El Portal - Monterey

USA Woensdag 12 augustus 2015 El Portal - Monterey

Weer werden we gewekt door de ratelende karren van de housekeeping. We hebben geen fooi voor haar achtergelaten - want we hebben achter het nachtkastje en de fauteuils gekeken. Ontbijt was niet inbegrepen bij de overnachting, dus we aten eigen brood en toetjes. Voor uiterst traag wifi hebben we 10 dollar voor 24 uur moeten bijbetalen. Al met al zijn we niet erg tevreden over dit hotel in El Portal.

Janny was haar schitterende oorbellen kwijt en doorzocht de prullenbakken met voornamelijk oude onderbroeken en overcomplete maps van parken. Het zal jullie niet verbazen dat ze terug werden gevonden in onze bagage.

Om half tien vertrokken we naar onze volgende bestemming. We staken twee bruggen van ijzer over, na een schitterende berg met dor gras. Aangezien er maar één rijbaan beschikbaar was, moesten we een tijdje wachten. Aan de overkant zagen we de bedolven weg waar onze reisleidster Theresa in 2011 van zei dat ze niet wisten of er nog mensen onder het puin lagen. Inmiddels is er een provisorische weg overheen gelegd om netten aan de rotsen te kunnen bevestigen en nieuwe lawines te voorkomen.

Mariposa en Merced County was dor en het ruikt er naar toast. Onze navigatie Maggie leidde ons van de weg naar Merced af, over een provinciale weg langs boomgaarden en bouwland. Het piepkleine plaatsje Le Grand zag er redelijk welvarend uit en het ligt tussen grote boomgaarden. Her en der zagen we borden die aangaven dat hier amandelen en pistachenootjes worden geteeld, maar er zijn ook maïsvelden.

In Chowchilla, een onverwacht grote stad, dronken we koffie bij de McDonalds waar we ook het toilet bezochten. En bij de koffie aten we een warm appelgebakje.

Tussen al die fruitboomgaarden (er waren er bij waar aan het hoofd van elke derde rij een palmboom was geplant) was een fruitstalletje, Local Cherries genaamd, waar we druiven kochten. De caissière kocht al ons kleingeld plus bijbetaling van een dollar, waardoor we 3,56 in plaats van 4,26 dollar moesten betalen. Dat bleek in de eerstvolgende supermarkt in Los Banos nog net twee dubbeltjes goedkoper dan de druiven aldaar. Ze smaakten prima.

In de winkel hingen tientallen piñatas, poppen zoals Sponge Bob en Miss Piggy, boven de stellingen.  In Mexico zijn piñatas al sinds jaar en dag vaste gasten op kinderfeestjes – hoewel ze die doorgaans niet overleven. Nadat ze met confetti en/of snoep zijn gevuld, worden ze aan het plafond gehangen. Vervolgens worden ze door het feestvarken en kornuiten net zolang met een stok bewerkt totdat ze uit elkaar barsten en hun inhoud over de kinderen uitstorten. Hilariteit gegarandeerd.

Onze boodschappen konden we alleen contant betalen, niet met creditcard. Dat is ongebruikelijk in de States. We hebben nu nog maar vijf dollarbiljetten. Overigens zijn de winkelwagens hier een stuk breder dan in Nederland. We hadden er met gemak met z'n tweeën in kunnen zitten, zij het dat de instap wat lastig was.

Op een mooie tijd kwamen we aan bij onze overnachtingplaats. Helaas op de eerste verdieping, wat betekende dat we de koffers twee trappen moesten opsjouwen, waarvan eentje met onregelmatige tussenruimten tussen de treden. Het is goed uitkijken om je niet te verstappen.

Aan de overkant van de weg was een groot winkelcentrum, het Del Monte Shopping Center, met onder meer vestigingen van Macy en Victoria's Secret. We aten bij de Chinese Gourmet (niet zo best, vanwege te veel grote uiringen en pepers, te weinig vlees en smakeloze rijst). Het toetje bij ijssalon Cold Stone was des te beter. Een leuk concept, ze maken een kuiltje in de bol ijs van je keuze en mengen er alles door wat je maar wilt: een saus, koekjes zoals Oreo, nootjes, snoep of fruit. In Nederland zal het vast niet uit kunnen, want we hebben te weinig warme dagen.

We waren wel erg moe toen we terug waren. Het is zonnig maar fris aan zee! Uit de kofferbak namen we een vest en een gewatteerde houthakkersbloes mee naar binnen.

Later op de avond hebben we onder meer de verhaaltjes van 7 en 8 augustus op de Tioga-blog gezet. Zo lopen we langzamerhand iets in.