Woensdag 1/3

Na een rustige nacht ben ik rond 8u30 vertrokken. Iets meer dan 500miles staan op de gps. We zien wel waar we geraken. Vanaf nu kan alles en moet niets meer…

Geen stress dus. 

Via Paris naar Madrid en Holland, ja allemaal steden op men route die me doen denken dat ik in Europa ben, rij ik naar Memphis. 

Tegen 18u gaat de zon onder maar ik besluit toch even verder te rijden. Nog 150mijl… even de route laten herberekenen zodat ik van die Interstate’s af ga. Die zijn super druk, blijkbaar was de rijstijl van de buschauffeur toch niet zo speciaal. Alle trucks rijden hier ook zo. 

Telkens al die me voorbij steken waai ik zo bijna van de weg door de luchtverplaatsing. 

Genoeg dus met die snelwegen, voila, na enkele minuten zit ik al op de Highway’s. Veel rustiger… al lijkt de weg die mijn gps mij aangeeft wel zeer rustig. 

Onderweg nog even gaan tanken. Iets meer dan 100 dollar kon erin. Dit zal ik nog een paar keer hoeven te doen deze reis. Benzine prijzen vallen hier (voorlopig) goed mee. 3,14 per gallon. Vorig jaar zat ik op het einde van de reis op iets tussen de 5 en 7 dollar per gallon. 

En ja hoor, ben er weer in geslaagd om net die weg te nemen die ik niet kan nemen. 

Er staat plots een bord: ‘Road end’s in Water’!

Nu ben ik wel heel benieuwd. Net aan de Missisippi ligt een bootramp. Mijn gps verteld me dat ik hier de veerboot kan nemen. 

Dat gaan we niet doen!

Ook vaart deze helemaal niet. 

Closed on Tuesday en Wednesday. 

Dan maar rechtsomkeer. 

Omdat het nu ook begon te regenen, toch maar weer de Interstate genomen. Tegen een uurtje of 8 kwam ik aan in Memphis. De parking op gereden van Tennessee’s largest outdoor shop (Bass pro shop), hier breng ik morgen zeker een bezoekje. 

Nog even kwam de security man goeiedag zeggen. Vandaag ben ik de enige camper die hier de nacht zal doorbrengen zo blijkt.