And so I face the final curtain.

Tja, even geen geluk gehad met internet. We hebben jullie verlaten bij Lake Havasu. Daar was internet op de camping, maar daaar moest je voor betalen en dat hebben we één keer gedaan voor 24 uur om wat foto's en een bericht bij te werken maar daarna niet meer. Na dus een rustdag bij Lake Havasu, waar erg weinig te beleven is als je niet een enorme boot hebt waarmee je zó hard door het water kunt stuiven dat je jezelf lekker nat spat, zijn we doorgereden naar Malibu Beach omdat dat vlakbij de inleverplaats lag van onze camper. De volgende dag (dinsdag) moest dat ding vóór 11.00 uur worden ingeleverd. Afgetankt en van binnen schoon gemaakt . Op die rustdag hebben we ons hoofdzakelijk vermaakt met lezen, wat boodschappen doen, en ons verbazen over de enorme campers en boten die de mensen op de camping hadden, als ook over het feit dat niemand er loopt maar in plaats daarvan in een golfkarretje rondtourt. Zelfs de hond wordt uitgelaten door hem in zo'n karretje te zetten en rond te rijden!

Malibu Beach ligt, dat zal niemand verbazen, aan de Stille Oceaan en die grote plas water was een mooi eindpunt voor onze tocht van 3 weken met de camper. Het heeft zoiets van "hier kun je niet verder" (Ja terug naar boven natuurlijk, maar toch). We kwamen er na een "heroïsche" tocht met de camper over de overvolle wegen in en rond Los Angeles. Het was ook direct de duurste camping van de hele vakantie maar alla: het lag prachtig met uitzicht over de oceaan en ze hadden internet. Dat laatste klopte, maar zoals wel vaker tijdens deze vakantie, wilde dat niet zeggen dat het ook werkte. Veelal was het bereik veel te gering en vervolgens de capaciteit veel te klein voor de grote hoeveelheid kampeerders. Zo ook hier. Dat gaf dan weer volop tijd voor een strandwandeling op Malibu Beach wat nog plaatjes opleverde van pelikanen en een ondergaande zon.

De camper inleveren ging probleemloos en Om Noud kwam ons keurig op tijd ophalen. Later bleek dat ie erg lang had moeten zoeken om het adres te vinden, maar dat wisten we toen niet. Hij rijdt met zijn 84 jaar nog uitstekend auto en bracht ons keurig naar zijn huis in Temple City. Daar zijn we sindsdien. Van iedereen de groeten gedaan en de cadeautjes overgedragen. We kletsen gezellig een hele hoop, het meeste in plat Tilburgs. Het is hartstikke leuk hier.

Vandaag hebben we Huntington Library bezocht. Een combinatie van prachtige tuinen en een museum hier niet te ver vandaan. Het weer was prima want niet te warm en het uitstapje mooi.

Hier wou ik het bij laten. Jullie zijn bijgepraat. Ik heb Tineke uitgedaagd nog een soort epiloog te schrijven en misschien doet ze dat nog. Ik hoop dat de verslagen een beetje te pruimen waren. Zelf hebben we er wel plezier mee gehad.

Ijs en weder dienende stappen we zaterdag om 14.00 uur weer op het vliegtuig en zijn we zondag weer in Nederland. Dan zien we jullie wel weer.

Groetjes.