going up the country...

Vrijdag 16 maart is het zover, we gaan de RV ophalen, we gaan het land verder in!

https://youtu.be/kUJmmU5mvpw

om 6.00 uur eruit en goed ontbijten want de bus naar Middlebury, waar we de RV gaan ophalen, staat om 7.00 uur voor de deur van het hotel. Er gaan vandaag zo’n 40 man mee, alleen maar Nederlanders en Duitsers, je kan wel zien wie het goed hebben in Europa en wie gek op reizen zijn, net als wijzelf. De reis naar Middlebury duurt evengoed nog 3 uur, het is inmiddels goed bewolkt en een stuk kouder dan gisteren, prima reisweer dus. We worden netjes ontvangen, de kaart die we gisteren hebben gekregen in kamer 200 is leidend voor de medewerker van RoadBear, die je laat zien welke RV je krijgt en hoe alles werkt. Wij hebben aangegeven bekend te zijn met de werking en geen uitleg nodig hebben. Het duurt toch nog wel vrij lang voor we weg kunnen, we zijn uiteraard de enige niet. Maar dan is het toch zover, we krijgen de 27 ft. lange camper mee met 1 slide out voor het bed (zit overdwars achterin). Mooie indeling, lekker ruim maar niet te groot voor de brede Amerikaanse wegen, parkeerplaatsen en campsites. Op weg dus, eerst inslaan bij Walmart wat we nodig hebben aan food en non-food. Aangezien we midden in Amish country zijn, komen we veel karakteristieke paard en wagens tegen. We vragen ons af of zij ook gewoon boodschappen mogen doen bij de groot-groot-grootgrutter? En ja hoor, voor de paard en wagens is zelfs een speciale stalling gemaakt, mooi toch? De wegen zijn trouwens bijzonder slecht, meer gat dan weg en ook de bermen zijn sterk vervuild en armoedig, veel (landbouw) plastic, ontsiert het land. Dat daar niets aan gedaan wordt, is ons een raadsel. Waarschijnlijk niet sexy genoeg om je geld aan uit te geven, je stemt liever op iemand die stoere zaken belooft. Voor elk openbaar ambt kan je de persoon kiezen die jou belooft wat jij graag wil, en dan zijn schone hele wegen of drinkbaar water uit de kraan zeker niet interessant genoeg helaas. Blij dat dat bij ons niet zo is, als het volk het voor het zeggen heeft, weet je maar nooit wat er gebeurt...Maar ja, het is wel een prachtig land om door te reizen hè, anders waren wij hier niet. En de Amerikanen zijn (tenminste de meeste die wij tegenkomen) bijzonder vriendelijk en hulpvaardig! Het eerste deel van de trip vandaag leidt door voornamelijk land en tuinbouw gebied, niet zo bijzonder aangezien het nog winters is en er niets groeit. We zijn vanochtend een uur kwijtgeraakt en dat krijgen we pas weer terug (die tijdbepalingen snap ik nog steeds niet) als we in Tennessee zijn. We gaan van Illinois door Indiana,via Kentucky naar Tennessee in twee dagen, voor een paar staten draaien we (Bert) ons hand niet om. Onderweg houden we wel in de gaten waar we een fatsoenlijke kop koffie kunnen krijgen, dat is niet zo moeilijk want er zijn clusters van restaurants en hotels zat. Als je nog niet wist dat je trek had, krijg je dat hier vanzelf wel. Wendy’s, Mc Donalds, Steak and Shake noem maar op. We overnachten in Anderson, Indiana op de Timberlake Valley RV resort voor $40,= per nacht. Eerst nog wel een probleem omdat we eigenlijk geen water konden krijgen,alleen electra en ook de sanitaire voorzieningen dicht waren EN er ook nog IJZEL werd verwacht in de vroege ochtend. Ik dacht dat we dan dus nooit meer weg zouden komen en, stinkend en wel, pas bij de eerste dooi de Interstate zouden kunnen bereiken. Maar de baas van het spul zorgde dat we toch water kregen, er werd ons verzekerd dat rond 7.00 uur de wegen gewoon begaanbaar zouden zijn en de eigenaars zijn gewoon super aardig en hulpvaardig, dus we hebben de gok genomen. Beetje spoiler alert dit, want de lezer weet allang dat we gewoon verder zijn gekomen dan Indiana. Bij Louisville (het is inmiddels zaterdag de 17e maart) vond de BertBert dat we rechtdoor moesten, de brug over. We willen hierbij vast anderen die deze richting kiezen waarschuwen; je kan ook de rechterbaan kiezen, dan kom je uiteindelijk toch gewoon op de doorgaande route terecht! Wij zijn over de brug gegaan, die tollroad/bridge is. Je kan alleen niet betalen, daar moet je blijkbaar een special account voor hebben (hebben we niet), dat zou wel eens een boete kunnen worden. We zullen RoadBear wel waarschuwen dat er iets voor ons aankomt. BIj Elizabethtown (hallo zus!) gaan we er weer even af, het is inmiddels bijna warm, de winterbroeken kunnen zowat wel uit (dat is nou zo lekker aan een camper, je hebt gewoon je eigen huis bij je) en er cirkelen aardig wat roofvogels op de luchtstromen. Prachtig mooi om te zien. De natuur wordt al mooier, groener en heuvelachtig, er groeien af en toe bosjes narcissen en de krentenbomen staan in bloei. De wegen zijn ook een stuk beter, we hoeven niet meer (zoals in zuid Italië) omzichtig de gaten te ontwijken, wel nog veel road kill langs de weg; van wasberen tot stinkdieren tot hertjes en coyotes, vreselijk om te zien.  O ja, ook veel christelijke aanmaningen op de billboards; “Prepare to meet thy lord and thou shall live again”. Pardon? Daar ben ik nog niet aan toe, dus ik blijf toch nog maar even geloven in de mens (hoewel niet in allemaal). En daar zijn we al in Nashville, Tennessee! We checken in bij de KOA Nashville en krijgen een pull through met full hook up (ook city water, dus de tank hoeft niet gevuld) en vuilwater afvoer (nee, collega’s thuis, ze hebben hier nog geen gescheiden vul en schoon water afvoer.). Prima ontvangst hier, we kunnen morgen met de shuttle naar het centrum, dat worden dan 2 nachten alstublieft. Voor maar liefst $138,02, gelukkig staat de dollar gunstig! Morgen Nashville in!