Need I say more!!

De dag begint met een douche in de RV, de eerste keer. Tot nu toe hadden de campings (raar woord eigenlijk voor de plekken waar we geweest zijn) prima voorzieningen. Deze niet. Wel toiletten, maar omdat tenten verboden zijn staan er alleen RV´s (heeeel veel) en dus heeft iedereen zijn douche bij zich. Het viel niet tegen; douchen in een RV!

Met de pendelbus naar de South Rim. Door het hop-on-hop-off-systeem kun je steeds stukken lopen en weer in de bus, super! We hebben behoorlijke afstanden gelopen onder een strak blauwe lucht en vlak langs de rand met steeds weer nieuwe adembenemende uitzichten.

Je weet niet waar je kijken moet. Wat een natuurgeweld! Opvallend is dat er wel restrooms zijn op een behoorlijk aantal plekken, maar dat verdere commercie eigenlijk achterwege blijft. Niet overal (= bijna nergens) eettenten, helemaal nergens afval, geen route vol prullenbakken ook. Aan het eindpunt van de buslijn een simpel loket voor wat verfrissingen en een sandwich. Maar overheersend is wel de Canyon.

Bijna de hele dag hebben we besteed aan lopen en bussen langs de rand. Soms waan je je aan de rand van de wereld!

Aan het eind van een vermoeiende dag terug naar Market Plaza met een enorme General Store waar we onszelf op een lekker ijsje wilden trakteren. Ook dat was er niet, wel een doos met zes Magnums, of zo maar een lekker ijsje op een terras, ho maar. Er valt behalve voor koffie nog meer van Italianen te leren. Maar andersom ook. Amerikanen die klaagden over het wandelpad langs de Cinque Terre begrijpen we nu. De trail langs de South Rim is goeddeels geasfalteerd en zelf begaanbaar voor rolstoelers. En die zie je dus ook. De laatste km’s van het wandelpad niet, maar grote delen wel. En klaagden we eerder over het openbaar vervoer; alle bussen in het park (net als die in LA) beschikken over rolstoelopritten die automatisch uitklappen en vastzet spullen, zodat rolstoelen gewoon mee kunnen! En dat niet alleen, elke bus heeft een fietsenrek op de voorbumper! Iets voor het Amsterdamse GVB?

En vergeet het wild niet, van groot tot klein. Voederen niet toegestaan maar dichtbij komen ze wel, toch een beetje bedelen?

Na een dag met verpletterende indrukken lekker bijkomen in de koele avondlucht, heerlijk. Op naar de volgende dag.