Page - Grand Canyon

USA Donderdag 6 augustus 2015 Page - Grand Canyon

Deze keer was er een plekje in de ontbijtzaal waar we konden zitten. Gisteren moesten we in de lobby eten vanwege grote drukte.

Om half tien stapten we in de auto. Ter hoogte van Tuba City en bij de Cameron Trading Post zijn we gestopt voor koffie. In Cameron kochten we ook een Navajo-krant en bij het postkantoortje bijzondere postzegels. Janny vroeg of er zegels zijn van native Americans (indianen). Er bestaat maar eentje, met een kunstwerk, van 2 dollarcent. Daar kochten we een vel van plus zegels van Janis Joplin en Jimi Hendrikx.

Even verderop was een uitkijkpunt met een toegangshokje. Zoiets hebben we nog nooit meegemaakt, dat je moet betalen om een uitkijkpunt op te mogen rijden. Het was onduidelijk of het een donatie of een toegangsprijs was en hoeveel entree we dan moesten betalen. Een dollar? Ja hoor meneer, als u zich daar goed bij voelt. Zeker, ik wel. Het uitzicht over de Gorge was geweldig. Enkele jongelui hadden zich buiten de hekken gewaagd, iets wat we wel meer zien, en dat is toch echt niet veilig. Daarom volgden wij hun voorbeeld niet.

Kort na de middag kwamen we aan in de Grand Canyon. Prachtige uitzichten, waarvan Jan nog meer zag omdat hij zich hijgend bovenin de Watchtower waagde. We gingen een Indian Taco eten en een echtpaar met een zachte G kwam aan onze tafel zitten. Ze zijn tien dagen in de States waarvan de laatste twee dagen in Las Vegas en ze vroegen of wij daar leuke dingen wisten om te doen. Jawel, Venetië, de M&M-winkel, MGM en de Stratosphere Tower.

Grappig was dat er een Japanse vrouw rond de Canyon liep met een zonnebril die haar gehele gezicht bedekte. Her en der hoorden we in het Nederlands dan wel Vlaams: 'Verrek, die heeft een laskap op!'.

Ondertussen was het alweer warm geworden, over de dertig graden, maar nog niet zo warm als gisteren.

Kort voor vieren kwamen we aan bij onze lodge in het park, vlak bij de haltes van de shuttlebussen en de trein (uit Williams) en achter ons een prachtig uitzicht over de Grand Canyon. Er was geen televisie, geen koffiezetapparaat en geen airconditioning op onze kamer, wel een staande ventilator en een koelkast, maar het echte probleem was dat het bed veel te smal was: 1,40 meter. Janny dacht dat het wel mee zou vallen. We hielden een siësta en dat ging inderdaad goed. In de tussentijd was de lucht betrokken en werd het fris na weer een warme dag.

Janny zag een emoe dwalen tussen de lodges en ging naar buiten om foto's te maken. Van een vrouw hoorde ze dat haar baby een gebroken poot heeft en van haar is weggenomen. Dus moe emoe was van slag.

Na het avondeten zijn we in de invallende duisternis op vleermuizenjacht geweest, maar ze zijn moeilijk te fotograferen en te filmen.

Internet lijkt bij elk nieuw hotel trager te worden. We hebben het vanavond alleen kunnen gebruiken om onze e-mail te lezen en een verslagje op de blog te zetten.