Columbia Icefield Road

Donderdag 23 juni en vrijdag 24 juni Columbia Icefield Road

Het is vannacht koud geweest. Rond de 6 graden. Voordeel van de camper is dat je van alle gemakken voorzien bent. Even de kachel aan en het is weer aangenaam binnen. Bij het weg rijden van de camping stond er op de weg naar Jasper skytram een hele kudde elks met jong. Een prachtig gezicht. In korte tijd ontstond er een file van fotograferende toeristen en natuurlijk wij ook. Een paar dagen geleden adviseerde een Canadees ons om op te letten als er ook jong Elk in de buurt liep. Zij kunnen dan nogal agressief zijn. Via de 93a reden we naar de Athabasca Falls. Deze waterval is maar 23 meter hoog, maar het water komt krachtig vanuit de Athabasca River en stroomt met geweld de kloof in. Je kunt vanaf verschillende punten de waterval zien. Ook kun je een stukje de kloof in lopen. Regenpakken aan en uit en op weg naar de volgende. We passeren ook nog een aantal uitzichtpunten, zoals Goats & Glacier Lookout en Athabasca viewpoint. Helaas hangen de wolken laag en kun je niet veel zien. De Columbia Icefield Road is een prachtige weg om te rijden bij mooi weer. Het valt nu ook niet tegen maar toch anders. Bij Sunwapta falls stoppen we om naar de Lower falls te lopen. Het is ongeveer 1.3km lopen. Vanaf de parkeerplaats loop je al vrij snel naar een brug die over een kalkstenen kloof heen hangt. De waterval is steil en smal (18 meter breed en 8 meter hoog). Het water stroomt rond een eilandje tussen de rotswanden de kloof in. Via een lang en modderig pad bereiken we de lowerfalls. Het is hier vrij rustig. Maar wat wil je met dit weer. Ondertussen gaat de regen over in natte sneeuw. In de bermen en op de bomen ligt verse sneeuw. We zitten nu bijna op 2000meter. Stutfield Glacier is een leuk uitkijkpunt, maar de terugtrekkende gletsjer niet gezien. Even verderop de Tangle Creek falls. Deze is 35 meter hoog en valt in meerdere delen naar beneden. Hiervoor hoef je niet te lopen. Deze ligt echt letterlijk aan de weg. We besluiten te overnachten bij Columbia Icefield Centre. (Gewoon een parkeerplaats met een geweldig uitzicht op de bergen). Misschien dat het weer morgen beter is. Het zou jammer zijn als we niet weten wat er achter de wolken heeft gezeten en mooie punten voorbij rijden. Tegenover Columbia Icefield Centre ligt Toe of the Athabasca Glacier. Je kunt via een lus langs de gletsjer lopen. Er staan markeringen zodat je kunt zien hoe de gletsjer zich terugtrekt. Het uitzicht was beperkt maar het is ook wel apart al die sneeuw. We hadden vanmorgen niet verwacht dat we nog een wandeling zouden maken door de sneeuw, laat staan te overnachten in de sneeuw. Normaal kunnen er 100 RV’s staan. Nu stonden we met 12. Zo’n regenpak is niet alleen voor de regen maar helpt ook tegen de kou. Van te voren hebben ze ons voor gek verklaard maar onze skishirtjes zijn nu geen overbodige luxe. Maar wel lekker warm. Benieuwd hoe koud het zal worden vannacht.

Vrijdag 24 juni

Het koelde gisterenavond behoorlijk af. Het begon lichtjes te sneeuwen. Nog even de kachel aangehad en om 22.00 uur al het bed in. Skishirtjes aangehouden en een fleecedeken over het dekbed. Zolang je onder het dekbed bleef was het lekker warm. Vanmorgen om 7.30 uur was het 1 graad met een mooi laagje verse sneeuw. Snel de kachel aan zodat het wat aangenamer is als je er uit moet. Deze kan vanuit bed aangezet worden. De wolken hangen tot bijna op de grond, dus we rijden langzaam naar Lake Louise, een afstand van ongeveer 125km met mooie uitzichtpunten en wandelingen. We dalen nu af en je merkt dat de wolken verder optrekken. We stoppen bij Parker Ridge voor het uitzicht. Er waren 2 Canadezen die met skies naar boven liepen om daarna weer af te dalen. Een apart gezicht. Even verder op liggen de Bridal Veil Falls. Vanaf de parkeerplaats kun je de waterval zien, maar wij zijn naar beneden gelopen. Het rare is dat je 15km van je overnachtingsplek zit en er geen sneeuw te bekennen is. Het was een mooie tocht, onderweg kom je ook nog een andere waterval tegen. Een korte stop direct langs de weg is Weeping Wall Viewpoint. Langs een lange brede rots komen watervalletjes naar beneden, ze noemen deze ook wel de huilende berg. Langzaam kwamen er gaten in de wolken en zagen we blauwe lucht tevoorschijn komen. Gestopt bij Mistaya Canyon, een smalle diepe kloof waar de Saskatchewan rivier door heen stroomt. Na 500 meter kom je bij een brug en sta je boven de kloof. Iets verder op kun je nog op de rotsen klimmen met een mooi uitzicht op de bergen. Nu we de meeste uitzichtpunten hebben gezien is het tijd voor Bow Summit, Peyto Lake en Bow Lake. Eén van de hoogte punten van de Columbia Icefield.  Peyto Lake is een turquoise meer, waarvan het water van de gletsjer komt. De weg er naar toe is mooi om te lopen. Meestal lopen we eerst naar beneden en daarna naar boven. Nu is het een keer andersom. Toch heel bijzonder om eind juni door de sneeuw naar het uitkijkpunt te lopen. Er ligt bijna nog meer sneeuw als op de wintersport. Helaas waren de wolken weer tevoorschijn gekomen en dit had effect op de blauw/groene kleur. Bij het uitkijkpunt kon je ook nog een lus wandelen niet wetende dat we weer bij het uitkijkpunt terug kwamen. Dit keer was dat niet erg de zon was weer tevoorschijn gekomen en de kleuren waren prachtig. Een mooie afsluiter van de dag.

O ja, we hebben ook nog een beer langs de weg gezien. Deze liep recht op onze camper af, gelukkig liep hij langs de camper de berm in.