Offroad Capital of the World!

Het is Polaris rijden geworden, maar daarover later meer.

Vandaag hebben we genoten van een zonnig en warm Arches National Park. Met onze 29ft het park maar in. Meestal gaat dat prima; sommige parkeerplekken zijn te druk en hebben dan geen ruimte. De weg in het park is doodlopend, dus je doet dezelfde weg terug en dan kun je plekken die je moest overslaan alsnog aandoen. Bekend natuurlijk vanwege de Arches, de honderden grote, natuurlijke bogen die ontstaan zijn door de bijzonder samenstelling van de steenlagen en de ondergelegen zoutlagen en natuurlijk door erosie.

Verbazend hoe die geologische verschillen zulke fascinerende en vooral verschillende landschappen laten ontstaan. Arches is ook weer prachtig met tot dusver het meest informatieve Visitor Center dat we gezien hebben. Want met name hoe het allemaal zo gekomen is, blijft je nieuwsgierigheid toch prikkelen. De weg gaat aan het begin met een paar flinke slagen een stuk omhoog en slingert vervolgens nog ruim 30 km het park in met steeds weer andere uitzichten en vele wandelmogelijkheden; korte eenvoudige, maar ook voor de echte liefhebber stevige trails van 10 km of meer en veel hoogteverschillen. Ook zie je hier waarom Hummers en Jeeps bestaan. In Nederland natuurlijk volkomen onzinnige machines. De parken in de States kennen heel veel onverharde trails die alleen met goede 4-wheel drives te doen zijn. Je ziet dan nog veel meer van de parken. Overal zijn daarvoor nog aanvullende routes. En het mag ook allemaal gewoon de weg op. Men is zuinig op de natuur in de parken, maar laat wel overal auto’s toe. Overigens gedraagt het publiek zich ook erg netjes. Er ligt nergens rommel langs weg de en waar je niet mag komen, daar komt men ook niet. En er is ook vrijwel geen commercie in de parken, alleen toiletten en waterkranen en natuurlijk gift shops. Ondanks alles wat we al hebben gezien, verbaast ook Arches weer door zijn overweldigende natuur; een keus voor onze top 3 van parken hebben we nog niet kunnen maken. Wie weet gaat dat nog lukken.

Na Arches moesten we ons om kwart over vijf melden bij onze gids die ons zou voorrijden in een Polaris. Dat is een soor vierwiel aangedreven maanwagentje dat probleemloos de rotsen en trails beklimt. Twee versnellingen (High en Low) en vier kleine, beetje ballonvormige banden. Verder lekker open met een goede kooi er omheen. En ook hier vrijheid, zonder enige ervaring mag je met dit ding de weg op en daarna een trail rijden.

Moab heeft als Offroad Capitol of the World (je moet toch ergens hoofdstad van zijn en het is weer eens wat anders dan gay capitol of the World) werkelijk ongelofelijke hoeveelheid trails voor lopers, fietsers en allerlei mechanisch aangedreven spul. Alleen voor fietsers zijn er in de directe omgeving 3000 mijl mountainbike trails beschikbaar. Maar ook het enige vrij liggende fietspad langs de highway dat we tot nu gezien hebben.

Met de Polaris gingen we net buiten het dorp onze trail op.

Gelijk de schrik. We moesten een soort muur opklimmen met het ding en daarna over een smalle richel met angstaanjagende helling omhoog. Direct boven gingen we met een hoekje van 45gr weer omlaag. En dat bleef zo gaan gedurende 2,5 uur. Spectaculair en eerst vooral doodeng (maar het went snel)! Naarmate de tijd verstreek droogden de klamme ruggen en handen op, gingen we de spectaculaire omgeving zien (compleet met pootafdrukken van dinosaurussen) en zagen we ook moutainbikers worstelen.

Maar ook een Hummer en een Jeep (daar zijn ze dan) die dezelfde route deed met 10 (!) man aan boord. Dan geven die maanwagentjes toch net iets meer vertrouwen. Je ziet op de foto het bandenspoor in het maanlandschap. Goed dat de moeders het niet zagen .

Om 8 uur waren we terug van een heel bijzondere ervaring, anders dan we verwacht hadden, maar toch super om te doen.