Heetst, droogst, laagst

De route naar Death Valley ging over kilometers rechttoe-rechtaan-wegen. De enige variatie was af en toe een hobbeltje of een iets andere uitstraling van de enorm droge omgeving. Wanneer we een afslag moesten nemen, was Bernard blij dat hij actie mocht ondernemen, namelijk z’n stuur naar links of rechts bewegen 🤣. Uiteindelijk belanden we in Death Valley National Park, het heetste, droogste en laagste gebied van Amerika. Dachten we dat we het gisteren warm hadden, vandaag overtreft alles. Het is hier de hele dag boven de 46 graden geweest en op z’n warmst gaf de meter 52 graden Celsius aan. Echt, dat is héél heet! Er waait hier ook een heerlijk warme föhnwind, dat maakt het nog aangenamer 🙈. Toch vinden we het ook wel speciaal dit een keer mee te maken, maar één keer is meer dan genoeg 😄. Ook vandaag zitten we veel in de auto en bekijken onderweg verschillende trekpleisters. We beginnen bij Dante’s View, een uitzichtpunt op Badwater Basin. Badwater Basin is het laagste punt van het westelijk halfrond, 86 meter onder zeeniveau en is een grote zoutvlakte. Het uitzicht is fantastisch, immens en ook weer nergens mee te vergelijken. Dan rijden we door naar Zabriskie Point, hier treffen we een weids uitzicht op een ruig en kaal maanlandschap. Vervolgens rijden we naar Furnace Creek, hier ligt het bezoekerscentrum en ook ons hotel. Dit ziet er onwerkelijk uit. Veel, heel veel palmbomen, vlaggen, groen gras bij de golfbaan en dat in het kale landschap van de omgeving. Het kijkt wel een oase in de woestijn. Het is nog geen tijd om in te checken, dus rijden we verder het park in. We bekijken Devil’s Golf Course; een groot gebied van zoutbrokken. Eigenlijk lijkt het net of we in de Hoeksche Waard zijn, alleen is de ‘omgeploegde’ aarde hier wit. We rijden de weg verder door, tot Badwater Basin en lopen een klein stukje over de zoutvlakte. Hier is het echt te heet, we voelen ons alle vier een beetje naar worden en we maken dus heel snel onze foto’s, zodat we weer vlug de auto in kunnen. Tot slot rijden we de Artist’s Drive, een route door vulkanisch landschap. Het is bizar en surrealistisch om rotsen in de kleuren roze, groen, paars, bruin en zwart te zien. Echt schitterend! We hebben ondanks dat het erg warm was echt genoten van deze rondrit. Morgen rijden we via de andere kant het park uit en zullen dan nog langs zandduinen rijden. Wat een hoop variatie heeft dit park eigenlijk.. De hotelkamer is weer prima, er is airco en meer hebben we niet nodig 😅. We eten in het buffetrestaurant en genieten ‘s avonds van de sterrenhemel. Onze conclusie van Death Valley National Park: HEET, gevarieerd, verrassend.