Op de helft !

Gisteren waren we precies een maand op reis, wat een luxe. Ook grappig hoe dat voor ons allebei verschillend voelt. Jan vindt dat de tijd langzaam gaat, ik heb het gevoel dat de dagen voorbij vliegen. Het meest luxe is, dat we dus pas op de helft zijn, we mogen nog 4 weken.

Sinds maandag zijn we steeds meer de bergen in gereden, en eerlijk gezegd wat een opluchting. Toen we deze reis planden, wilden we juist ook een paar grote steden gaan bezoeken. We hebben ze allemaal gehad, oke, dat is wel heel erg overdreven, we hebben er een paar gehad, het was een enorme ervaring. Wat hebben we een armoede gezien, hoogstwaarschijnlijk heeft ook de hele pandemie hier aan bij gedragen. Zoals we gisteren in Santa Fe waren, in New Mexico, we zagen meer bedelaars en zwervers dan we in New York hebben gezien. Hele buurten waar mensen in bouwvallen wonen....In en in triest en wat mogen we dan blij zijn met alle sociale voorzieningen die ons land kent.

In Santa Fe hebben we ook even op de rem getrapt en een echte campingdag ingelast, de avond ervoor was ik al een beetje rillerig, hoofdpijn noem maar op, dinsdag stond ik echt hondsberoerd op en ben zelfs na een paar uurtjes terug naar bed gegaan. Einde van de dag, met een paar paracetamolletjes ging het weer en deze ochtend was de pret terug. Op naar the Great Sand Dunes NP, en dat is echt waanzinnig mooi. Wat hebben we een fijne rustige weg om te rijden, heerlijk om de grote steden achter ons te laten. Bijna tegelijkertijd merken we op dat dit de bedoeling is van onze reis. Dit relaxte rijden, hadden we nog niet echt meegemaakt onderweg. Ondertussen komen de bergen steeds dichterbij, en zijn de oh's en ah's niet van de lucht.

We checken eerst even in op de camping aan de rand van de duinen, lunchen even met een gezonde zelfgemaakte wrap, trekken onze wandelschoenen aan en gaan onderweg. Het lijkt wel een sprookje, het is matig warm, ik schat zo rond 27 graden, er staat een heerlijke bries, en we worden omringd door de waanzinnig hoge duinen...nu begrijpen we ook waarom ze de Great Dunes worden genoemd. Tijdens deze reis heb ik best wel veel last van mijn astma, de bizarre hitte die we hebben meegemaakt, gepaard gaand met de hoge luchtvochtigheid, dit alles blijkt niet echt goed voor mijn longen. Ik loop een stuk mee met Jan, maar besluit hem daarna alleen verder te laten gaan. Voor mij gaat het pad terug naar little creek, om daar lekker te gaan pootjebaden en de creek door te lopen. Vol bewondering tuur ik af en toe naar mijn vriendje, moedige man hoor. Hij is niet naar de top gegaan, maar heeft twee behoorlijke punten bereikt. Warm en moe is hij naar anderhalf uur terug. Petje af.

We gaan terug naar de camping, daar aangekomen, lekker alle ramen en deuren opengegooid en besloten om de pizza van de camping uit te proberen. Al wandelend over de camping, horen we ineens iemand zeggen, hé, zijn jullie nederlanders? Ja hoor, onze eerste ontmoeting met Nederlanders. Gezellig even staan praten, Linda en Douwe uit brabant,  ze blijven 3 maanden in amerika, hebben 2 jonge kinderen, Niek en Jurre. Ze reizen met een eigen camper, die ze net voor Corona gekocht en gestald hadden in Amerika. Het was zo fijn en gezellig om even Nederlands te kunnen praten, dat we hun 's avonds uitnodigden voor een glas wijn en zo werd het bij het kampvuur erg gezellig en voor ons doen laat.

We hopen dat we nog veel van deze campings tegenkomen, ze krijgen van ons alle complimenten en de pizza was een 10 waard.

Door deze gezellige avond had ik mijn blog ook niet meer afgemaakt, inmiddels is het donderdag en moesten we de waanzinnig mooie duien en de mooiste campground tot nu toe weer verlaten. Haha dat "welke dag is het vandaag" laat wel zien dat we echt op vakantie zijn...daardoor houden we meestal op maandag al een vrijdagmiddag-borrel, tja je bent iedere vorm van tijd kwijt of niet hahaha, vandaag gaan we nog uitzoeken wat voor een dag het is, maar gelukkig heeft Jan net een lekker glas wijn in geschonken, waarschijnlijk is het dus alweer vrijdag :)

Inmiddels zijn we na een zeer mooie, maar vermoeiende rit door de Black Canyon gereden en gearriveerd in Montrose....het was geweldig, eindelijk echt in de natuur en de bergen...wij zijn blij. Tot snel weer en liefs van ons.