02.06.2017 Bakersfield - Furnace Creek

Soms zijn er geen woorden voor. Je staart in de eindeloze verte maar de woorden komen niet. 'Super' is zo nikszeggend. 'Bizar' zo algemeen. 'Interessant' slaat nergens op en kan worden doorgestreept: doet niet mee. Ik houd het voorlopig op ontroerend mooi: het hoogtepunt voor ons was de Artist Drive met de Artist Palette in Death Valley. Heel de valley sprankelt door de kleuren, vormen en diepten en hoogten. Maar hier, bij dit kleine stukje weg met eenrichtingsverkeer komt het allemaal samen: als bij een briljant verspringen de kleuren naar men het object keert en draait. Het hoogtepunt van de dag.

In Bakersfield hangt de sfeer van Mexico. Heel veel zuiderburen hebben Trumps grens overschreden en we hebben er veel gezien die keurig werk hebben. En ze zijn zo aardig. Bij een tankstation, bij de kassa - alweer, rekende ik af en de Mexicaanse benzineman was druk in gesprek met een aantal landgenoten. In het Spaans. Toen ik klaar meldde ik me af met 'Adios' en dat woord gaf vervolgens een stroom van emoties bij de man. Adios amigo, grazia. Ik dacht een moment dat ik een heldendaad verricht had.

Vandaag reden maar we twee wegen van Bakersfield naar Furnace Creek: de 178 en 190. Ze gingen door prachtige gebieden maar ook door het eindeloze niets. We waren verrast door de ruigheid van het eerste deel. Toen uiteindelijk de woestijn begon, bij een waarschuwingsbord van het hoofd van Californie persoonlijk reden we de eenzaamheid in. Soms was er een tegenligger, soms werden we ingehaald door mensen die er blijkbaar snel doorheen wilden. Maar meestal danste door de warmte het zonlicht boven het asfalt in de verte. Er was geen telefoonverbinding mogelijk voorbij Ridgecrest. En toen pas begon Death Valley. Wat een prachtig landschap. Je leest boeken, bekijkt filmpjes op YouTube maar de werkelijkheid haalt de fantasie in. Wow, zeggen we dan maar. In Stovepipes Wells aten we in Saloon een tosti en een kipding. Met dipsaus. Dichtbij de nederzetting lagen 45 meter hoge zandduinen. Merkwaardig landschap maar wel heel fraai.
Intussen was temperatuur flink aan het stijgen. Voor zover wij hebben kunnen waarnemen bleef het kwik staan op 115 graden. Fahrenheit gelukkig. Omgerekend: 115 - 32 = 83. Delen door twee: 41,5 plus 10% geeft ongeveer 46 graden Celsius. Nu willen best aannemen dat ons vervoermiddel er een beetje naast kan zitten, maar in de veertig was het wel. Hoe warm het dan is? Geloof ons: heel warm. Maar ja, we zitten ook in het warmste stukje USA.
Morgen verlaten we California. We hebben er 7 dagen in rondgedoold. Ongelooflijk eigenlijk.
Maar de staat is tien keer groter dan Nederland. En er wonen 37 miljoen mensen, dus ruwweg 2,5 keer zoveel dan in Nederland. Misschien willen jullie voor ons uitrekenen hoeveel keer het hier rustiger is dan in Nederland? Wij beginnen er niet aan: we hebben vakantie....