Op de fiets door Seattle

24 juli 2013.

Vanochtend ontbijt buiten de deur. Heel anders dan we gewend zijn. Het hotel adviseert CJ’s en dat proberen we dan maar. Nou er is van alles te krijgen. Nanda gaat voor de gebakken eieren, toast en hashbrownes (geraspte en gebakken aardappelen). Gebakken aardappelen op de vroege morgen hoe bedenken ze het. Zelf ga ik voor de (Swedisch)pancakes met boter en honing. Vult dus wel en we kunnen eerst wel verder. Bij het eten krijgen we een glas water en  er wordt gevraagd wat we verder willen drinken. Dat wordt dus koffie. Net een paar slokjes gehad of ze komen weer bijvullen en dat niet 1 keer maar achter elkaar door. Als we niet oppassen verzuipen ze ons in de koffie. Whatever, we hebben een heerlijk ontbijt gehad en hier komen we wel een gedeelte van de dag mee door. Terug naar het hotel om de fietsen op te halen. Wat mee voor onderweg en dan richting Volunteer Park. Het is een park, ontworpen door Olmstead, met mooie oude bomen op een heuvel. Boven op die heuvel staat een oude watertoren die je kunt beklimmen. Niet spectaculair maar wel even leuk, en gezien het ontbijt niet verkeerd. Even rond kijken en dan op weg naar Hiram M. Chittenden Locks.

De sluizen waar we met Sibrecht en Colton ook zijn geweest. Via een grote brug steken we Lake Union over en dan onder de grote Interstate 5 door. Langs de jachthavens rijden we richting Gas Work Parks. Hier staan nog de oude installaties voor het maken van gas voor de stad. De oudste installatie maakte gas uit kolen en de later werd  het uit synthetische stoffen gemaakt. Daar zien we ook weer de Ride the Ducks rijden en varen. Het is een soort amfibie voortuig en sommige chauffeurs maken er een feestje van. De inzittenden zitten mee te swingen en te zingen, zelfs de Japanners. Weer door en dan komen we bij de Locks (sluizen). Deze sluizen houden het zeewater van Elliot Bay buiten de stad. Daardoor ontstond ook Lake Washington. Op dit meer is nu heel veel recreatie. Zeil- en motorboten maar ook de water vliegtuigen maken vanaf hier hun rondvluchten boven de stad. Bij de sluizen willen net een paar boten naar buiten. Als de sluisdeuren open gaan beginnen er aan het eind van de deuren allemaal sproeiers water te spuiten. Dat is om te voorkomen dat de zeemeeuwen de jonge zalm opvreten, die via de sluis  op weg zijn naar het zoute water. De meeuwen hebben een hekel aan de sproeiers. De mensen hier proberen op allerlei manieren de zalm te beschermen. Bij de sluis helpen twee mannen met het aanleggen van de boten. Ze zitten vast aan een soort rail zodat ze niet in de sluis kunnen kukelen. Bij ons moet de schipper het zelf meer regelen hoe hij het doet in de sluis. Als een van die mannen tijd heeft, vertellen wij hem dat. Hij vertelt dat als zij dit niet doen er ongelukken gebeuren omdat veel pleziervaart schippers geen ervaring hebben met sluizen. Even later komen er 2 enorme sleepboten binnen. Waarschijnlijk komen die net van de werf waar ze opgekapt zijn, ze zien er nog zo netjes uit. Dan nog even kijken bij de zalm visladder. Hier zwemt de zalm tegen de stroom in van het zoute water naar het zoete water om naar de paaigronden te gaan. Beneden staan een paar mensen met grote schepnetten en we vragen aan een parkwachter wat die aan het doen zijn. Hij vertelt dat het biologen zijn die de vis tellen, merktekens geven en monsters nemen. De trek van een bepaalde soort zalm is net geweest en die van een andere soort is net begonnen dus momenteel is er niet veel zalm te zien. Voor de vis ladder zien we wel een hele school zalmen maar het is net of ze op elkaar wachten om dan allemaal tegelijk de visladder te nemen. Daar wachten we niet op en aan de andere kant van Lake Washington Ship Canal fietsen we terug naar ons hotel. Wel een bijzondere ervaring hoor, als je zo door deze grote stad fietst. Ondanks al het verkeer nog behoorlijk veilig. De automobilisten houden rekening met voetgangers en fietsers. We hebben begrepen dat als zij een voetganger of fietser aanrijden zij altijd de klos zijn.

Colton en Sibrecht hebben ons vanavond weer uitgenodigd en ze halen ons om 18.00 uur op van het hotel. Dit keer eten we in een Mexicaans restaurant, heel gezellig en we hebben daar heerlijk gegeten. Na afloop zien we de zonsondergang langs de kust van Discovery Park. Er is een kleine vuurtoren en de zon gaat prachtig onder. Het licht weerkaatst op de berg Mt. Rainier en dat geeft een heel apart effect. Het lijkt of de berg net achter Seattle ligt. Dan gaan we naar een andere plek en daar heb je een prachtig uitzicht over Seatlle down town. Na afloop nog een heerlijk ijsje, in een wafel die nog warm was, en dan terug naar het hotel.

Last night in Seattle: it koe net better!