Yukon deel2

Met goed weer vertrokken van Meziadin Lake Provincial Park, Highway 37 Northbound of te wel de Cassiar Highway. Bij Meziadin Junction is een sani-dump, water is in alle parken te verkrijgen, niet drinkbaar maar daarvoor had ik een Grayl waterfilter gekocht, het werkt super en alle vieze smaakjes zijn verdwenen. Om te douchen, af te wassen en de toilet door te spoelen is het water van de parken prima. De sani-dump is vooral belangrijk voor lozen van grey water van de douche en afwas en het black water van de wc. We bezoeken Provincial Park campgrounds en daar zijn geen douches. Douchen in de RV is dus: nat maken, kraan uit, inzepen en kraan aan afspoelen. We kunnen 2-3 dagen vooruit maar dan moeten we legen.

Op onze route naar het Noorden was er een sani-dump in Meziadin Junction bij het tankstation en in Dease Lake bij het RV park de volgende is in Watson bij de splitsing van Highway 37 en de Alaska Highway.

We zijn de kruising nog niet voorbij of we zien weer een beer. De lucht betrekt en het begint te regenen, bij Bell 2 pauzeren we met een kopje koffie en de laatste internet mogelijkheid tot aan Watson in de Yukon. Vanwege het slechte weer besluiten we niet verder te gaan dan Kinaskan Lake Provincial Park, doorrijden betekent dat we de pracht van de Skeena Mountains niet kunnen zien. Dan maar vroeg de campground op, lunchen, beetje lezen en een spelletje doen en dan maar het avond eten klaarmaken en een filmpje gaan kijken: The Bridges of Madisson County. Halverwege de film breekt de lucht open en hebben we zelfs nog zon. We gaan een stukje wandelen langs het prachtig meer met mooie vergezichten. Het was om 23 uur nog licht maar onze luikjes gingen dicht.

Vandaag op weg via Tattogga, Iskut, 40 Mile Flats en Dease Lake naar Boya Lake. Bomen veel bomen en meren waarvan sommige nog deels bevroren waren. Het was vannacht ook erg koud in de RV, iemand moet er als eerste even uit om de kachel aan te zetten. Wie kan het langst zijn plas ophouden?

Onderweg ontmoeten we allerlei soorten reizigers: een man uit Newcastle, die in Anchorage in Alaska een motor heeft gekocht en nu onderweg was naar zijn zus die in Colorado woont. Een jonge man, met een bestelbusje,  wees ons onderweg op een pad dat naar een meer leidde wat bevroren was. Hij zelf ging weer verder naar het Noorden “as far as possible”. De twee jonge Nederlanders die net als ons 6 weken op avontuur zijn, begonnen aan hun laatste stuk op weg naar Whitehorse waar zij de camper heen moesten brengen.

De brandstofprijs loopt verder op naar $2,35 hier in het Noorden van BC, de RV rijdt 1:5. Heel apart dat men hier in grote zware picknick-ups rijden met een 5 of 6 liter V8 motor met hetzelfde verbruik als de camper. Wel waterkracht centrales maar weinig zonnepanelen en geen windmolens.

Onderweg naar de Boya Lake zijn we gestopt in Jade City. De donkere jade die hier wordt gedolven vindt zijn weg over de hele wereld, zeker nu er een ban is op de jade uit Rusland. De artiesten die de jade bewerken wonen overal in de wereld en hun kunstwerken worden onder andere hier verkocht. Een prachtige gebeeldhouwde Totempaal van jade, 35 cm hoog, kost hier in “the middle of nowhere” 4000 dollar. Nog maar niet te spreken van Beren zo groot als een voetbal, maar klaarblijkelijk zijn er mensen die het ervoor over hebben.

Vlak voordat we Boya Lake Provincial Park in reden onze jubileum beer, rustig grazend en langzaam overstekend vervolgde hij zijn weg. De campground is erg geliefd en het staat hier dan ook redelijk vol. Wij hebben een mooi plekje op de 2e ring. Vanavond kampvuur, aardappels in folie en een heerlijke steak. De lucht is nog steeds bezwangerd van pollen wat niet fijn is voor onze neus en ogen.

Een goede nacht gehad niet koud en na het ontbijt zijn we een trail gaan wandelen naar een beverdam. We hebben de beesten zelf niet gezien maar hun dam en woonplek wel. Onderweg zagen we al sporen van hun noeste arbeid, allemaal specifiek afgepunte boomstronken in het bos en dat was zeker geen houthakkers werk. Na een lekker kopje koffie ben ik een uurtje gaan varen, je kon hier een canoe, een kayak en een soort pedalboard huren. Het water is ijskoud. Je bent al wat verkrampt en je weet niet precies wat een goede houding is. Ik werd tot op de draad van mijn onderbroek nat. Maar weer een punt van de bucketlist af.

Tegen het middaguur ging het motregenen, maar even afwachten hoe dit zich ontwikkeld. Omdat het blijft regenen besluiten we de was te gaan doen, we hebben gehoord dat in een God Hope Lake een wasserette is. Het is 20 kilometer terug naar het zuiden, dus toch maar even proberen. Helaas de wasserij was gehuisvest in de winkel en de eigenaar was er nog niet aan toe om hem te openen na de winter. Terug naar de campground en op de toegangsweg liep een enorme Grizzly, zodra hij de motor van de camper hoorde verdween hij in het bos. Dus zonder foto maar dit was de 12e beer. Anneke is verdiept in een Deense detective en ik ga het avondeten voorbereidden.

Gelukkig klaart het weer op en kunnen we nog een stuk gaan wandelen door het bos langs de oever van het meer, met veel klimmetjes het is fijn dat onze nordic walking sticks bij ons hebben. Voor de zekerheid toch maar de berenspray meegenomen. Morgen rijden we eerst naar Watson in de Yukon. We zijn daar weer even verbonden met de virtuele wereld, het totaal gėėn verbinding hebben met de buitenwereld behalve met de mensen die je ontmoet is een bijzondere ervaring. We zijn zo afhankelijk geworden om even het weer, de route, een nieuw recept op te kunnen zoeken. Al dagen geen Nederlands of buitenlands nieuws gevolgd. Geen e-mail, geen Whatsappje, nada, noppes van dat alles. We zijn verwent en moeten weer leren onze oude manieren van communiceren en informatie verzamelen te gebruiken.

Wij hebben het noordelijkste punt bereikt en rijden op de Alaska Highway voorlopig naar het oosten tot aan Liard River.