Chickasaw

Chickasaw mensen Voor de komst van Europese ontdekkingsreizigers in de zestiende eeuw leefden er naar schatting 15.000 Chickasaw in het zuidoosten van Amerika. De Indian Removal Act dreef hen na 1830 naar het Indian Territory, wat voor hen grote verliezen van geld, grond en levens betekende. Tegenwoordig bezitten de Chickasaw dertien counties in Oklahoma, met een oppervlakte van ongeveer 12.000 vierkante kilometer. Ze zijn een van de inheemse volkeren die vandaag de dag erkend worden in de Verenigde Staten.

Geschiedenis

Dorpen

De geschiedenis van de Chickasaw laat zich even lastig schetsen als de geschiedenis van de mensheid. Omdat hun verleden met name mondeling werd overgeleverd, komt veel van wat wij nu weten uit reisverslagen van Europese kolonisten. Het eerste contact tussen de Chickasaw en de Europeanen wordt vermoedelijk gelegd in 1540, wanneer de Spaanse ontdekkingsreiziger Hernando de Soto voet aan wal zet. De Chickasaw leven op dat moment in verfijnde dorpen in de huidige staten Mississippi, Alabama en Tennessee. Elk huishouden heeft een eigen winterhuis, zomerhuis, een maïsopslagruimte en een menstruatiehut. Sommige dorpen tellen meer dan tweehonderd huishoudens. Elk dorp heeft daarnaast een omheinde vesting, een vergaderruimte en ruimte voor ceremonies en sporten. De Chickasaw leven van de landbouw en drijven handel met andere indianen en kolonisten. Zodra er sprake is van dreiging, staan er troepen paraat om het volk te verdedigen. Niet voor niets noemen ze zichzelf ‘de onoverwonnen en onoverwinnelijken’.

Roerige tijden

Op het Amerikaanse land buiten de vredige indianendorpen zijn het roerige tijden. De Fransen en Engelsen willen zo veel mogelijk gebieden veroveren, terwijl blanke Amerikanen graag de waardevolle en vruchtbare grond en (katoen)plantages bezitten waarop indianen leven. De onvrede en ook angst jegens de ‘onontwikkelde’ indianen groeit met de honger naar weelde en macht. Het verzet tegen de indianen begint met het stelen van bezittingen en het afbranden van huizen en dorpen. Zodra de (blanke) overheid het verzet begint te steunen, is het lot van de indianen onzeker. In 1830 wordt de Indian Removal Act van kracht. Deze wet houdt in dat de indianen hun grond ten oosten van de Mississippi-rivier moeten ruilen voor een plekje in het Indian Territory in Oklahoma. Binnen de Chickasaw komen verhitte discussies op gang omdat velen niet bereid zijn hun geboortegrond tegen een schamele financiële vergoeding te verlaten. Uiteindelijk wordt in 1837 het Verdrag van Doaksville getekend. Op 4 juli van dat jaar verzamelen zich ruim 3.000 Chickasaw bepakt en bezakt in Tennessee, klaar voor vertrek. Ze steken de Mississippi-rivier over en slaan de paden in die de Creek en Choctaw reeds gebaand hebben. Te paard en te voet volgen ze de 'Trail of Tears': de tocht der tranen. Onderweg sterven meer dan vijfhonderd Chickasaw aan de gevolgen van dysenterie en pokken: Europese ziekten waar hun afweersysteem niet tegen bestand is. Naar schatting hebben ongeveer zesenveertigduizend native Amerikanen hun geboortegrond verlaten. Hun landgoed zou een omvang hebben gehad van ruim 100.000 vierkante kilometer.

Chickasaw indian removal

Burgeroorlog

Aanvankelijk verenigen de Chickasaw zich in de Territory met de Choctaw, met wie zij een gemeenschappelijke voorvader delen. Niet lang na de hereniging ontstaat de wens tot zelfstandigheid. Wanneer in 1861 de Amerikaanse Burgeroorlog uitbreekt, steunen de Chickasaw de zuidelijke staten die samen de Confederatie van Amerika vormen. Hun troepen lijden behoorlijke verliezen, maar niet lang na de oorlog gaat het de agrarische indianen weer voor de wind. Ze worden succesvolle boeren en bouwen scholen en banken in de Territory.

Gebruiken en cultuur

Communicatie en onderwijs

In de Chickasaw-cultuur is non-verbale communicatie erg belangrijk. Daarnaast bestaat er ook het 'Chikashshanompa': de Chickasaw-taal. Eeuwenlang was dit de officiële voertaal, maar door de jaren heen werd het steeds minder gebruikt doordat de overheid het spreken van Engels aanmoedigde. Voor het drijven van handel met niet-indianen was deze taal bovendien een vereiste. Zelfs op Chickasaw-scholen werd het spreken van de eigen taal steeds minder aangemoedigd, waardoor het aantal sprekers vandaag de dag blijft steken op ongeveer honderdtwintig, voornamelijk senioren. Om het verlies van de taal (en daarmee een deel van de eigen cultuur) tegen te gaan, zijn diverse cultuurprogramma's opgezet.

Kleding

Chickasaw-vrouwen maakten voor het contact met Europeanen kleding voor het gezin, met name van dierenhuiden. Deze huiden naaiden ze vast met naalden van vissenbotjes en hertenpezen. Mannen droegen een lendendoek, waar in de winter een legging van dierenhuid onder mocht worden gedragen. Jagers waren te herkennen aan hun stevige schoenen en hun lange haar, waarvan de zijkanten waren opgeschoren. Voor voettochten werden schoenen gemaakt van de huiden van beren, herten en elanden. Met het verstrijken van de jaren werd de kleding moderner en paste men zich aan de omgeving aan. Sieraden deden hun intrede: eerst vooral van schelpdieren, later ook van zilver en goud. Met de komst van de Europeanen kwamen er eveneens satijnen stoffen en kleurrijke gewaden met ruches en riempjes. De kleur van de kleding toonde bij welke familie iemand hoorde.

Dans voor de natuur

De natuur vormde een belangrijk onderdeel van de Chickasaw-cultuur. Om de natuur te vereren waren er diverse rituelen, die elk een eigen dans, zang of gebed kenden. Men hechtte bijvoorbeeld sterk aan de vier seizoenen en de vier windrichtingen. 'Four Corner' was een ceremonie waarbij een hoofdzanger met het gezicht richting het oosten begon te zingen en in canon werd gevolgd door anderen. Het vereren van de natuur gebeurde ook tijdens de 'Snake Dance', waarbij de slang werd geëerd als dier dat nooit bang is. Een ander belangrijk natuurritueel was de 'Duck Dance', waarbij de schepper werd gedankt voor de aanwezigheid van voedsel.

Tijdens de ceremonie voor de Chickasaws-strijders danste men, klonken er gebeden en werd er tabak gerookt. Teruggekeerde strijders werden ritueel gewassen en door een veteraan of medicijnman 'uitgerookt' om hen te reinigen en de slechte herinneringen uit te wissen. Een oude traditie, waaraan alleen jonge, huwbare mensen deelnamen, was het 'partner stelen'. De vrouwen stelden zich op in een lijn en de mannen dansten in een cirkel. Om en om uitten de mannen een schreeuw, renden de kring uit en zochten een meisje om mee terug te nemen in de kring. Dit ritueel ging door tot iedereen een partner had. Iedereen werd aangemoedigd om mee te doen. Ondertussen werd door een oudere omstander gezongen.

Bijzonderheden

Interessant om te weten

  • Een belangrijk motto voor de Chickasaw is: 'De tijd is nu en vloeit voor altijd voort; er is geen reden tot haast'.
  • Een Chickasaw laat zijn respect voor ouderen zien door ze niet aan te kijken, maar door de blik af te wenden.
  • De relatie tussen mens en de natuur is deel van de 'cirkel van het leven'; op die manier zijn mensen verbonden met Moeder Aarde, de schepper, onszelf en onze familie.
  • Chickasaw geloven niet in eigendommen: Moeder Aarde, de natuur en natuurlijke bronnen zijn er voor iedereen, evenals persoonlijke bezittingen en vaardigheden. Het is belangrijk dat je alles deelt met mensen die dat nodig hebben en dat je niets voor jezelf houdt.

Voorpret-alarm! Reizigers vertellen reizigers, campers (truck-camper & C-25) & presentaties
Kom 23 of 24 maart naar de Reizigersbeurs
Kom naar een infodag met special guests, zoals Travel Texas en indianen.
Meld je gratis aan