Dag 63 - 72

Redwood NP – 15 juni

Te laat worden we wakker. Snel naar het 'visitor centre' om een permit (toestemming) te krijgen om een deel van het park, met beperkte toegang, te bezoeken. We krijgen 2 codes: “als de ene niet werkt gebruik je de andere maar...”?? We zien wel.

We volgen een route door het park en rijden, via een stofferige weg, tussen de 1000 – 2000 jaar oude Seqouias. Met hun diameter van ± 5 m en hoogte van 100 m en meer zijn wij lilliputters. De varens liggen onder een dikke bruine stoflaag, eigenlijk onverantwoord dat hier dag na dag honderden wagens alles onder een verstikkende laag bedelven. Eén shuttlebus, op regelmatige tijdstippen is hier aangewezen!

We ontbijten tussen de reuzen van het woud!

Via Prairie Creek, waar de hoogste boom van het park staat komen we in Elk Meadow. Hier grazen verschillende Roosevelt rendieren.

Later dan verwacht komen we aan Bald Hills, het afgesloten gedeelte. Niet naar binnen gaan is geen optie, in dit gedeelte staan de grootste bomen!

Na een rit van 10 km, onverharde weg bereiken we de parking. Een steile afdaling van nog eens 3 km wacht ons nog. We gaan ervoor. Beneden, aan de rivier lopen we tussen de majestueuze reuzen … adembenemend. Tijdens de klim naar boven trappen we op onze adem. Uitgeput bereiken we de parking; het begint te schemeren.

We besluiten op de parking, midden in de natuur, te overnachten, hopend dat morgen, de code om buiten te geraken, niet veranderd is!

Highway 101 – 16 juni

Al vroeg zijn we op pad, onderweg kruisen we een ranger. We voelden ons betrapt! Gelukkig kregen we geen opmerking dat we in het park sliepen. Hij zorgde ervoor dat we buiten geraken.

Met een 'have a nice day', wuifde hij ons uit.

Onze dagen zijn geteld, we rijden veel kilometers. De kuststrook is zeer gevarieerd: boerderijen, haventjes, brede rivieren die in zee uitmonden, mooie baaien...

In Fort Ross vinden we een campground op een klif.

Tijdens ons aperitiefje onmoetten we een babbelzieke oude Italiaanse. Ze woont al 40 jaar in de US. Ze leeft op als ze hoort dat we van België zijn. In een mengelmoes van Amerikaans en Italiaans, en met veel handgebaren, vertrouwt ze onze haar recepten van echte Milanese pizza, en spaghetti carbonara toe. We moeten beloven haar op de hoogte te houden van het resultaat.

San Fransisco – 17 juni

We vertrekken vroeg, de grootstad wacht!

In Jenner worden we echt wakker in een kleine strandbar, na een supersterke koffie!

In de buurt van San Fransisco rijden we te vroeg van de autosnelweg en belanden via een smalle, steile, bochtige baan naar beneden. Terugdraaien kan niet. Stress bij mijn copiloot! Op een kleine parking lopen we letterlijk in de armen van de lokale pastoor.

Als zesjarige, trok hij met zijn ouders van Eindhoven naar de VS. Hij probeerde, met succes, enkele zinnen in het Nederlands!

Hij escorteerde ons naar een campground aan de andere kant van de baai. Vandaar kunnen we via een veerpont naar San Fransisco. De typische skyline komt al snel in zicht.

's Namiddags bezoeken we Chinatown (ze zijn met 100 000). Je waant je echt in China, in de winkels vind je allerlei voor ons onbekende etenswaren (padden, schidpadden, zeeaugurken en rijen glazen potten met vreemde inhoud).

We genieten van de ritjes op de cable car en zwoegen in de steile straten.

Laat op de avond onmoeten we in Lombard street (de steilste straat), heel toevallig Lieve : “zijn jullie van België?”

Zij woont al 25 in de stad. We praten honderduit, het is al donker. Ze is met ons begaan en begeleidt ons naar de bushalte.

Rond 22h zijn we 'thuis'.

San Fransisco – 18 juni

Om 7 h, na een uitgebreide douche, gaan we op pad. Na een busrit van 45' belanden in het centrum.

Met de cable car gaan we naar de pier 45, met enkele historische schepen, Fishermans warf (erg commercieel) en pier 39 met de zeeleeuwen.

We zien muzikanten, straatartiesten, maar ook veel daklozen die in de vuilbakken graaien op zoek naar een peuk, wat etensresten of blikjes (die ze kunnen inwisselen tegen een vergoeding).

We kuieren, drinken een pintje …. laten ons opnemen in de stad.

's Avonds nemen we de boot terug naar de camping. Op de bus maken we kort kennis met Tine: zij is hier nog maar 9 maanden, volop op zoek naar werk. Haar avontuur begint nog maar pas.

Yosemite NP – 19 juni

Na 1500 km kust, weer landinwaarts. Het gebied rond San Fransisco is druk. Op een zesbaansweg het juiste vak kiezen is soms een hele klus. Mijn copiloot blijft alert.

In Manteca, bevrijdt van alle drukte, tracteren we ons op een lekker broodje bij Subway.

Na wat klimwerk bereiken we Yosemite Park, waar we het laatste plekje op de camping bemachtigen. Onze tafel en vuurring staan midden tussen de drote bomen, de camper staat een eindje verderop.

Yosemite NP – 20 juni

Het is weekend, de vallei van Yosemite, is overdruk, de enkele mooie, hoge watervallen zijn bijna opgedroogd! We laveren tussen de drukte en trotseren de hitte van de smalle vallei, met loodrechte wanden. Hier en daar zien we kleine stipjes tegen de rots plakken. Het blijken bergbeklimmers, die meter voor meter de rots opklimmen. Na één week bereiken ze de bovenkant van de loodrechte wand!

Wij zoeken verkoeling in de (voor mij) ijskoude rivier, Lief neemt wél een (korte) duik!

Via de tiogapas, de hoogst gelegen openbare weg in Californië (3200 m) rijden we door een spectaculair landschap. De gladgepolijste rotsen (gletsjers van miljoenen jaren geleden) zijn indrukwekkend. Mooie uitkijkpunten en gletsjermeren zorgen voor herhaalde haltes.

Net over de top slapen we op 3000 m in ons knus huisje, onder ons bengelen de bergbeklimmers ergens in hun hangtentjes.

Woestijn – 21 juni

We rijden naar het zuiden, naarmate we dalen wordt de temperatuur hoger, de omgeving verandert stilaan van schraal naar woestijn.

In Lone Pine, waar nogal wat Westernfilms zijn opgenomen, smullen we van een lekkere hamburger.

Met de hulp van de airco, doorstaan we de temperatuur van 42°.

Een groot meer, op de landkaart, staat nu droog. Het is één grote witte zoutvlakte en doet ons denken aan Death Valley (dat zo'n 60 km oostwaarts ligt, hier reden we 6 weken geleden door). We voelen het waterprobleem hier aan den lijve. Los Angeles slokt zoveel water uit de omgeving op, dat zowat alles droogvalt. Hoe lang kan men dit volhouden? Een 'wateroorlog' lijkt ons geen science fiction meer.

Moe-gereden, suf van de droge hitte vindt Lief een gratis plekje aan een alleenstaand oud tankstation. Ik parkeer onze truck in het hete stofferige zand en pak een pint!

San Diego – 22 juni

7 h. Het is al bakken in onze camper. We zoeken de kustlijn op en rijden richting San Diego. Overal is het druk. In de buurt van Carslbad vinden we een parking. Een snel ontbijt en een lange duik in zee. Ik heb het niet zo op de hoge golven, tot we de techniek te pakken krijgen om te bodysurfen. Het water is warm, de enorme golven zijn nu heerlijk! We genieten als kinderen.

In San Diego, waar ik zo'n 40 jaar geleden 2 maanden werkte, bezoeken we de universitaire campus. Al gauw voelde ik er mij weer thuis: de bibliotheek (in de vorm van een omgekeerde diamant), het gebouw met de kleine raampjes, waar de laboratoria waren. Toch wel emotioneel.

La Jolla, waar ik verbleef, is na zoveel jaar onherkenbaar veranderd. Het is zondag, de hele kuststrook is bezaaid met dagjesmensen, druk genietend van de zee en het strand.

San Diego uitrijden is, wegens de drukte, geen sinecure. Rond 19 h vinden we een restaurantje, ver buiten de stad. We mogen op de parking overnachten.

El Centro – 23 juni

De highway 80 brengt ons naar het oosten, richting Phoenix. Zo gauw we kunnen nemen we een kleine parrallelweg, hier valt altijd meer te beleven dan op een autostrade. In Coyote Wells drinken we een koffie, buiten 43°, binnen 38-39°. Oude versleten biljarttafel, afgeleefde bar, buiten een 'kriepend draaiend' metaalachtig geluid (Lief waande zich in de film 'the good, the bad and the ugly')!

In El Centro gingen we naar een Mexicaan (op aanraden van Roger, die we in Astoria ontmoetten).

Simpel restaurantje, maar overheerlijk gegeten. Iedereen zit hier aan de TV gekluisterd : Mexico/Croatië. We zien de drie 'goals' en bemerken dat hier heel veel Mexicanen wonen. De sfeer is uitbundig!

We volgens de grens met Mexico. De hoge afsluiting, die de grens afschermt is indrukwekkend.

In Yuma, slapen we op de parking van de Walmart. In de winkel slaan we een voorraad 'frisse drank' in.

De wind steekt op, de nacht geeft enige verkoeling.

De laatse dagen – 24/26 juni

In de cafetaria van de Walmart, drinken we koffie met een trio 'oudere mannen'. Voor hun hier een dagelijks ritueel. We praten over koetjes en kalfjes, wisselen gegevens uit, zij kennen nogal wat mensen die motorhomes verkopen …..

Ruim 1 uur later stappen we op.

We rijden door een lappendeken van dorre stukken land, afgewisseld met groene velden (besproeid).

Hier worden enorme hoeveelheden hooi geproduceerd,, midden in de woestijn. De balen staan huizenhoog opgestapeld. Een hallucinant beeld: hitte, stof, groene grasweiden, betonnen kanalen met fris snelstromend water, pompinstallaties die het water van diep onder de grond oppompen.... voor zolang het duurt!

Tijd voor 'serieuze' dingen: onze trip loopt op zijn laatste benen.

In Gila Bend geven we onze truck een frisse beurt in de carwash.

In de buurt van Phoenix vinden we een RV-park, met zwembad, dat we regelmatig bezoeken.

We eten laat, genietend van de nacht en de koelte (37°).

In Mesa, waar we de camper moeten inleveren, geeft Lief de camper een uitgebreide beurt aan de binnenkant. De airco, die we voor de eerste keer gebruiken, kan de hitte niet wegwerken.

Vandaag, met pijn in het hart ons beestje afgeleverd. Hij heeft ons ver gebracht, mooie dingen laten zien en ons nooit in steek gelaten. Na 15 000 km is het een beetje 'de onze' geworden.

Morgen vroeg dag, om 6 h vliegen we naar New York!!