Dag 18 - Grand Canyon South Rim

Vannacht hebben we het weer behoorlijk koud gehad, jammer dat de thermostaat van onze kachel in de camper niet werkt, we hebben maar 2 standen: aan of uit. Anders hadden we de kachel vannacht aan kunnen laten staan en was ie af en toe aangeslagen. Maar ja, zoals meer dingen in de huurcampers van Cruise America heeft dit z'n beste tijd gehad en ontbreekt het gewoonweg aan onderhoud. Gelukkig hebben we een redelijk warme deken en een dikke slaapzak dus alle koude nachten die we op deze reis hebben gehad, hebben we wel overleefd.

We staan redelijk bijtijds op en vertrekken even na negen uur lopend naar de ingang van de campground waar een halte is van de shuttle bus. Dit is de blauwe route die een rondje rijdt langs diverse campgrounds, parkings en lodges. Als je de hele route met de blauwe lijn meerijdt ben je 50 minuten onderweg. Vanaf deze route moeten we overstappen naar de rode route. Het is nog niet erg druk maar als we bij de bushalte van de rode route aankomen staat daar toch al een rij. Na een minuut of 10 komt de bus, de rij is nog niet zo lang dus kunnen we mee. De rode shuttle bus route rijdt langs de South Rim van de Grand Canyon, over deze weg mag je van maart tot en met oktober niet met eigen vervoer rijden. Langs de South Rim zijn negen bushaltes tot aan het eindpunt Hermit's Rest en de hele rondrit duurt 80 minuten. 
In eerste instantie zijn we van plan om eerst helemaal naar het eindpunt te rijden en vandaar af stukken terug te lopen, als we het wandelen dan zat zijn kunnen we altijd weer de bus nemen. Maar wat blijkt, de heenweg telt negen haltes maar de terugweg maar 3 plus de halte aan het eindpunt. Een beetje rare logica.

Dus stappen we maar uit bij de 5e halte - Mohave Point en van hieruit lopen we via The Abyss naar Monument Creek Vista. Het wandelpad loopt langs de rand van Grand Canyon, af en toe ben je amper een meter van de afgrond verwijderd. Dat is soms een beetje slikken, maar het pad is goed te belopen en het is gewoon uitkijken en je gezonde verstand gebruiken. En wat een uitzichten, zo mooi, je blijft kijken en iedere paar meter verder is het uitzicht nog mooier, nog wijdser, gewoon onwerkelijk. Het zonnetje schijnt, we hebben blauwe lucht met een frisse wind maar het waait niet zo hard als gisteren gelukkig. En ondanks dat je denkt dat het helder weer is lijkt het alsof er een mist
hangt in de canyon. Je verwacht het hier niet, maar dit is gewoon luchtverontreiniging, zeg maar smog. We hebben nu geluk dat het eigenlijk nog een beetje winter is en het zicht nog best wel ver reikt, op informatieborden zien we dat je in de zomer heel vaak echt slecht zicht heb door smog. We kunnen nu bijvoorbeeld in de verte de San Francisco Peaks zien die 90 km verder liggen, dat is op bepaalde dagen in de zomer onmogelijk.

Vanaf Monument Creek Vista nemen we weer de shuttle bus verder naar het eindpunt Hermit's Rest - hier heeft aan het eind van de 19e eeuw een soort herberg gestaan, het oorspronkelijke gebouw is voor een deel nog aanwezig, er zit nu een souvenirshop en een snackbar in. We hebben zelf broodjes etc. meegenomen maar omdat het toch wel fris is willen we wel een bak koffie kopen bij de snackbar. Er staat een korte rij (ja ja, toch weer een rij) maar het lijkt een eeuwigheid te duren voordat we aan de beurt zijn.
De meneer achter het loketje is niet een van de vlotste, maar hij moet dan ook alles in zijn eentje doen. Hij is wel behulpzaam en als we onze koffie hebben zoeken we een plekje in het zonnetje voor onze picknick lunch. Nog een sanitaire stop en dan weer aan de wandel, we lopen weer langs de rand van de canyon terug naar de eennalaatste halte, Pima Point - al die vergezichten over de canyon, het blijft adembenemend mooi. Bij Pima Point nemen we de bus terug naar Mohave Point en vervolgen daar onze wandeling. Eerst naar Hopi Point, dit is het mooiste uitzichtpunt van de South Rim omdat deze punt het meest ver de canyon insteekt. Hier zien we ook een Californische condor over de canyon vliegen, echt heel bijzonder aangezien deze volgens bijna uitgestorven zijn. Hij komt alleen helaas niet zo dichtbij dat Marc hem met de telelens kan fotograferen. Dan door naar Powell Point en Maricopa Point. Bij Powell Point staat een gedenkteken voor James Powell, die in 1869 en 1872 expedities heeft geleidt om de Grand Canyon in kaart te brengen. Bij Maricopa is vroeger een mijn geweest waar men uranium en koper heeft gewonnen. De mijn had geen spectaculaire opbrengst maar de uranium-delving heeft de grond wel zodanig vervuild dat een heel gebied nu nog is afgezet met hekken om te voorkomen dat wandelaars straling oplopen. Het gebied moet nog voor miljoenen dollars gesaneerd worden. Langs het wandelpad naar dit uitzichtpunt staat een Wapiti hert op haar gemak te grazen en stoort zicht totaal niet aan alle mensen die voorbij lopen en blijven staan om foto's te nemen.

Het wandelpad loopt verder naar Trailview Overlook. Hier kijk je echt in de diepte van de canyon en zie je het looppad van de Brigth Angel's Trail lopen. Dit pad loopt helemaal naar de bodem van de canyon, een wandeling heen en terug duurt 2 dagen. Heel ver in de diepte zien we ook inderdaad mensen lopen op weg naar boven. Het is inmiddels al na vijf uur 's-middags, dus die wandelaars zijn zeker niet voor donker boven! Vanaf Maricopa Point tot aan het begin van deze route is het wandelpad geasfalteerd dus dat loopt iets makkelijker, het is nu voornamelijk afdalen tot we uiteindelijk weer bij de bushalte zijn. In totaal hebben we vandaag zo'n 17 kilometer gelopen, en aan onze voeten te voelen is dat ook wel zo.

De bus terug naar de camping staat al op de halte dus dat is mooi meegenomen, de rit duurt ongeveer 20 minuten en onderweg zien we nog een aantal muildier herten staan grazen. Dan moeten we nog een behoorlijk stukje over de camping lopen totdat we bij onze camper terug zijn. Dit was een behoorlijk inspannende dag maar wat was het mooi allemaal. We hebben geen puf meer om een kampvuurtje aan te leggen, dus maar de hamburgers in de koekepan, lekker met gebakken aardappeltjes en sla. Vannacht zal het wel weer gaan vriezen dus we gooien onze laatste gallon antivries in de afvoerputjes. Vanavond op tijd naar bed, morgen hebben we dit keer een lange afstand te overbruggen, zo'n 450 kilometer. We gaan weer richting Las Vegas voor onze laatste nacht in ons huis op wielen.