Zaterdag 11/3

Deze nacht enkele keren wakker geworden, van telefoon, tot vuilniswagen die om 3u het afval kwam ophalen. 

Uiteindelijk niet zo erg. Ik stond op een gratis plaatsje. Dan moet je niet klagen. 

Na een niet zo rustig nachtje, ben ik gaan ontbijten bij Cracker barrel. 

Dat is een soort ‘old fashion store’ met bijhorend restaurant. 

Gigantisch veel mensen waren van hetzelfde idee. Maar er was nog een plaatje vrij voor mij. 

Ze gaven als suggestie “grandma’s breakfast”. Dan heb ik die maar ook direct genomen. Pancakes with eggs, hashbroans and ham. 

Stevig ontbijt moet ik zeggen. Maar wel de beste pancakes die ik in de states al gegeten heb. Hier doen ze eigenlijk nooit suiker in het beslag, die moet je er zelf nog opdoen met siroop. Man man man… zeer lekker!

Nu kon ik gaan vertrekken naar the hall of flame. Het grootste brandweermuseum ter wereld. Dat zeggen ze zelf toch… 4 hallen vol met brandweervoertuigen, +8000 mouwbadges aan de muur, een eigen hal voor alle gesneuvelde brandweermannen, een hal speciaal gewijd aan ‘the smokejumpers’. Hoewel ik hier 5 jaar geleden al eens was toch weer bijzonder mooi om te zien. 

Ik had een t-shirt aangetrokken van de brandweer dat maakte dat ik al 10% korting kreeg op de inkomprijs. 

Het bijzonderste om te zien was dat, toen we hier de vorige keer waren met de Reno-groep, Eddy een helm doneerde aan het museum. Deze staat vol trots te blinken in de theaterzaal. Toch wel even slikken. Met Eddy toch een aantal keer door de states getrokken maar is helaas veel te vroeg moeten gaan door kanker. 

Heb hun dan ook uitdrukkelijk bedankt om deze helm ten toon te stellen. 

Blinken doet hier alles in het museum, maar echt blinken hé. Er lopen een 6-tal oud brandweermannen rond met swiffer in de hand om alles mooi te houden. Hoewel ze naast poetsen ook gigantisch graag een praatje maken en tonen hoe iets werkt. 

Bij het naar buiten gaan een badge achtergelaten van onze ere-leden. Ja, Geertje, die hangt binnenkort te pronken tussen alle andere badges. 😉

Het is laat in de namiddag als ik buiten wandel. Vandaag zou ik nog graag even doorrijden tot net voor de Grand Canyon. Ver is het niet meer, net voor zonsondergang kom ik aan op een 20 mijl voor de south-entrance. Onderweg een prachtige regenwolk zien passeren met bijhorend bliksem en donder in de verre bergen. Zelf ontsnap ik aan de regen, al mocht een regenvlaagje toch eens de voorruit van de camper kuisen. 

Samen met nog enkele sta ik langs een service-road. Ik sta terug op een mooi plekje. Met nog op enkele plaatsen sneeuw. 

Het is er bijzonder stil en donker, hier zal ik zeer goed slapen…