Dag 1-3

15 april

Na een korte verkwikkende nacht bezoeken we, voor we de camper ophalen, de universitaire wijk van Phoenix. We lopen langs winkeltjes en leuke restaurantjes. Over de brede straten rijden Mustangs, Chevrolets en Fords; hun gebrom verraad de 8 cilinder motoren onder de motorkap.

De mensen zijn vriendelijk, praten graag en zijn fier op hun land. Naast enkele hamburgertenten bemerken we toch ook heel wat 'health food' restaurantjes. Jong Amerika is blijkbaar bekommerd om zijn lijn.

Om 1h halen we de camper op en 3 uur later vertrekken we met onze 'bak' met 8 cilinders, 6 m lang, 3 m breed en 3 m hoog. We tanken hem vol (150 l) doen onze (uitgebreide) boodschappen in Walmart en vertrekken oostwaarts, richting Apache Trail.

De avond valt hier vroeg in (19h) en we zijn blij een 'RV campground' te vinden in Goldfield, een verlaten mijndorpje, dat nu wat toeristisch uitgebaat wordt. We kamperen tussen de metershoge saguaro cactussen. Na een lekker 'Tecate' biertje genieten we buiten van een heerlijke maaltijd onder een volle maan.

16 april

Om 21h in bed, om 6.15h wakker … de zon staat al boven de horizon. We verkennen Goldfield (een oud verlaten mijnstadje): een lange straat met de typische, mooi opgeknapte, westernhuisjes – nu ingericht als winkeltjes.

Terug op de camping krijgen we, tijdens het ontbijt, bezoek van enkele permanente bewoners. Ze verblijven in 10-13 m lange campers en knappen wat klusjes op in het stadje of verzorgen de paarden. Deze dienen voor de toeristen, zelf rijden deze 'cowboys' op quads.

We vervolgen de Apache trail en vallen van het ene western-filmdecor in het andere, de zon brandt aan de hemel. Plots staan we voor een stuk onverharde weg ….. van 22 mijl. Doorgaan of niet?

Hoewel ik nog niet zo veel ervaring heb met onze 'truck', zoals Lief hem noemt, krijg ik als verjaardagscadeau toch haar fiat. Yes !!

Aanvankelijk hotsebotsen we traag, mijl na mijl, door het adembenemend dorre landschap tussen de saguaro-cactussen, tot we plots een bord zien : 'single lane next 4 mile'. We hadden weinig tegenliggers gehad: dus vingers kruisen en doorrijden maar.

De aardeweg versmalde en werd steil, rechts overhangende rotsen, links de afgrond met een vangrail van 20 cm!!

Happy Birthday !!

Gelukkig waren er verderop wegenwerken. Een arbeider verwittigde om het opkomend verkeer tegen te houden, zodat we met iets minder stress de diepte indoken.

Zonder brokken geraken we aan de Roosevelt dam, waar het asfalt ons toelacht.

We overnachten in Sun Valley, langs de route 66, aan een oud motel uit een lang vervlogen tijd.

17 april

Weer vroeg uit de veren en om 7h op weg naar Petrified Forest.

Het Nationaal Park bestaat uit 2 delen : in het noorden Painted desert: een 2000 m hoge woestijnvlakte, met rotsformaties in allerlei kleuren. In het zuiden een verzameling versteende bomen van 225 miljoen jaar oud.

We overnachten net buiten het park. Naast onze tafel ligt een grote versteende boom.

Een paar te vriendelijke knikjes naar onze buren zorgt ervoor dat in een mum van tijd onze picnictafel vol zit met praatzieke 'trekkers': een Amerikaans koppel op leeftijd dat hun huis verkocht en al 13 jaar, met hun 13m lange camper (uitschuifbaar aan beide kanten), met een jeep en mototrailer op sleep, door de VS trekt en een Canadees koppel, waarvan de dame, na maanden Engels, o zo blij is een woordje Frans met mij te kunnen praten. Ze overladen ons beurtelings met info over 'things to see' en 'places to go'.

Lief haar eten wordt koud en na een uurtje krijgen we ze buitengewerkt!

Amerikanen .... uitbundig, behulpzaam, soms wennen maar ongelooflijk gastvrij !!!