Is this the way to Amarillo?

Vandaag een lange etappe ik geloof zelfs de langste. Maar dat kunnen jullie zelf nakijken. Na het ontbijt de auto in en on our way to Amarillo. Onderweg hebben we twee keer de Interstate40 verlaten. De eerste keer was om de brug over de Canadian River (nee, we zijn niet verkeerd gereden) te bekijken. Een van de oudste Route 66 bruggen met wel 36 overspanningen. Daarna kwamen we in Groome een klein plaatsje maar wel met een prachtig gerestaureerd benzinestation.

De tweede keer was bij de grens van Oklahoma en Texas, het plaatsje Texola. Er volgen wel prachtige vogeltjes, dus kaasje voor Leonie. Leuke anekdote nog. Toen de I40 Route66 verving was de klandizie in het dorp weg. Een paar onverlaten hebben toen op het plaatsnaambord langs de weg de T vervangen door een S. Het was erg druk in het dorp. Mensen kochten een klein ding en waren erg benieuwd waar het "huis" was. Maar dat heeft het niet kunnen stoppen. Een spookstadje is wat resteert.

En dan trek je Texas in. Ineens een verandering van landschap. De golvende weidelandschappen van Oklahoma worden ineens de prairies van Texas. Ongelooflijk mooi, weids, groots. En elke keer weer is het land doorsneden door een kleine canyon. Uitgesleten door water en wind.

Het is ook erg stil op straat. Het lijkt de bible-belt in Nederland wel. Later komen we aan de praat met locals en dat klopt. Zondag is een rustdag en die wordt erg gerespecteerd. Downtown Amarillo is ook uitgestorven en alle restaurantjes zijn dicht. Zorg dus dat je niet op zondag in Amarillo komt.

De Wallmart is overigens poepiedruk. Maar ja, net als in Nederland moeten we ook op zondag toch eten en wat te doen hebben.