Onzeker

Mijn eerste verslag was ik graag begonnen met een andere titel. Maar helaas. Covid gooit vooralsnog geen roet in het eten, maar complete chaos op Schiphol en losgeslagen boeren doen dat wel. Kunnen we wel op Schiphol komen, zal onze vlucht niet worden geannuleerd, komen we wel door de lange rijen, zien we onze bagage ooit nog terug. Geen dingen waar ik van dacht me ooit bezig te moeten houden.

Vorig jaar konden we niet vanwege de pandemie, maar nu moet het toch gewoon gaan lukken!? Als we eerst maar op Amerikaanse bodem staan. 

Alles wat ik heb kunnen regelen heb ik geregeld. Esta, credit cards, een overnachting op Schiphol, zodat we zonder stress die kant op kunnen, gloednieuwe koffers en een knap lijstje wensen liggen klaar. Wij hebben er zin in.

Uiteraard is de route bepaald, en hebben we bekeken wat we zeker niet willen missen. Toch hebben we, anders dan veel anderen wel doen, eigenlijk weinig vast staan, op de hotels na en 1 excursie naar Antelope Canyon. Wij zijn namelijk niet zo van het vooruit plannen. Het is onmogelijk te bepalen wat we willen doen. Als we een lijstje maken komt het er elke keer op neer dat we minimaal een half jaar nodig hebben om alles te doen wat we willen. En daarom laten wij alles lekker op ons af komen. Er zijn is al een droom die uit komt, voor ons alle 4. Dus welke bezienswaardigheden we ook zullen zien of moeten skippen, wij zien wel.

In New York is maar 1 ding wat we op zeker gaan bezoeken en dat is uiteraard Ground Zero. Bijna verplichte kost als je (voor het eerst) naar New York gaat. En een observatiedek is ook iets wat ons slim lijkt om te doen. Maar verder? we zien wel! Een beetje ons motto in het leven, en dus ook op reis :-)

Met dat levensmotto moet ik jullie ook waarschuwen, het kan zomaar zijn dat dit mijn hele reisverslag is. Geen idee of ik gemaakt ben om zo gedetailleerd een reisverslag bij te houden. Misschien kom ik 14 augustus pas weer bij julie terug met een eindconclusie en ee fotodump. kan zomaar.

We zien wel!