Blazing Saddles and Burning Balls

Als je midden in de nacht wakker wordt en vervolgens ligt te denken en te denken, zolang tot je jezelf betrapt dat je je afvraagt waarom een duizend-dingen-doekje eigenlijk een duizend-dingen-doekje heet, want jij kunt maar 4 dingen bedenken die je er mee kunt doen, dán weet je het zeker: je hebt last van jet-lag. Maar zo'n nacht kom ik wel door en Tineke zeker want die slaapt veel beter en dan is het 's morgens en dan is de jet-lag dus over.

Vandaag een lekkere volle dag in San Francisco. We zijn begonnen met Tineke een paar bloempjes in haar haar te steken gejat uit een lokale bloemenbak want dat is voorschrift sinds Scott Mackenzie zong: If you're going to San Francisco, be sure to wear some flowers in your hair. Toen dat was geregeld hebben we eerst een fikse wandeling gemaakt door de stad waarbij het Financial Centre en vooral Chinatown werd aangedaan. Heerlijk zo'n wijk met al die winkeltjes en eettentjes. Ik werd door een oud Chinees mannetje aangesproken die vroeg waar wij vandaan kwamen en of ik van Dim Sum hield en of we dat nog gingen eten. Nou hadden we al op veel plaatsen Dim Sum aangekondigd gezien en we vroegen ons al af wat dat was. Het mannetje kon het ons niet uitleggen en iemand anders die we het vroegen sprak geen woord Engels. Er restte ons dus maar één oplossing: proberen. We hebben het op en het was lekker. ....? Daarna zijn we op de cable car gestapt en hebben ons naar de baai laten rijden. Daar hebben we fietsen gehuurd om naar en over de Golden Gate te kunnen fietsen. Dat is een pittige tocht. Met name de aanloop aan beide kanten naar het begin van de brug is een flinke klim vooral aan de kant van Sausolito. Het was goed druk op de brug. Het was vandaag een vrije dag voor veel Amerikanen want Labor Day en dat was te merken. Gelukkig ging het weer rond het middaguur ineens de goede kant op dat wil zeggen dat de wolken weg trokken en dat de brug in zijn volle glorie en tegen een blauwe lucht te zien was. Twee keer erover gefietst aan de andere kant naar Sausolito waarvan we maar niet konden achterhalen waarom die plaatsnaam ons zo bekend voor komt en daarna weer terug. Goede fietsen maar ik had een hard zadel. Blazing Saddles heette het verhuurbedrijf en wat dat saddle mij nog meer bezorgde leest u in de titel.

Na het fietsen kwamen we langs een bluescafé waar prima bluesmuziek uit de ramen knetterde. Daar konden we niet zo maar langs lopen zodat we ons een uurtje in de blues hebben gestort. Tenslotte weer naar Fishermans Wharf om te eten. Ik zei tegen de ober "Cut the Crab" maar dat moest ik zelf doen en dat viel nog niet mee.

We zijn te voet naar het hotel gegaan en we vallen bijna om.