Topprestaties

Contact. We zitten in Bryce Canyon. We zijn bewust niet in de canyon gaan staan op vast weer een mooie "nature campground" maar erbuiten net vóór de ingang vanwaar een gratis shuttle ons in het park brengt. We moesten weer even full hooked up staan om een was te kunnen draaien en alle batterijen weer eens op te laden.

Op de een of andere manier hebben we de regen aan ons kont hangen. Kregen we in Las Vegas al twee keer een bui (kort), ook in Zion National Park was het patroon: overdag zonnig maar rond 4 uur in de middag betrok het en regende het flink voor 'n uur (donder en bliksem). Alle 3 de dagen daar het zelfde patroon en nu zijn we verhuisd naar Bryce Canyon NP en is het 16.00 uur en jawel een buitje. We hebben er niet echt hinder van want hebben steeds op tijd ons dagprogramma afgehandeld.

Vertrekkend vanuit Las Vegas rij je eerst door een saai woestijn landschap. Dan doemen er bergen op, die je even volgt om dan een prachtige kloof in te rijden waarna het landschap plotseling verandert en heel fraai wordt. Dat is het voorland voor Zion National Park, één van de canyons. In Zion ben je op de bodem van de canyon en kijk je op tegen de prachtige steile kleurrijke en woestgevormde wanden van de canyon. Zo dat zijn nogal wat bijvoeglijke naamwoorden maar ze gelden allemaal. Het is een schitterend stuk natuur. Sommigen vinden dit mooier dan de Grand Canyon die weliswaar veel groter is maar waar je van bovenaf in kijkt. We vonden nog gemakkelijk plaats op de camping in het park. De camping was prachtig en de plek ook maar we gingen naast een Amerikaanse familie staan met zeer luide kleine kinderen en ditem volwassenen (tot 2 uur 's nachts) waardoor we de volgende dag maar een rustiger plek hebben gezocht.

De eerste dag een verkennende wandeling gemaakt langs de Virgin River en de eerste foto's geschoten. De tweede dag meteen maar één van de zwaarste wandelingen van het park gemaakt naar een eenzame top midden in de canyon: "Angels Landing" genaamd. Dat is niet zozeer zwaar door de hoogte, zo'n 500 meter maar wel door het feit dat je het laatste stuk steil omhoog moet klauteren jezelf vasthoudend aan kettingen. Daar haken de meesten af. Tineke zag dat laatste stuk ook niet zitten en bleef wachten terwijl ik verder ging. Er was een Amerikaanse die ook graag verder ging maar wiens husband óók afhaakte. Ik bood aan haar te helpen bij het klimmen en daar ging ze op in ondanks haar hoogtevrees. En zo heb ik weer eens een vrouw naar de hoogste top gebracht.  Het was fraai daar bovenop met een uitzicht over het grootste deel van de canyon. Samen met Tineke de afdaling gedaan en op tijd binnen voor de hierboven genoemde bui.

De tweede dag zijn we eerst eens gaan kijken bij het begin van wat ze daar "The Narrows" noemen. Dat is het laatste en smalste deel van de canyon, zó smal dat je de twee wanden links en rechts tegelijk kunt aanraken. Je kunt er echter alleen door de rivier waden want er is geen pad meer en door de regen van de laatste dagen gingen de verhalen dat je er al dicht aan het begin borsthoog door het water moest. Wij hebben er daarom maar van afgezien, zijn naar het begin gaan kijken en zijn toen gaan klimmen naar de Hidden Canyon, een stomme naam want wij hadden 'm zó gevonden mede dankzij de richtingborden. Het is ook een smalle kloof die begint op zo'n 400 meter boven het dal en waar geen pad door heen loopt. Je moet hier al klauterend je weg vinden tot je bij een zgn Arch zou komen, een vrijstaande stenen boog. Heel spectaculair was ie niet want we liepen er de eerste keer straal aan voorbij. (We verwachten heel iets anders). We klommen dus wat te ver door tot het echt niet meer ging en zagen 'm op de terugweg. De weg erheen was in elk prachtig en leuk om te doen. We waren net op tijd beneden om in de shuttlebus te springen voor de regen weer los ging. 

's Avonds hebben we het er eens lekker van genomen, nu eens niet zelf gekookt maar Amerikaans sjiek gegeten in een fraai restaurant. (Was lekker). Normaal zijn de prijzen hier zonder service en wordt je geacht zelf 10 à 15% tip toe te voegen. Hier was er gewoon 15% extra op de rekening gezet en hoefde je niks meer toe te voegen. Zó sjiek was 't!

Vandaag dus verder gereisd naar Bryce Canyon. Niet zo ver. Een stadje aangedaan voor boodschappen en tanken (forse slurper dit huis) en toen naar waar we nu staan. Onderweg nog fraaie landschappen bij het uitrijden van Zion (nog wat Bighorn Sheep gezien) en het binnen rijden van dit gebied waar de Red Canyon een mooi voorspel levert voor Bryce.

Groetjes.