Rock’s can roll……..

16 juli 2013.

Op deze camping zijn niet veel mensen, tenminste wij zien ze niet. Waarschijnlijk staan een aantal campers gewoon leeg, worden ze als weekendhuis gebruikt. Het is wel een beetje vreemd om helemaal niemand tegen te komen. We gaan maar snel vertrekken. Onderweg zien we een houtzagerij. De camper parkeren en wij erheen. Tijdens deze reis hebben we al heel veel van de grote vrachtauto’s geladen met allemaal stammen gezien, deze worden hier gelost en verwerkt. Meer dan 80 ton kan op de grootste vrachtwagens. We staan keurig voor het hek en kijken om ons heen, gigantische vorkheftrucks en een grijper die de kale stammen op een lopende band legt. Het duurt maar even of er komt iemand naar ons toe. Hij legt uit dat ze die hele grote vrachtauto’s in één keer, one bite, legen met een heel grote grijper.

Toevallig komt er net zo’n volle vrachtauto aan dus we staan eerste rang. Inderdaad hij grijpt alle stammen in eens. Daarna rijdt de lege truck door en bij een speciaal apparaat wordt de aanhanger losgekoppeld en op de lege truck getakeld. Is de auto de helft ingekort. Mooi om te zien. We rijden door naar Mount St. Helens. Dit is ook een nationaal park. Mazzel met het weer, het is onbewolkt en volop zon. Meestal zijn de grote bergen zoals St.Helen en Raynier in mist gehuld. Klaas maakt mooie foto’s. De weg ernaar toe is slecht, hele gaten in het asfalt dus de rit duurt lang. Bij een scherpe bocht zien we ineens een helicopter geparkeerd staan op een parkeerplaats naast de weg. De weg ligt midden tussen de bomen, dat kan toch niet? Ja dus, we kunnen niet stoppen en dat is jammer. Boven aangekomen is het weer bijzonder.

Deze vulkaan is in 1980 gedeeltelijk ontploft. Het resultaat is nu nog zichtbaar, alle bomen zijn finaal tegen de vlakte gegooid. overal waar je ziet liggen dode bomen in het gelid. Een vreemd gezicht. Gelukkig hebben ze weer jonge bomen geplant en die groeien alweer. Op het hoogste punt is nog een grote trap helemaal naar de top van dit uitzichtpunt. Op de Mount Helen mogen we niet komen. Deze trap gaan we op en zien in de verte andere hele grote bergen liggen, Mt. Adams, Ranier en Hood. Deze trap bestaat uit houten stootborden en allemaal losse steentjes er op. We worden gewaarschuwd dat deze rocks kunnen rollen…..nou wij ook!  Terug zien we de helicopter nog staan en daar kunnen nu parkeren. Nieuwsgierig zijn we altijd. Blijkt dat deze helicopter gebruikt wordt om gekapt hout uit het bos te takelen.

’s Morgens om 5 uur beginnen ze met het werk. Meer dan 2 ton kan deze helicopter tillen. Het hout wordt beneden aan een haak vastgemaakt en dan vliegen ze er mee naar een verzamelplaats. Interessant om te weten. Veilig komen we weer beneden aan en gaan op weg naar de kust. Een stuk rijden we over de snelweg en ook een stuk over de toeristische route. In Quinault in het Olympic National Park vinden we een superplekje voor de camper, met uitzicht op een groot meer.