Voorpret deel 1

Is het al weer drie jaar geleden? De tijd vliegt!

Drie jaar geleden hebben we jullie meegenomen op onze reis naar het oosten van de USA. Een lange trip, veel gezien, veel gedaan en heel boeiend. We hebben er zoveel mogelijk

verslag van gedaan. Nog steeds lezen we met plezier onze avonturen terug! En natuurlijk: de fotoboeken geven aan hoeveel we genoten hebben van de reis.

Dit jaar gaan we opnieuw naar de States, nu met een roadtrip door het Westen van het land. Op 25 mei vliegen we naar San Francisco en na een kort verblijf daar starten we de reis echt met/in een huurauto waarbij we na Lake Tahoe, Yosemite, Sequioa, Grand Canyon, Monument Valley, Canyonlands, Arches, Capitol Reef, Zion, Bryce en nog een aantal kleinere gebieden zullen ‘aandoen’.

De reis is volledig gepland, routes per dag vastgesteld, stoppunten aangegeven, wandelingen uitgestippeld en hotels gereserveerd. En rustpunten, de zondagen, ingecalculeerd.

Er zijn wel eens momenten dat je de hele planning overleest en checkt. Onwillekeurig komt dan de vraag naar boven: zijn we niet te ambitieus geweest? Nemen we niet te veel hooi op de spreekwoordelijke vork?

We rijden op papier al dik 5700 km, uit ervaring weten we dat dat het niet gaat worden. Je moet een hele afstand afleggen en rijdt makkelijker wat meer door een omleiding b.v.

Maar eh….autorijden in de USA is wel een feest. Brede wegen. gelimiteerde snelheden en eindeloos voortzoeven…En: de prijs van de benzine is heerlijk laag!

Daarnaast hebben we elke dag wandelingen op het programma staan. Meerdere kilometers per dag. Bijzondere trails, bekende routes naar mooie uitzichtspunten en dat door prachtige gebieden.
En tenslotte: niet alles hoeft. Op papier staat de kwantiteit, de maximale hoeveelheid te bekijken zaken. In de praktijk gaat het om de kwaliteit: wat je doet moet leuk, goed en verantwoord zijn.

Op 17 juni hopen we, als alles goed gaat, terug te vliegen vanaf Salt Lake City. Zowel de heen- als de terugvlucht zijn dus rechtstreekse vluchten.  Het zijn vluchten van dik 10 uur.

In de voorbereiding hebben we veel profijt gehad van de eerste Amerika-reis. Veel spullen hadden wel al: een TomTom met een USA-kaart, 2 converters, een Michellin gids etc.

We herinneren ons de positieve reacties op de weblog van de vorige reis. Vrienden die ’s morgens bij de koffie er even voor gingen zitten. Elke morgen zat er een nieuwe aflevering in de mailbox. Zulke reacties doen je goed. Daar doe het het voor. Het schrijft ook een stuk makkelijker als je weet dat het gelezen worden. Nou ja, je legt het voor jezelf vast – tuurlijk – maar 40 tot 50 mensen (+ ‘vreemden’ ) lezen over je schouder mee. Dat is gaaf!

Als jullie deze mail van de reisaankondiging krijgen is dat het bewijs dat we opnieuw zo vrij zijn jullie emailadres op de lijst te zetten. Je zult dan dus elke dag, voor zover mogelijk, een aflevering toegezonden krijgen. Wil je dat om welke reden niet meer kun je je zelf afmelden. De mogelijkheid daartoe staat onderaan in de mail die je gekregen hebt. Voel je niet verplicht de mails te moeten blijven ontvangen!

Het is werkelijk vrijblijvend. Maar je kunt ook anderen toevoegen door op de link te klikken in de mail en daarna op de site “Abonneren” (linkerkant) te kiezen!

We zien uit naar de reis, de steden, het landschap, de ontmoetingen, de ervaringen. Zeker, we rijden door woestijngebieden waar de temperatuur overdag zo maar 50 graden kan zijn – petje op - en we wandelen in de leefgebieden waar familie beer woont en leeft – petje af. We gaan door de imposante bergwereld rijden, maar ook door dode dorpen – Ghost Towns – waar niemand meer wil en kan wonen. Door het gebied van de vroegere cowboys en die van de indianen met hun eigen tijdzone.

We hopen op een goede reis, op gezondheid en bescherming. De wereld wordt er niet veiliger op. Maar toch, we geven het over. Gaan jullie met ons mee in gedachten?

Groet, Timon en Dirk