Olympic NP

Donderdag 28 juni Olympic NP Vanmorgen vertrokken naar het regenwoud van Olympic NP. We dachten dat we via de 101 wel vanzelf een aanwijzingsbord zouden tegenkomen voor de ingang. Niets was minder waar. Dus op een gegeven moment maar gevraagd. Rij de weg hier maar af was het antwoord. Wij dus die weg in. Na 15 kilometer een bordje: doodlopende weg en geen asfalt meer maar gravel. Toch maar doorgereden en ja hoor na nog 10 kilometer een toegangshokje van het nationale park. De ranger was on patrol dus zelf maar een trail uitgezocht via de bordjes. Geen enge natuurlijk en zo lang als we zelf wilden want het was onderdeel van een meerdaagse trail. We wilden een paar uur lopen, eten en omdraaien. Anne ging eerst op kop. En is er geen pad dan vind die een pad. Bomen over elkaar over het pad: door ga je over. Daarna nog meer bomen, daar kruip je onder. Tot je met je neus bij de afgrond staat. Terug dus. Die bomen op het pad bleken dus een teken te zijn van: ga vooral niet verder. Anne kwam er achter dat het beren en poema gebied was. Poema zelden, maar beren waren er de afgelopen jaren een paar afgeschoten wegens agressiviteit. Dus het gewone patroon dan maar. Ik voorop, Anne in het midden en Robbie achteraan. Het was een mooie wandeling door een bijzonder bos. Naaldbomen (cedar) volgegroeid met mos. Het trail volgde de rivier. Ook rook het er erg lekker met af en toe een bijzonder zoete/frisse geur .Het was prima wandelweer tot……..Na meer dan een uur gewandeld te hebben ontdekten we een verse grote keutel op het pad. Geen Paardenpoep, maar welk dier dan wel? Wat denk je? Terug en ik mocht weer zingen. We hadden al die tijd nog niemand tegengekomen, en ik had net lekker de herdertjes gegalmd en we kwamen serieuze trekkers tegen. Ze keken vreemd. Snap je dat nou? Terug in het basiskamp lekker op ons gemak daar het brood opgegeten. Daarna verder langs de kust (voor pa: weg 101) naar Port Angeles.