Bike the bridge en koffie

Vandaag is het zover. We gaan de Golden Gate bedwingen met de fiets. Met een van de oude trams (line F) van het hotel naar Fishermans Wharf waar de fietsverhuurders vooral zitten. Bij Blazing Saddles huren we (net als heeel veeel anderen) een fiets met lekker veel versnellingen.

De brug is echter nog in nevelen gehuld dus eerst maar eens aan de koffie. Bij een bakkerij, waarvan we nog wisten dat de koffie goed was. De zon schijnt en de temperatuur is prima. Na de koffie op de fiets naar de brug. Eerst langs de kust naar de kop waar een oud fort onder de brug staat, vervolgens klimmen naar de brug die op een hoogte van bijna 70 mtr over het water gaat.

De versnellingen zijn echt nodig. De brug komt langzaam uit de mist wat een zeer bijzonder schouwspel oplevert. Als we er op fietsen komt de overzijde helemaal in de zon onder een strak blauwe lucht.

Flarden mist blijven wel rond de brug drijven. Spectaculair!

Het is dan ook zeer druk op de brug. Aan de oostzijde de voetgangers, de westzijde is voor fietsers gereserveerd. Aan de overzijde een fraaie afdaling naar Sausalito. Het luxe oord voor de rijken van de stad. Hier lunchen we, kijken wat rond en gaan vervolgens met de fiets op de pont naar de overkant terug. Drie kwartier varen. Al met al een belevenis die je gedaan moet hebben. Het doel is nu met de cable car terug naar Marketstreet (de hoofdstraat van de stad) en dan met de bus naar het hotel. Bij het eindstation staat echter zo’n enorme rij dat we besluiten een eind te gaan lopen. Bij een van de andere eindpunten van de cable car dezelfde teleurstelling. Gelukkig is daar Starbucks! Maar dat wordt ook een teleurstelling. Koffie die op zich redelijk is in kartonnen bekers. Bij de ene dame bestel je, die schrijft wat je wilt hebben en je naam op de beker en geeft die door aan haar buurvrouw. Die maakt de espresso dan. Het lijkt een beetje Italiaans, eerst bij de kassa langs, dan pas koffie. Maar hoe verschillend is het toch. Een beetje Italiaanse koffiebar is schoner, maakt betere koffie, doet dat drie keer zo snel en in echte kopjes. Starbucks is echt niet veel meer dan een zeer geslaagde marketingtruc. Gelukkig zijn in steden als San Francisco met z’n erg internationale inslag betere alternatieven voor handen. Misschien wel een van de grote voordelen van het feit dat zoveel Amerikanen Italië aandoen en dat dan willen kopiëren?

We besluiten maar in de stad te blijven om te eten. In het gebied rond Washington Square (hart van China Town) strijden Italianen en Chinezen om de klant. We kunnen ons niet aan de indruk ontrekken dat de Italianen het goed doen. Columbus Avenue heet dan ook Corso Christoforo Culumbus. Italiaanse restaurants en café’s vullen het straatbeeld. En ze zitten stampvol. Wij hebben er opnieuw prima gegeten. Voor de spijsvertering maar wandelend naar Marketstreet via het Financial District met haar kantoorkolossen en daar op de bus naar het hotel. Prima dag! Een ervaring rijker (bike the bridge) en een illusie armer (Starbucks)! Goed dat hier geen Joep van ’t Heck is die korte metten zou maken met zo’n marketingtruc.

Maar gezegd moet worden; het is een fantastische stad, een absolute aanrader voor liefhebbers van steden. Maar vooral bijzonder door de enorme hoogteverschillen waarvoor nooit (op één uitzondering na) afgeweken wordt van het rechthoekige stratenpatroon. En dat levert weer heel bijzondere effecten op. Morgen nog één dag!