Algonquin

Algonquin is de naam die wordt gegeven aan verschillende inheemse groepen die de gelijknamige taal spreken. Het grootste deel van de Algonquin leeft in de Canadese provincie Québec, zij worden ook wel Algonquin First Nations genoemd. Andere Algonquin leven verspreid tussen Virginia in Oost-Amerika en de Rocky Mountains. Voor zover bekend bestaan er nog ongeveer elfduizend Algonquin.

Geschiedenis

Strijd

In 1603 richt Samuel de Champlain in naam van Frankrijk de eerste permanente kolonie op in het huidige Tadoussac, langs de St. Lawrence-rivier. Hij wordt uitgenodigd door een opperhoofd van een Montagnais-volk. Het opperhoofd introduceert hem aan twee bondgenoten: de Etchemin en Algonquin. De Champlain leert dat er al lange tijd een strijd gaande is tussen deze drie volken en de Iroquois.

Samuel de Champlain

Bonthandel

Ondanks het feit dat De Champlain in een oorlogsgebied terecht is gekomen, besluit hij de St. Lawrence-rivier verder te verkennen. Hij is onder de indruk van het bont van de inheemse volkeren en besluit een bonthandel op te zetten. Vanaf 1604 handelt hij met de Algonquin vanuit een handelspost in het huidige Québec City. In ruil voor de gevaarlijke reis naar Québec, eisen de Algonquin dat Frankrijk zich aan hun zijde schaart in de strijd. Frankrijk voorziet het volk van wapens, maar de voorsprong die de Algonquin daardoor hebben, is van korte duur: de Iroquois zijn ondertussen gaan handelen met de Nederlanders en hebben ook vuurwapens in hun bezit gekregen.

De door de Nederlanders en andere Europeanen gesterkte Iroquois en Mohawk vallen vanaf 1642 meerdere malen met succes de Algonquin aan. Veel Algonquin komen om het leven. Een tweede tegenslag vindt plaats in 1676. Een groot deel van het volk overlijdt in het katholieke missiehuis van de Fransen in Sillery als daar een epidemie uitbreekt. Het kleine aantal overgebleven Algonquin verspreidt zich over verschillende nederzettingen en een nieuw missiehuis dat in 1677 in Montréal wordt opgericht. Enkele Algonquin blijven de traditionele manier van leven aanhouden en zetten de bonthandel voort. Anderen meten zich een meer Europees leven aan of voegen zich bij andere volken, waaronder ook hun eerdere vijanden.

Reservaten

Veel Algonquin-strijders blijven gedurende enkele decennia nog vechten aan de kant van de Fransen, tot de Britse verovering van Québec in 1760 waarbij Canada onder Brits bestuur komt. Tijdens de Amerikaanse Revolutie vecht het volk daarom aan de kant van de Britten. Na de revolutie trekken Britse loyalisten onder andere de Ottawa-vallei in om hier een houtindustrie te beginnen. Dit leidt tot spanningen met de hier wonende Algonquin. De laatste leden die tot dan toe nog een traditioneel leven leiden, worden herplaatst in verschillende kleine reservaten.

Historische cultuur

Huizen en kleding

De vroegere Algonquin leefden voornamelijk van de jacht en visvangst en leidden een nomadisch bestaan. Enkele volken verbouwden ook maïs, bonen en pompoenen. Traditioneel leefde het volk in wigwams gemaakt van licht hout of berkenschors, zodat ze gemakkelijk te verplaatsen waren. Ook kano’s werden van berkenschors gemaakt.

De traditionele kleding, vooral tunieken en leggings, maakten ze van de huiden van herten en elanden. In de winter droegen de Algonquin capes en sneeuwschoenen van leer en bont. Van de huid van bevers en muskusratten werden wanten gemaakt.

Algonquin dorp

Seizoenen

In de zomer kwamen families van verschillende volken samen voor gezamenlijke activiteiten, zoals bruiloften en religieuze vieringen. Gedurende het hele seizoen leefden ze op dezelfde plek en verzamelden ze kruiden, noten en fruit dat werd gedroogd in voorbereiding op de ruige wintermaanden. In de herfst gingen het volk in groepen van hooguit dertig personen uit elkaar, omdat er maar een beperkt aantal mensen in een jachtgebied kon overleven.

Spiritualiteit

De leden geloofden in ‘manirok’, de geesten van hun natuurlijke leefomgeving, waarvoor ze een groot respect hadden. Dromen en visioenen waren erg belangrijk en wanneer een lid zijn adolescentie bereikte, moest hij zich afzonderen van de rest van het volk zodat zijn toekomst in de groep, bijvoorbeeld als medicijnman of jager, aan hem kon worden geopenbaard. Veel Algonquin praktiseren dit geloof (‘Misewiwin’) nog steeds, soms gemengd met christelijke tradities. Ook spreken veel hedendaagse leden de traditionele taal.

Hedendaagse Algonquin

Verloren land

Vandaag de dag zijn er nog ongeveer 11.000 leden van de Algonquin. De Algonquin voelen zich nog steeds verbonden met het land dat ooit aan hen toebehoorde. Zo bestaan er spanningen rondom de houtindustrie in oud Algonquin-gebied en in het Canadese Ontario loopt al sinds 1983 een rechtszaak over landeigendom. In 2007 vond er een vreedzaam protest plaats tegen bouwplannen in het heilig Alqonquin-gebied ten noorden van Ontario. Enkele plaatsen waar de Algonquin leven zijn Lac-Simon, Lac-Rapide en Timiskaming.

Voorpret-alarm! Reizigers vertellen reizigers, campers (truck-camper & C-25) & presentaties
Kom 23 of 24 maart naar de Reizigersbeurs
Kom naar een infodag met special guests, zoals Travel Texas en indianen.
Meld je gratis aan