Monumentaal

De afstand naar Monument Valley valt mee dus doen we het rustig aan vanmorgen. Nadeel daarvan is dat we onze buren wel (zachtjes) horen maar niet zien vetrekken. Jammer want ze reden een enorme pick-up met een nog veel enormere caravan (raar woord voor deze monstrueuze dingen) en daarachter hing een forse trailer met de trots van de familie een giga speedboot. In twee etappes van de camping en dan als één trein de weg op!

De route laat weer veel verschillende, maar vooral grootse landschappen zien. De armoedige Indiaanse woningen zijn de enige tekens van leven in dit landschap met heel soms bij een kruising (zo om de 50-60km) een pompstation met winkeltje. In één daarvan (nu eens een wat grotere met van alles en nog wat) kochten we een beker koffie (ja ik begin er weer over en niet voor het laatst, beloof ik jullie). De bekers bevatten een theekleurige, maar wel hete vloeistof met een zwakke koffiegeur. In onze camper kwam Inge op het lumineuze idee om de hete vloeistof aan te vullen met de al eerder aangeschafte Nescafé. En ja hoor, het resultaat mocht er zijn.

Langzaam zie je dat je Monument Valley nadert door de veranderingen in het landschap; je wordt langzaam voorbereid en dat is maar goed ook. Net voor de middag waren we al bij het Visitor Centre. Gelijk maar een rondrit geboekt, 2,5 uur met een 4-wheel drive door het zand, kosten $160! Maar het is het bedrag meer dan waard. Onder leiding van weer een Indiaanse gids rijden we met nog 7 mensen in een open wagen door de vallei. Op cruciale plekken wordt gestopt en vertelt Bob (lekkere Indiaanse naam) veel over de historie van landschap, maar ook over de Indiaanse geschiedenis.

Al dit gebied is Indiaans en men maakt toch nadrukkelijk dat onderscheid.

Opnieuw staan we versteld van wat we zien, wat een pracht en zo verschillend van wat we al gezien hebben. Op een plek waar de akoestiek heel fraai is, haalt Bob zijn Indiaanse “blokfluit” uit de auto en speelt een Indiaans melodietje. Met die akoestiek en die omgeving toch heel bijzonder, zelfs als je weet dat hij dat elke dag weer doet.

Het weer betrekt, het is zelfs wat koel (vindt men hier), maar als we terugkomen komen de buien pas echt. In een korte, maar zeer heftige bui rijden we naar onze camping, een paar mijl van de vallei: Gouldings Campground. Op dit soort momenten is die camper echt ideaal, je zet hem neer en je hoeft niets meer. Alles heb je bij je, koelkast en vriezer goed gevuld, oven en magnetron bij de hand. Heerlijk.