Dag 4 - Valley of Fire State Park

Het was een onrustig nachtje - het ging in de loop van de nacht steeds harder waaien, op een gegeven moment stond de hele camper te schudden. Even dachten we dat we zo van ons plateau in de afgrond geblazen zouden worden..

's-Ochtends genieten we van het uitzicht tijdens het ontbijt, ruimen alles op en gaan op weg om de Valley of Fire te bezoeken. Het plan is om tot ongeveer 12 uur hier te blijven en dan op weg te gaan naar Zion National Park. Dit is een rit van ongeveer 220 km.

We betalen bij de oostelijke ingang de entree voor het State Park - 10 dollar. De National Park Pass is namelijk niet geldig voor staatsparken. Direct na de ingang parkeren we de camper en starten onze 1e wandeling naar Elephant Rock. Dit is een grote rode rots die met een beetje fantasie op een olifant lijkt. Het wandelpad is niet al te best gemarkeerd maar dat mag de pret niet drukken, we genieten van de mooie omgeving en het is al lekker warm in het zonnetje. De volgende stop is bij de Seven Sisters rotsformatie die, natuurlijk, bestaat uit 7 grote rotspilaren. Dan rijden we weer verder over de scenic drive door het park. We besluiten op de terugweg te stoppen bij het visitor center omdat we toch terug moeten rijden naar de oostelijke ingang om door te gaan naar Zion, althans dat heeft de park ranger ons vanmorgen verteld.

We rijden dus eerst door naar Atlatl Rock, waar je via een paar trappen naar boven op de rotswand oude petrogliefen van de Indianen ziet. Terwijl we hier staan vraagt een Amerikaanse vrouw waar wij vandaan komen. Ze blijkt zelf uit Duitsland te komen maar woont al 30 jaar in de VS. We maken een praatje en vragen haar gelijk of zij weet waar het dichtsbijzijnde tankstation is. De camper was namelijk niet helemaal afgetankt en aangezien deze voertuigen nou niet bepaald zuinig zijn in het verbruik hebben we nu nog maar een halve tank. Ze geeft ons aanwijzingen richting de westelijke ingang van het park en zegt dat het tankstation vlak voor de oprit naar de snelweg richting Zion ligt..... de ranger had het dus niet goed, maar dat betekent ook dat we nu niet meer terug rijden voor het visitor center. Nou ja, we moeten keuzes maken niet waar? De laatste stop in dit park is bij de Beehives - klompen rotsen met een patroon van richels waardoor ze precies op een bijenkorf lijken. Het is inmiddels lunchtijd en in de camper eten we een broodje voordat we verder gaan.

Via de west ingang rijden we vervolgens het park uit en na getankt te hebben gaan we de snelweg op naar Springdale / Zion National Park. Het is nu zo'n 200 km snelweg rijden, saai maar het landschap is fantastisch mooi. We passeren de staatsgrens van Utah wat betekent dat de klok ineens een uur vooruit gaat, wel vreemd met zoveel tijdzones in dit land. In Springdale blijven we 2 nachten op het Zion Canyon RV Park. We hebben een goede plek met full hookup dus we kunnen nu stroom en water aansluiten. Natuurlijk is de wateraansluiting niet goed, dit hebben we al eens eerder meegemaakt met een camperreis, zodra je de waterkraan open draait spuit het water bij de aansluiting van de camper alle kanten op....... maar hier zijn we op voorbereid! We hebben uit voorzorg wat waterslangkoppelingen uit Nederland meegenomen maar die passen natuurlijk niet. Maar het meegebrachte gereedschapssetje biedt uitkomst - gewoon het zeefje eruit wippen, de rubberen ring vervangen en klaar is Kees!

We gaan nog even naar de supermarkt tegenover de camping om briketten voor de bbq en hout voor het kampvuur in te slaan. Maar het koelt ineens heel hard af dus dat plan schuiven we door naar de volgende dag.  's-Avonds dan maar weer knus in de camper met een bakkie koffie, een wijntje en Netflix. Morgen staat een bezoek aan Zion op het programma.