Spierpijn

23 juni 2013.

Goedemorgen! Pake en beppe worden wakker, wat een feest! Nooit geweten dat ik zoveel spieren had, en dat die dan ook nog allemaal voelbaar zijn….

We doen alsof we er geen last van hebben maar bij het trapje van de camper is het: au!

We vertrekken richting Yosemite. Als eerste rijden we naar de tunnel. Hier hebben we in 2006 ook gestaan met de beide kinderen. Leuke herinnering.

Op het parkeerterrein nemen we koffie en kijken naar volwassenen die het parkeerterrein zeer nauwkeurig schoonmaken. Een praatje levert de voldoende informatie op. Het zijn vrijwilligers! Ze zijn lid van een scouting club en mogen een nacht gratis overnachten met hun groep en als tegenprestatie moeten ze 6 uur per persoon besteden aan het schoonmaken van een bepaald gedeelte van het park. Goed idee, zouden we in ons land ook kunnen doen? Ook een goed voorbeeld voor de .jonkies want die helpen ook mee. Volgende stop is bij Briidalveil Fall. Terwijl we richting de waterval lopen zien we een jonge vrouw die een klein uiltje in haar hand heeft. ‘k Heb gezien dat ze hem heel snel pakte. Waarschijnlijk is hij zonder toezicht aan de wandel/fladder gegaan. Het is een prachtig gezicht, niet groter dan een hand en hij/zij is helemaal niet bang. Ze wist niet wat ze er mee moest en Klaas wijst een plekje in de boom aan en daar zit ie dan. Nu maar hopen dat moeders hem/haar komt zoeken.

 De waterval is mooi te zien, zoiets verveelt nooit en is altijd weer anders. Het is een klein stukje lopen en er zijn (te) veel mensen dus we gaan snel verder. Op het terrein waar men kan paardrijden zetten we de camper neer. Klapstoeltjes uit en vermaak voor de deur. Bijna niemand komt zonder hulp op het paard. Arme paarden!

Om onze spiertjes weer soepel te krijgen lopen we de tocht rondom Mirror-lake. Een spiegelglad meer. Het is een route met van alles en nog wat, zand, grind, paardedrollen, water en rotsen en zelfs een klein stukje oerwoud.  Daar ben ik niet zo’n fan van dus ik zorg wel dat Klaas voorop loopt. Het slot van de tocht is helemaal mooi, op blote voeten door prachtig grind en water. En dat vrijwillig! Wel heel koud water trouwens.

In het water staat verscholen in de bosjes een deer(hert) te grazen. Helemaal niet bang, ze laat zich mooi op de foto zetten. Tijdens onze wandeling hebben we een tweetal helikopters gezien, die cirkelen steeds rond de berg in grote kringen. Er schijnen bosbranden te zijn, daar zal het wel mee te maken hebben. Het is hier erg droog.

Op de terugweg tanken we nog wat, want deze camper gebruikt het nodige en we hebben morgen een behoorlijke reis voor de boeg. Onderweg luisteren we naar de mooie CD’s over Amerika die Teatske voor ons samengesteld heeft. Hartstikke leuk! Onze nieuwe camping is qua comfort niet zo geweldig, geen wifi en ook de douches konden wel beter. Nou ja,…. We zien morgen wel weer. Op de camping tref je allerlei mensen, er komt een wat oudere man naar ons toe en die zegt dat ie een Hollands biertje voor ons heeft. Komt aan met een flesje Heineken. Geweldig, dus aan de praat geraakt, blijkt dat hij vroeger bij de Amerikaanse kustwacht heeft gezeten en ook wel in Europa en Nederland is geweest.

Een leuk gesprekje hebben we met een andere campinggast een jonge vrouw (uit Bosten) die onderwijzeres is op een Montesorie school en die 8 week vakantie heeft. Zij is ongeveer zo oud als Teatske en samen met man en haar ouders met een camper op stap .Een gedeelte van de route die wij gaan doen hebben zij ook gedaan en ze hebben nog een aantal tips voor ons. Het is een plezierige avond.