Hidden Lake….gevonden.

9  juli 2013.

Gisteravond is hier flink onweer geweest. Het leek al dreigend toen we aankwamen maar het werd nog wel wat erger. Donkere dreigende luchten tegen donkere bergen……het werd steeds donkerder. Het daverde en het rommelde en de regen rammelde op het dak. Waren wij blij dat we niet in een tentje zaten. Eigenlijk de hele avond is het donker en dreigend geweest. Alle raampjes hadden we dicht gedaan voor de nacht. Vanmorgen was het helemaal verdwenen, en  zonnig en mooi weer. Klaas had het plan bedacht om met de shuttle bus tot halverwege het park te rijden. Daarvoor moesten we wel eerst met de camper naar de vertrekplaats van die bus toe. Dat is maar een klein stukje, maar het is toch te ver om te lopen. Aangezien we vroeg vertrekken was een kopje koffie op de parkeerplaats nog een goed idee. In de bus gaan we op weg naar het Hidden (verborgen) Lake. Deze shuttle bus is service van het park en is reuze handig. Regelmatig rijden ze langs alle belangrijke plaatsen, overal kun je in en uitstappen en het kost niets. Dit park is zo groot dat er een oost en een west gedeelte is. Wij zitten nu in het oost-gedeelte. Bij het punt waar wij uitstappen is ook het punt waar de bus van de westkant komt. Als je zou willen kun je overstappen en dan door het hele park rijden. Wij gaan later nog een paar dagen naar de westkant van het park en doen dat dus nu niet. In het park rijden ook commerciële bussen, van die oudjes waarvan het dak ingeklapt kan worden. Deze worden vooral gebruikt om echte rondritten te maken. Ook rijden veel mensen met eigen auto’s door het park. Bij de busstop is een grote parkeerplaats met toiletten en de nodige informatie over de te lopen tochten. Ons plan is om de tocht naar het Hidden Lake te doen. We gaan op weg en komen al redelijk gauw bij sneeuw aan. Het blijkt dat nog een groot gedeelte onder de sneeuw ligt. We gaan door de sneeuw, hebben wel schoenen met profiel.

De bergen voor ons zijn groot en dichtbij, ook daar ligt nog sneeuw op. Verschillende sneeuwvlakten gaan we doorheen, ook gedeeltes waar de sneeuw aan het smelten is zien we. Daar beginnen voorjaarsbloemen te groeien en is het nat. Op de zuidkant zijn de bloemen al in bloei en de andere zijde is nog bruin. Op sommige gedeeltes markeren gekleurde paaltjes de route want die is niet te zien. Ook het meer is helemaal niet te zien, geen idee welke kant het op ligt. Berggeiten komen hier voor en ook wij zien ze, een stuk of 5 in totaal. Hun vacht is rafelig en ze zijn duidelijk aan een nieuwe toe. Leuke foto’s maakt Klaas. Niet alleen van de geiten maar ook van de marmotjes. Sommigen gaan echt poseren voor de camera.

Het Hidden Lake hebben we bereikt, een prachtig donkergroen meer omringd door enorme bergen en grote dennenbomen. Een uitzichtpunt geeft een prachtig overzicht van het hele meer. We kunnen nu nog naar het meer toe lopen. Daarvoor moeten we nog een behoorlijk eindje doorlopen en afdalen. Op een gegeven moment moeten we horizontaal een sneeuwhelling over die vrij steil naar beneden afloopt. Smalle looppaden en als je misstapt dan lig je onder aan de berg. Dit wordt mij te gek en ik haak af. Ben dus niet geschikt als berggeit. Jammer voor Klaas maar we gaan terug, glibberen over de sneeuw.

Er zijn mensen die op teenslippers lopen! Koud. Op een hoge bergrug zou nog wat te zien zijn en Klaas waagt de klim er naar toe. Ik pas op zijn rugzak en zet die voor mij op de grond. Ineens komt er een marmot met een vaartje aan, recht op mij af. Nee, niet op mij, maar op de rugzak! Jammer voor hem maar hij krijgt niets!

Weer een stukje verder met de bus, nu naar een lager gedeelte. Daar ligt geen sneeuw meer en schijnt de zon lekker. Hier lopen we een combinatie van 2 tochten en zien onderweg 3 prachtige watervallen. Zo langzamerhand hebben we de nodige gezien maar de Virginia Falls is de allermooiste. Hier komt het water van heel hoog, telkens een stukje lager, en dan de bocht om en weer een stukje lager….enzovoort. En allemaal op mooie platte stenen met kiezels in het midden. En natuurlijk prachtig begroeid met mos en wilde bloemen. Schitterend! We liepen van benden naar boven en hadden al 3 keer gedacht dat dit de waterval was en dan bleek er nog een gedeelte te komen.

Overal kon je aan de rand van de waterval zitten en met water kliederen, fris maar lekker. We hebben verder gelopen dan de bedoeling was dus is het prettig dat de shuttlebus ons weer naar de camper terugbrengt. Klaas brengt de camper weer op de camping en toen was het de hoogste tijd om een heeeele poos lekker lui in de stoel te zitten.