Dag 19 - Grand Canyon in vogelvlucht en Route 66

De langste rit van deze vakantie hebben we vandaag te rijden - ruim 400 kilometer naar Boulder City voor onze laatste overnachting voordat we op maandag de camper in moeten leveren. Voor 9 uur rijden we de camping af, eerst even de afvaltanks legen bij de dumpplaats dan zijn we die ballast in ieder geval kwijt. Er staat al 1 camper maar die is met water vullen bezig dus kunnen wij mooi de riooldump gebruiken. Dan op weg, we rijden Grand Canyon Village uit en komen langs Grand Canyon Airport. We hadden een helicoptervlucht over de Grand Canyon wel op ons lijstje staan, maar ja, er is maar beperkt tijd en je kunt niet alles doen in een paar dagen en dan is het ook nog eens behoorlijk prijzig - rond de 300 dollar per persoon. Dus we rijden door...... maar zo'n 2 kilometer verder kijken we elkaar aan....... ja, wanneer komen we nu weer eens hier terug, misschien wel nooit meer en he, je leeft maar 1 keer dus........ Camper keren en terug naar de airport. We stoppen eerst bij Maverick Tours maar zij hebben pas in de middag plek en aangezien we nog ruim 4 uur moeten rijden vandaag, nee geen optie. Een andere aanbieder is Papillion - ook zij hebben 3 verschillende tours en zij hebben nog wel plek in de ochtend. Dan doen we ook maar gelijk de grote tour over de hele Grand Canyon, dit is een vlucht van 50 minuten. Het is net half 10 en we kunnen nog mee met de vlucht van 10 uur - top!! Dan gaan we ook niet zo laat weer rijden. 

Maar dan gaat het natuurlijk weer niet zoals je wilt- de credit card weigert bij het afrekenen en wordt geblokkeerd. Een paar keer proberen maar nee hoor. Waarschijnlijk een veiligheid omdat er ineens wel een behoorlijk groot bedrag wordt afgeschreven? De medewerkster probeert het dan 1 voor 1 - en ja, de eerste betaling wordt geaccepteerd, nu de 2e nog maar helaas weer hetzelfde. Wat nu weer? Omdat je hier eigenlijk alles met je credit card betaald en er inmiddels al de nodige bedragen gereserveerd staan (zeker de tankbeurten....!!) is de bestedingslimiet onvoldoende, ook dat nog. Dan maar snel een online betaling doen. Nou, niet zo snel want ze bieden hier geen wifi en er is geen netwerk bereik. We zien de hele tour al in duigen vallen. Inmiddels is het al bijna 10 uur dus die vlucht gaat al niet door, de medewerkster heeft ons al wel doorgeboekt naar de vlucht van 11 uur. Een andere medewerkster is zo aardig om haar telefoon als hotspot in te stellen zodat ik toch snel via internet een betaling kan doen en dan wordt de credit card weer gewoon geaccepteerd! Pfff, dit is echt niet goed voor je zenuwen.....

Om kwart voor 11 worden onze namen al omgeroepen, we hebben eerst al een veiligheidsvideo moeten bekijken en bij het inchecken wordt je op basis van je gewicht een stoel toegewezen. We stappen in de helicopter en er gaat ook nog een Amerikaans gezin van 4 personen mee. Marc heeft mazzel, hij zit bij het raam dus hij kan mooi fotograferen. Ik heb de TomTom Bandit camera meegenomen zodat we ook nog filmbeelden hebben. En dan stijgen we op, wauw wat is dit bijzonder, onze allereerste helicoptervlucht ooit. Onder begeleiding van klassieke muziek over de koptelefoons vliegen we eerst een aantal minuten over het Kaibab National Forest dat de Grand Canyon omringd en vervolgens zien we de kleur van het water van de Colorade River veranderen van bruin naar azuurblauw op het punt waar de Little Colorado River aftakt. Heel bijzonder. Dan gaat het richting de North Rim. Deze kant van de canyon is minder makkelijk toegankelijk en de piloot vertelt dat ze hier nog bezig zijn om de wegen sneeuwvrij te maken. Waarschijnlijk is alle sneeuw pas eind april geruimd. En inderdaad we vliegen over besneeuwde hellingen totdat we weer een bocht maken richting de South Rim. Wat is dit fantastich om te zien, dit moet je toch echt 1 keer in je leven gedaan hebben!

Veel te snel zijn er 50 minuten letterlijk voorbij gevlogen en staan we weer met beide benen op de grond. We maken nog wat foto's en filmen het opstijgen van de helicopter. Maar dan is het toch echt tijd om te gaan rijden. Het is 12 uur en de TomTom geeft een aankomsttijd van kwart voor 4 dus dat valt nog mee. Dit wordt weer een rit van lange wegen en er is weinig interessants te zien onderweg. Uitgestrekte vlaktes en af en toe bergen en rotswanden. 

We nemen afrit 123 van interstate 40 naar het plaatsje Seligman. Hier ligt nog een stukje van de historische Route 66. Als we Seligman inrijden zie je al gelijk overal het bekende Route 66 bordje hangen, er staan een behoorlijk aantal oude auto's en er zijn souvenirswinkeltjes in overvloed. We hebben nog steeds niet gegeten en we zien een hamburgertentje. Dus daar maar wat gaan eten. Maar dit is ook de enige tent in dit stadje en blijkbaar een curiositeit want jawel....... er staat een rij! En dit zaakje is echt een bezienswaardigheid, je gaat door een deur en je staat dan in een doorgang van amper anderhalve meter breed om langs het loket te komen waar je je bestelling kunt doorgeven. En die hele doorgang is beplakt met geld, voornamelijk dollarbiljetten, maar ook buitenlands geld. Op veel biljetten staat ook een boodschap geschreven dan de mensen die dit hier hebben achtergelaten. Verder hangt het vol met visitekaartjes en college kaarten van high schools. De dames achter het loket houden wel van een beetje humor: als je een milkshake bestelt en je vraagt om een rietje (een straw) krijg je een bosje stro. Ze laten mij ook schrikken want ze was vergeten te vragen of ik ook mosterd op mijn hamburg wil en gelijk spuit ze met een fopfles mosterd zodat ik schrik van een soort confetti die eruit komt. Maar het wachten wordt echt beloond met een lekkere hamburger.

Dan door Route 66 af, onderweg kom je oude vervallen tankstations tegen waar oude auto's staan weg te kwijnen en waar nu alleen nog maar souvenirs worden verkocht. Verder is ook dit een eindeloos lange weg waar geen eind aan lijkt te komen. Uiteindelijk rijden we weer de interstate op voor de laatste 100 kilometer. We rijden weer richting Las Vegas en de route gaat langs bergen en stijgt en daalt af en toe nog behoorlijk. We komen ook dichtbij de Hoover Dam maar die is vanuit de auto net niet te zien. Misschien dat we morgen nog even de tijd hebben om hier een kijkje te gaan nemen. Klokslag 6 uur arriveren we op de camping, het kantoortje gaat net dicht maar een medewerker staat mij nog even snel te woord. Onze reserveringsbevestiging hangt al vastgeplakt op de ruit van het kantoortje, we zijn de laatste en de camping is ook echt vol. Dit is echt een Amerikaanse camping, grote trailers staan rij aan rij naast elkaar op geasfalteerde plaatsen. Niet echt gezellig maar voor een laatste avond is het niet anders. Snel nog een was draaien en eten klaarmaken. Ik wil proberen om vanavond alvast het nodige in te pakken, we hoeven de camper pas om uiterlijk 3 uur in de middag in te leveren vanwege het Early Bird pakket dat we geboekt hebben dus wellicht kunnen we morgen inderdaad nog even een kijkje gaan nemen bij de Hoover Dam. Alleen het inpakken loopt anders dan gepland, de wasdrogers hier zijn niet zo optimaal als op de vorige campings. Na 3 kwartier is alles nog een beetje klam en ik heb geen kwartjes meer voor de droger en er hangen ook geen wisselautomaten in de wasserette. Dus wordt de camper volgehangen met klam wasgoed in de hoop dat alles nog een beetje wil drogen voordat het de koffer in gaat. Dat wordt dus morgenochtend vroeger opstaan om in te pakken. Daarbij moet de camper ook nog schoongemaakt worden dus nog genoeg te doen voordat we om 11 uur van de camping af moeten zijn........ dit is altijd de minst fijne bezigheid aan het einde van een camperrondreis maar het hoort er nu eenmaal bij.

Morgenmiddag weer richting Las Vegas voor onze laatste nacht - we slapen dan in het Excalibur Hotel & Casino.