Een lange dag Yellowstone

USA Vrijdag 24 juli 2015, een lange dag Yellowstone

Janny heeft het stof van de autoruiten gewassen voor we klokslag tien uur vertrokken. We wisten toen nog niet dat we precies twaalf uur later pas weer terug zouden zijn in Gardiner. In de tussenliggende tijd hebben we geheel Yellowstone doorkruist.

Om te beginnen volgden we de route die het echtpaar ons dinsdag op de berg bij Teton Village heeft uitgetekend, langs Lamar Valley naar de noordoostingang bij Silver Gate. In Lamar Valley heb je de meeste kans om beren, wolven, bizons, elanden en herten te treffen. Ze overwinteren ook in de vallei. Van beren, wolven en elanden vandaag geen spoor, maar de eerste bizon zagen we al om 10.39 uur! De eerste waterval was Undine Falls, een mooie smalle waterval. Een groepje reeën verscheen om 11.20 uur en kort daarna belandden we midden in een kudde bizons die de weg over stak. Janny had het Spaans benauwd van die krachtige dieren die vlak voor ons overstaken en daar alle tijd voor namen. 'Maar ik mag bang zijn, want ik ben een vrouw', zei ze. Niettemin genoot ze ook van de kudde, met kalfjes die vlakbij onze auto aan het stoeien waren. Ondertussen hebben we veel foto's en filmopnamen gemaakt. Uiteindelijk durfden we het, in navolging van tegenliggers, aan om er langzaam om heen te rijden. Janny keek maar niet naar de dikke stier die op een meter langs haar heen sjokte.

Bij een riviertje met picknicktafels hebben we geschaft. We zijn erbij blijven staan omdat de tafels onder bomen stonden en daarom wat minder schoon waren. Het toilet was eveneens vuil en er hing een minder fijne lucht. 'Daar zou je liever niet binnengaan', zei een meisje tegen nieuwe bezoekers.

Buiten de noordoostingang van het park zagen de dorpjes Silver Gate en Cooke City er pittoresk uit, met houten huizen en blokhutten in westernstijl. Ze trokken met name motorrijders, die hier overigens doorgaans geen helm dragen. Silver Gate leek wat welvarender dan Cooke City en de hotels en motels hadden geen kamers vrij.

Via dezelfde weg reden we terug en vervolgens naar het zuiden, waar we de wc's in het bezoekerscentrum gebruiken en koffie met gevulde koek wilden. De koffie kon, maar ze hebben hier eigenlijk alleen muffins; we namen er een soort chocoladecake bij.

Nog verder naar het zuiden gingen we opnieuw aan bij Old Faithful. We hebben weer niet de geiser gezien, maar wel vis met Franse frietjes gegeten bij de snackbar. De smaak viel nogal tegen. Toch stopten we braaf twee dollar fooi in de ideeënbus. (De rij voor de kassa was te lang om nog snel even naar de fooienpot te gaan).

Het was tijd om de geisers te zien. De Grand Prismatic Spring, de meest gefotografeerde geiser ter wereld, werd aan ons oog onttrokken door stoom. Dat was jammer. Maar verderop, bij het Lower Geyser Basin, hadden we een goed zicht op de Fountain Paint Pot en de Silex Spring. Zie de foto's, die voor zichzelf spreken.

Het werd al laat en we gingen op weg naar het hotel. De opgebroken weg tussen Norris en Mammoth Hot Springs ontliepen we door om te rijden via Canyon Village en Tower-Roosevelt. Een omweg van ongeveer een uur, die ons veraangenaamd werd door een roofvogel die met een spartelende vis in zijn klauwen een eind met ons mee vloog boven de rivier. Janny zocht op de plattegrond van het park op dat het een osprey was.

En tot slot, om twintig over negen, in het halfdonker, zagen we een zwarte schim bewegen. Het bleek een bizon die op onze weghelft sjokte. Janny is er langzaam omheen gereden. Een kwartier later kwamen we een ambulance tegen.