Beren op de weg! (nou ja, één dan)

We zijn weer even online want in Las Vegas. We waren gebleven bij ons vertrek uit Columbia CA op weg naar Yosemite. Dat is geen grote afstand dus konden we ons in de middag vervoegen bij de camping Crane Flat in het park, de enige camping die we voor de zekerheid gereserveerd hadden. Ook al is het september: de camping stond ook nu nog vol. Zoals gewoonlijk in de parken: prachtige campings vrijwel zonder voorzieningen (WC) maar in een schitterende natuur en met ruime plekken. We stonden tussen hoge dikke bomen. We hebben direct die middag nog een bezoek gebracht aan de Mariposa Grove in het zuiden van het park waar de Giant Sequoias staan.  Wat een gigantische indrukwekkende schepsels met als hoogtepunt de Grizzly Giant met een omtrek van 30 m! We vergisten ons in de snelheid waarmee in deze contreien de zon ondergaat zodat we een flink deel van de terugreis in het donker moesten rijden met ons brede huis over de smalle wegen.

Donderdag zijn we het park uitgebreider gaan bezoeken. Eerst naar het drukke centrum van het park: Yosemite Valley om daar onze Camper te parkeren en daarna met de shuttlebus naar Yosemite Lodge waarvandaan een bus vertrok naar hét uitzichtpunt van het park: Glacier Point. De rit erheen was niet helemaal een onverdeeld genoegen want de chauffeur zag niet alleen kans erg lang over de rit te doen (1 1/2 uur) maar bovendien praatte hij die anderhalf uur aan één stuk door. Deels aardige informatie maar veel te uitgebreid en doorspekt met flauwe grappen.

Het uitzicht op Glacier Point is schitterend en we zijn daarna te voet afgedaald (niet wéér die chauffeur) wat een prachtige wandeling met veel vergezichten opleverde. Klein incident: Flip valt zich een kapotte knie. Gelukkig was er thuiszorg aanwezig. In het dal aangekomen besloten we ook de 1 1/2 mijl naar de parkeerplaats te lopen langs een pad door het bos parallel aan de weg. Er komt ons een jogger(vrouw) tegemoet die ons aanspreekt: ze heeft een beer gezien (voor ons verderop) die de bossen in vluchtte toen zij hardlopend aankwam. We waren daarom gelukkig op onze hoede want wat verderop zat midden op de pad: een beer. We zagen hem net voor we een bocht omgingen tussen de bomen door. Hij ons waarschijnlijk ook. Schrikken en dan doen wat men hier voorschrijft: behoedzaam achteruit lopen. Dat deden we maar omdat er verder geen zijwegen waren en we er niks voor voelden weer een mijl terug te lopen zijn we dwars door het bos en het veld naar de weg gestruind. De beer kwam ons niet achterna. Helaas hadden we niet de sjoege ons fototoestel uit de rugzak te halen en een foto te maken. Te zeer geschrokken. Dit alles in het drukste deel van het park: the valley, en ik die van tevoren had lopen verkondigen dat als er al beren waren in het park, dan toch zeker niet hier, kreeg dus hartstikke ongelijk.

's Avonds een lekker kampvuur gemaakt. Dat mag zelfs bij brandgevaar "hoog".

Vrijdag zijn we verder gereisd naar Bishop onderweg diverse keren uitgestapt voor nog wat sequoias en prachtige vergezichten. Bij het uitrijden van het park via de Tiogapas kijk je op het Mono Lake. Een ver opgedroogd meer waar door het opdrogen prachtige zoutcreaties zijn vrijgekomen. Ook die hebben we bewonderd. Via een plotselinge ingeving hebben we nog besloten The Devils Postpile te bezoeken: een enorme bazaltblokkenformatie. Mooi maar verder van de route dan gedacht en over een enorm smal weggetje voor onze woonwagen. Zo gaat dat met plotselinge ingevingen.

's Avonds na enig zoeken een RV-park gevonden in Bishop zoals er hier veel zijn: grotendeels permanent bewoond met wat plekken voor kampeerders. Misschien nog goed even te vertellen dat we begeleid worden door Goedele Liekens op onze Tom-Tom. Lachen hoor. En leuk zo'n vertrouwde stem zo ver van huis. Alleen in Bishop kent ze de weg nog niet.

Vandaag Zaterdag hebben we ons wat vergist in de afstand. We mochten met onze Camper tot 15 september niet door Death Valley waar Goedele ons wél door wilde sturen. We besloten dus om te rijden zonder te beseffen dat dat 140 mijl óm was. Daardoor werd de tocht vandaag erg lang en kwamen we tamelijk moe in Las Vegas aan. En dan tóch nog even voor jullie schrijven. Goed hé.

Wordt vervolgd.