Yosemite Park, zo rond 18:00 u. Volgens mijn research zou de zon deze dag om 20:20 ondergaan, en het is nog een uur rijden vanaf de ingang van het park. Bij de Arch Rock-ingang van het park kochten we de America the Beautiful-pas ($80, cash afrekekenen), die per auto geldig is voor alle nationaal parken van de USA, gedurende een jaar, dus nu kunnen we de hele reis overal terecht door alleen deze pas te “flashen” – fijn!

In het park volgden we de borden naar Glacier Point, onderweg genietend van Tunnel View en nog meer mooie uitzichtpunten. Wat een overweldigend mooie omgeving is dit, wat een natuur, wat een contrasten tussen malse weides, watervallen en loodrecht oprijzende granieten rotswanden, en rotstoppen in allerlei vormen. Echt supermooi! Op het inderdaad indrukwekkend mooie Glacier Point zelf was er een ranger die onderhoudend vertelde over wat er allemaal precies te zien was. Ondertussen zakte de zon steeds verder achter de hoge bergkammen, en kwamen er prachtige kleuren tevoorschijn in de ons omringende rotswanden – lila/roze, paars, met daarboven het veranderende blauw van de hemel…. Echt heel mooi – we bleven maar foto’s maken. Het is een ruim uitzichtplateau, waar je ook wandelingetjes en klimmetjes kan maken, dus we vermaakten ons weer prima. Om 20:45 kon je luisteren naar een ranger die zou uitleggen wat er met het blote oog in de hemel te zien zou zijn, als het donker was geworden. Er zou ook een astronomieclub meedoen, met telescopen waar je dan doorheen kon kijken. Dat besloten we nog even mee te pakken. Helaas begon dit wat later dan gepland omdat het nog niet voldoende donker was, dus we hebben de sessie met de telescopen niet meer afgewacht omdat we nog een flink stuk terug moesten rijden door inmiddels pikdonkere park. Noud kon het sterrengerelateerde Engels ook wat minder goed volgen natuurlijk, dus bij hem begon de moeheid al danig toe te slaan. Veel later dan oorspronkelijk gepland begonnen we dus weer aan de terugtocht naar Arch-Rock entrance, vanwaar we  in een kwartier weer naar Cedar Lodge terug konden rijden. Alleen ziet alles er in het pikdonker net even wat anders uit, dus na een korte avontuurlijke rit over de busbaan van de shuttlebus (die gelukkig niet meer reed) besloten we toch maar weer op navigatie te gaan rijden. Nog wat later dan de bedoeling was kwamen we weer veilig aan bij onze lodge, met twee-eneenhalve slapende zoon, en zelf ook nog maar nauwelijks wakker… maar het Glacier Point was de lange en  donkere terugrit meer dan waard! Gezellig dat we nu allemaal samen weer in één 5-persoonskamer kunnen slapen – het  was wel gek om op te moeten splitsen als we ’s avonds terugkwamen in Yotel San Francisco: daar sliepen Wouter en Noud samen en ik en Tijn en Sjoerd. Veel leuker om de dag nog even samen door te kunnen nemen nu. Morgen weer een mooie dag in Yosemite!